The memory of him (Completed)

Chapter 1

"1 week lang anak, i just really need to attend this wedding" pagmamakaawa ko sa anak kong si Gabriel.

"I want to go mom" he insisted. Manang mana sa tatay pati ugali.

"Gabby, we talked about this last night diba? May school ka pa. Now go with your tito rafa, he'll take care of you.

"Gabby, we'll go basketball and do all the stuffs na hindi ka pinapayagan ng mom mo" tatango tango pang ngiti ni Rafa. Sinamaan ko to ng tingin.

"Really tito?" Tuwang tuwang tanong ni Gabby.

"Sige mom you can go now" pagtataboy nito sakin matapos tanguan ni Rafa. Kung may choice lang ako na hindi sakanya iwan ang anak ko ay hindi ko ito iiwan.

"Gabby, que quieres para pasalubong?"
(What do you want for pasalubong) tanong ko dito.

"Nada mama" sagot nito
(Nothing mama)

"Estas seguro?" Paniniguro ko
(Are you sure)

"Si" mabilis nitong sagot sabay takbo sa sasakyan ni Rafa pagkaunlock nito.

"Don't worry Taren, he'll be fine" pagsisigurado ni Rafa sakin at pinanood itong sumakay ng sasakyan niya hanggang sa makaalis

Naputol ang pananariwa ko ng mga ala-ala ng panahon na ayaw pang mawalay ng anak ko sakin ng maramdaman ko ang kamay ni Rafa sa aking likod.

"He'll be back" sabi niya. Alam kong gusto lang akong icomfort ni Rafa.

"He's all grown up. If that's his decision then let it be." Mariin kong sabi.

"I don't think Gonzalo will be happy if he's seeing this from heaven." Muling sabi nito.

"Stage 3 Leukemia" halos mabingi ako sa sinabi ni Eduardo nang idiagnosed niya ang kapatid.

"Are you sure?" Paninigurado ko

"He knew all about this since 2 months ago. Believe me I tried to convince him to get medication but he doesnt want to" frustrated nitong sabi.

"Nagawa ko na lahat ng bilin niya Rafa, lahat ng pangarap niya para kay Gabby." Sagot ko dito

"Taren, it's time ..." mahinahong sabi nito. Napatingin ako dito habang nagpipigil ng iyak.

"What if i lose my son?"

"Mama ..." narinig ko ang boses ni Gabby mula sa likod nito. Bumaling ulit ang tingin ko kay Rafa

"You know sooner or later you have to do this, i'd always be here for you." Bulong nito sakin atsaka tumayo para umalis. Pero bago pa ito makaalis ay tinawag ko ang pangalan niya

"Rafa ..." lumingon ito "Take over the restaurant, we'll be gone for about a month." Ngumiti lang ito at tumango, sa palagay kong alam na niya ang binabalak ko

"Pack your things, were getting the earliest flight to Guayaquil tomorrow." Sabi ko kay Gabby

"What? Why?" Kunot noo nitong tanong.

"You said you wanted to know more about your father" nakita kong umaliwalas ang mukha nito sa narinig niya. Bago p niya ako mayakap ay dali dali nakong umakyat sa kwarto ko.

Pagkapasok ko ng kwarto ay bumungad ang malaking canvass ng picture namin ni Gabby ng kanyang graduation. Napangiti ako, he's father could have been so very proud pag nakita niya ito. Kamukhang kamukha sya ng kanyang ama, mula sa jawline, sa napakatangos na ilong at ang makapal nitong kilay. Halata mong hindi purong pilipino.

"Teach him spanish, let him learn how to play rugby, sent him to whatever university he wanted to go." Halos lumuwa na ang mata ko kakaiyak sa mga habilin ni Gonzalo.

"Everything is going to be fine." He said with a smile

Yun ang mga huling katagang sinabi nito bago siya namatay. Dalawang taong gulang pa lamang si Gabby non. Kaya pala niya sinabi g everything is going to be fine ay dahil nailipat na nyang lahat sa pangalan ko ang mga property at negosyo niya sa america. It was hard to adjust lalo na't wala naman akong alam sa pagpapatakbo ng international engineering firm. Buti na lang at naging katuwang ko si Eduardo na kahit doctor ang propesyon ay alam din sa ganito. At si Rafa naman ang nagtake over sa mga restaurant ko sa pilipinas. Nang makapagtapos si Gabby ay siya na ang humawak sa kumpanya ng kanyang ama, buti na nga lang at namana nito halos lahat ng sipag ni Gonzalo sa pag aaral at ambisyon. Gabby graduated from Oxford University, speaks spanish fluently and plays rugby. Just like what his dad made me promise and the best thing thing about this is he's loving it. He was a complete carbon copy of Gonzalo from physical to characteristic attributes.

Narinig kong may kumatok at alam ko namang si Rafa ito kaya binuksan ko.

"I already called Niana, the earliest flight was 8:45am. Do you want me to go with you? Pwede namang si Niana ang mag take over sa restaurant." Alalang sabi nito.

"I'll be fine Rafa. I need to do this alone." Ngiti kong sabi sakanya.

"If anything happens tawagan mo ako agad okay?" Tumango lang ako pagkasabi nito.