Sisli bir geceydi...Dışarıda sokak lambaları yandığı halde göz gözü görmüyordu.Etrafta hiçbir yaşam belirtisi yoktu.Taa ki bir çocuğun haykırışını duyana kadar.Bir çocuk sesinin "Yardım ediiiinn" dediğini duyduktan sonra etraftaki sessizlik yerini yağmur ve fırtınaya bırakmıştı.Camdan baktığım halde hiçbirşey göremiyordum.Sadece çocuğun hıçkırarak bağırışını duyabiliyordum.Çok korkuyordum.Çocuğun ağlayışı aniden kesildi ve fırtına dindi.Nasıl olduda çocuk ağlayınca fırtına çıktida susunca fırtına dindi.Hiçbirşey düşünemiyordum.Aklımda bir sürü soru işareti vardı.Peki ya o çocuk neden yardım istiyordu?Yatağıma gittim kaz tüyü yatağıma sıcacık beni koruyabilecek yorganimin içine girdim.Uyumak istiyordum ama uyuyamiyordum...
Yatağımdan kalktım güneşli bir güne merhaba diyecektim ki hayir güneş yoktu aksine her taraf dün akşamki gibi sisli ve sakindi.Sokakta anlamsizca birbirine bakan yüzler görüyodum.Her zamanki cıvıl cıvıl sokağımız gitmis yerine mezarligi animsatmayacak bir sokağa dönmustu.Kesin bir terslik vardı bunu anlayabiliyordum ancak okula gitmeliydim...
İlk dersimiz matematikti.Lanet olası Mehmet hocanın dersiydi.Ders içinde salak salak espriler yapıp kendi esprisine gülen ve açıklayan biriydi.Ders zili çaldi ve herkes siniflarina dagildi.Sınıf arkadaşlarimdan Furkan ve Onur dışında herkes anlamsizca birbirine bakıyordu.Mahalledeki solgunluk okulda da vardi.Mehmet hoca derse girdi ancak espri yapmiyordu son derece ciddi bir şekilde ders anlatiyordu.İşte bu aralarındaki en ilginç olaniydi...
