Het was donker. Slechts één lantaarn was aan die aan een stok hing ter hoogte van mijn heup. Ik bibberde van de kou en ik keek naar wat ik aan had; mijn pyjama en een veel te groot shirt met daaronder alleen een onderbroek. Mijn voeten zaten in de modder, ik huiverde.
'Pas op, de hel komt nabij!' Mompelde een vrouwelijke gedaante die ineens voor me stond, ik kon haar gezicht niet zien, ze had een zwarte cape voor haar gezicht hangen. 'De hel? je maakt een grapje zeker?' Lachte een andere vrouw, ze kwam aan gelopen uit het duister. 'Het is geweldig, die kracht, je kan alles.' Zei ze. Ik keek verbaasd naar de vrouwen, behalve die rare caps hadden ze nog iets gemeen, ze hadden allebei geen benen! Ze zweefden allebei boven de grond. 'Je moet oppassen.' Zei de eerste vrouw tegen me. Ze zweefde langzaam richting mij, ik wou een stap achteruit zetten maar mijn voeten verplaatste zichzelf niet. Ik keek naar mijn blote voeten, alleen zag ik mijn voeten niet meer. Ik was in de modder gezakt, tot aan mijn kuiten, en ik voelde mezelf steeds verder naar beneden zakken. 'Wat gebeurt er?' Fluisterde ik verbaasd. 'De hel roept voor je.' Giechelde een vrouw achter me. Ik zakt verder door de modder, nu tot aan mijn heupen. 'Help me!' Gilde ik. 'Het spijt ons, meisje, maar dat kunnen wij niet doen.' Mompelde een andere vrouw. Ik werd ineens omsingeld door vrouwen met zwarte capes. Ik glee nog een stuk door de ijskoude modder. Ik greep met mijn hand naar een vrouw die dichtbij stond maar ik taste in de lucht. De vrouw verdween toen ik haar aan raakte tot stof. Haar cape viel als een doek naast me op de grond. Ik gilde en zakte veder tot aan mijn nek in de modder. 'Help me dan toch' Fluisterde ik. De modder drukte tegen mijn keel aan en ik kreeg geen adem meer. 'De vloek begint meisje, succes.' Mompelde een vrouw voordat mijn zicht werd geblokkeerd door de modder.'
Ik gilde mijn longen uit mijn lijf. Ik sperde mijn ogen wijd open en zag dat ik in mijn kamer lag. 'Wat?' Fluisterde ik verbaasd. Ik viel terug in mijn kussen. 'Het was maar een droom.' Ik zuchtte en gooide mijn deken van me af. Ik keek met grote ogen naar mijn lichaam. Modder. Ik zat helemaal onder de modder. Ik sprong snel uit mijn bed en rende naar de badkamer waar ik in mijn spiegel keek. Mijn haar, mijn gezicht, mijn hele lichaam zit onder de vieze koude modder. 'Wat gebeurd er met me?'
Nadat ik een douche had genomen kwam ik erachter dat het vijf uur s' ochtend was. Ik trok een trainingsbroek aan en een dikke trui, en verschoonde mijn bed, aangezien die vol zat met modder. Daarna rende ik naar beneden en sprong op de bank, ik gooide de kussens aan de kant, tijdens mijn zoektocht naar de afstandbediening. Waar is dat ding? 'Goeie morgen, mensen hier in Amsterdam!' hoorde ik ineens achter me. Ik draaide mezelf langzaam om op de bank en zag dat de televisie was aangezet, maar door wie? 'Zeg Scarlett, zou je niet even wat gaan eten?' Zei een meisjes stem, ik keek verbaasd om me heen. Hoorde ik dat nou goed? 'Ja, dat hoor je goed, domme koe!' Ik sprong verschrikt van de bank af. 'W-wie is daar?' Fluisterde ik met trillende stem. 'Je bent dommer dan ik dacht, kijk in de spiegel!' Ik liep voorzichtig naar de spiegel in de gang, goed om me heen kijkend. Ik ging voor de spiegel staan, Mijn haar zat in een hoge normale staart, en ik had wallen onder mijn ogen, maar door die dingen ging ik niet gillen; Het waren mijn ogen, mijn rechter oog was fel groen, maar mijn linkeroog was nog steeds mijn eigen donkerbruine kleur. 'Ja, dat is even schrikken, hé?' Zei de stem verveeld. 'Waar ben je?' Siste ik. 'Nergens... Maar ook overal' Zei de stem plagerig. Ik voelde mezelf kwaad worden. 'Oké, ik vertel wat er aan de hand is.' Zei de stem. 'Herinner je je droom?' Ik knikte. 'De vloek is begonnen, ik ben er, ik ben jouw, alleen in een duivelse versie, ik zorg voor verdriet en verraad, maak jezelf klaar, het is tijd om mensen terug te pakken.'
Ik liep naar school met een loodzware rugtas op mijn rug, Mijn oogkleur was weer terug veranderd geluk. De stem heeft uitgelegd dat ze Silver heet, Silver is super irritant, ze maakt me boos, en als dat gebeurt komt de groene oogkleur weer terug. En volgens haar verander ik dan in een beest. Hoe ik godsnaam ben ik hier beland! Waarom ik? Toen ik het vroeg zei ze dat ze dat niet weet, maar ze liegt, ik weet het zeker. Silver is duivels, ze geniet van leed. Iets wat ik haat.
Ik liep mijn klas binnen en plofte achterin de klas naast Richard, de meest vervelende jongen in mijn klas, en laat mijn mentor me nou net naast hem hebben ingedeeld op de klassenplattegrond. 'Hoe is het grote vriendin?' Riep hij. Hij gooide zijn arm om me heen en ik sloeg die meteen weg. 'Hou je bek.' Fluisterde ik. Ik was té moe om zijn geklets te overleven vandaag. 'Ho kalm aan.' fluisterde hij. De leraar liep binnen en ik was blij dat de les eindelijk kon beginnen, rust, dat heb ik nodig, en bij geschiedenis heb ik dat altijd.
'Jullie kunnen opgave tien tot en met vijftien maken.' Zei onze leraar wiskunde. Ik pakte mijn pen en gooide mijn schrift open. Toen ik begon met de opgaves legde Richard zin hand ineens op mijn hand waarmee is schreef. Ik keek hem woest aan. 'Wat?!' Hij liet verschrikt mijn hand los, hij pakte mijn kin en duwde mijn gezicht omhoog. 'Je ogen.' fluisterde hij vol ongeloof. 'Shit' Fluisterde ik terwijl ik een klein spiegeltje uit mijn tas haalde en naar mijn ogen keek. Ze waren groen en bruin, net zoals vanochtend, maar ik ben niet boos! 'Ja dat is de kracht die ik heb, nu ga naar huis en loop onderweg langs de bakkerij, ik moet daar even langs, voor... Nou ja, dat zie je later wel.' Zei Silver. Ik ademde diep in en uit en stak mijn hand omhoog. 'Scarlett, wat is er?' vroeg mijn leraar. 'I-Ik voel me niet lekker, mag ik naar huis?' Hij keek naar me en ik verborg mijn ogen met mijn pony. 'Ja, natuurlijk, laat je ouders even bellen als je thuis bent.' Zei hij. Ik knikte en gooide alles in mijn tas. Richard keek naar me met elke beweging, ik keek hem aan en fluisterde; 'Bedankt'.
