"Who's this?" - Shawn Mendes Dutch Fanfic

06

"Nice" zeg ik met een glimlach als ik de kamer zie. Het is geen gewone hotelkamer, maar het is ook zeker geen enorm overdreven luxe geval. "Niet slecht hoor" zeg ik tegen Shawn. Hij grinnikt zachtjes en zet zijn spullen neer op de grond bij het bed. "Even checken" glimlacht hij en gaat dan op het bed liggen. "En?" vraag ik. "Prima bed" antwoordt hij. Ik ga op het bed zitten en bekijk de kamer nog eens. Ik ben best wel moe, moet ik toegeven. Dit was een rare dag, best wel vermoeiend. Ik weet ook wel zeker dat Shawn ook kapot is. Dus we genieten beide even van de rust.
"Kan ik iets zeggen?" onderbreek ik de stilte dan. "Natuurlijk" grinnikt hij. "Je bent echt nóg langer dan ik had gedacht". Hij begint te lachen en komt dan van het bed af. "Dat hoor ik vaker" zegt hij als hij voor me komt staan met een glimlach. "Yep, nu voel ik me officieel een kabouter" grap ik als ik naar boven kijk. Maar als ik op sta, ben ik nog steeds een stuk kleiner. We lachen beide en gaan dan weer op bed zitten. "Wat doe je eigenlijk als je klaar bent met een optreden? Wat doe je dan in je hotelkamer?" vraag ik. "Niet zo veel. Vooral uitrusten, social media checken, niets speciaals eigenlijk". Ik knik. "Maar sinds een tijdje praat ik dan met jou" glimlacht hij, wat mij ook laat lachen.

De tijd vloog echt voorbij. Lekker cliche om te zeggen, maar zo was het wel. Want na een tijdje checkte ik de tijd even en zag ik dat het al 8 uur was! "Woah, het is inderdaad al laat" kijkt hij nu zelf ook op zijn horloge. "Uhm, het- ik denk dat ik dan maar zal gaan?" vraag ik terwijl ik opsta. "Nu nog? Je woont niet echt dicht in de buurt van hier, of wel?" Ik schud mijn hoofd. "Nee, het is zo'n twee en een half uur reizen met de trein" zeg ik. "Dan kan ik het echt niet maken om je nu naar huis te laten gaan" zegt hij serieus. "Maar ik wil je ook niet tot last zijn, dus uh- het geeft niet hoor" zeg ik en loop al richting de deur. Hij schudt zijn hoofd en achtervolgt me. "Ik kan wel zorgen dat je hier kan blijven, ik laat mijn manager wel regelen dat er een extra kamer wordt geboekt" zegt hij. "Nee, dat hoeft echt niet- uhm, anders betaal ik wel, goed?" Opnieuw schudt hij zijn hoofd. "Niet nodig". Ik denk even na. Is dit wel een goed idee? "Waarom twijfel je? Het geld is echt geen probleem" zegt hij dan met een glimlach. Ik zucht. "Weet je het echt zeker?" Hij knikt zelfverzekerd. "Oké dan" glimlach ik en ga weer op het bed zitten. Ik zie hoe Shawn zijn mobiel pakt en snel op het toetsenbord begint te tikken. 

"Geregeld, er is een kamer vrij gemaakt naast deze kamer" zegt hij dan al snel. "Huh? Is dat nu al gelukt?" vraag ik verbaast. Hij knikt lachend. "Yep, dus als je wil kunnen we wel even gaan kijken?". 

"Uh, O-oke?" zeg ik nog steeds een beetje verbaast.

Als we het pasje hebben gehaald bij de receptie, open ik de deur. Natuurlijk werkt dat stomme ding niet meteen na één keer proberen. Iedereen weet dat het niet zo werkt met die pasjes. Na een tijdje prutsen probeert Shawn het een keer. En raad eens; hij werkt in één keer. "Tuurlijk krijg jij hem wél open!" lach ik hoofdschuddend. Hij lacht ook en opent dan de deur voor me. "Dank je" glimlach ik verlegen en stap naar binnen. "Wow, ik heb dezelfde soort kamer als jij?" vraag ik. 

"Hmm-hm" knikt hij.
"Maar dat hoeft toch niet? Dat is onnodig duur!"
"Het is echt geen probleem"
Ik zucht en besluit om maar op te geven. Hij wil gewoon niet dat ik betaal. Ik ga op bed liggen en hij komt naast me zitten. "Ik vind eigenlijk dat we tv even moeten uittesten, of niet?" glimlach ik. "Goed idee" zegt Shawn met een lichte grijns en staat op om de afstandbediening te pakken. 

"Wow, staat hier Netflix op?" vraag ik verbaasd. Shawn glimlacht naar me. "Of wacht... waarschijnlijk kunnen we dat toch niet gebruiken" zeg ik teleurgesteld.
"Waarom zou dat niet kunnen?" 
"Huh? Wil je zeggen dat dat wel kan?"
"Ja?" zegt Shawn half vragend alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
"Niet! Echt?!"

Shawn lacht en knikt. "Ja, natuurlijk, gekkie!" Ik trek mijn mond open. "Woooah!" roep ik, "Kom, laten we een film kijken dan" zeg ik blij en trek hem aan zijn arm. "Wacht even" lacht hij en trekt zijn schoenen uit. Dan komt hij naast me op bed liggen. Nu besef ik me pas dat ik dit echt gedaan heb. Normaal zou ik nooit zo zeker zijn van mijn zaken. Shawn ligt naast me op bed... we gaan een film kijken... wow. Hij had ook gewoon nee kunnen zeggen. Dat zou normaal gesproken een van de twijfels zijn die ik zou hebben als het gaat om jongens. Ze kunnen je keihard afwijzen. Maar het feit dat Shawn dat niet deed, is wel een goed teken, toch? Of ben ik nu weer aan het doordraaien? Waarschijnlijk wel. "Wat wil je kijken?" onderbreekt Shawn me uit mijn gedachten. Een grijns verschijnt om mijn gezicht. Niet kort daarna ook een op zijn gezicht. "Harry Potter" zeggen we tegelijk met de grootste glimlach ooit.