MERHABA ARKADAŞLAR BU YENI HİKAYEM UMARIM BEGENIRSINIZ DUSUNCELERINIZI BANA BILDIREBILIRSINIZ SORULAR OLURSA MESAJ ATIN YETER NEYSE ÇOK YAZDIM ARTIK HIKAYEYE BAŞLAYALIM UMARIM BEGENIRSINIZ
Heyecandan yerimde duramiyordum. Bugün üniversitemin seminerine gidecektim. Dolabimi açtım ve üstüme salas beyaz bir bluz altınada bir pantolon giydim yüzüme de renk verdikten sonra tam olarak hazirdim. Çantami alıp yürümeye başladım. Kulakligimi ararken birden tokezledim ve az kalsın yere yapisacaktim. Ama böyle bişey olmadı aksine güçlü kollar beni rezil olmaktan kurtardı. Sonra kendimi toparlayip çocuğa döndüm ve teşekkür ettim. Gidecekken kolumu tuttu ve konusmaya basladi :
-Merhaba ben rüzgar
-Merhaba bende toprak.
-Acelen var gibiydi istersen ben bırakayım
-Sağol zaten hemen şu üniversite
-Demek aynı okuldayız.
-Hadi beraber gidelim
-Peki rüzgar
Kendimi ilk defa bu kadar gergin hissediyordum. Bu düşüncelerle okula geldigimizi fark ettim sonra rüzgar bölümümü sorduğunda hukuk diye cevap verdim ne tesadüf ki onunda bölümü hukukmus. Sonra seminer salonuna doğru yürümeye başladık. Kapıda çok tatlı orta yaşlı bir kadın duruyordu. Bize döndü ve bize yerlerimizi gösterdi. Yanyana oturuyorduk. Sonra aramızda tekrar konuşmaya başladık sohbet baya derinlere indiginde ona telefon numaramı verdiğimi fark ettim ne ara bu kadar yakın olmuştuk. Sonra çıkışta bir kafeye gittik.
*RÜZGAR'IN AĞZINDAN*
Annem ve babam yokken ev gerçekten çok güzel oluyordu.( yanlış anlamayın ) iyikide ablamin yanına izmire gitmislerdi. Neyse hazırlanmam gerek üniversite var malum üstüme mavi bir gömlek altına bir pantolon giydim. Yürümeye başladım yolda bir kız gördüm doğruyu söylemek gerekirse gerçekten hoşuma bir kızdı. Cesaretimi toplayıp yanına giderken az kalsın dusuyordu. Hemen tutup kalkmasina yardım ettim. Aynı üniversite de ve aynı bölümde olduğumuzu öğrendim bunu lehime cevirebilirdim. Konuşmaya başladık ve ben toprağın ( uyumlu isimlerimiz var ha ? ) telefon numarasını aldım.
