KRİSTAL

Hoşçakal

Saat 05.40

-LODOS-
İpeğin evinden çıktığımda çok mutluydum ve sanki dünyalar benim olmuştu sanırım nefret etme aşamasını geçmiştik problemleri atlatmış hatta aramızda sır bile saklamaya başlamıştık uzun sürmedi mutluluğum saniyeler içerisinde mahvoldu -yine- gittikçe moralim bozuldu yaklaşık 2 saat ağladım sonra bir çanta hazırladım aç değilim tek istediğim eğer gideceksem ipeği de almak, onunla olmak...

Evdekileri uyandırmadan evden çıkıyorum uçak var mı yok mu ne zaman kalkar kaçta iner bilmiyorum umrumda da değil umrumda olan tek şey daha ne kadar direnebilir bana?, benim aşkıma?

Antalya havalimanında işi halledip uçağa biniyorum saat 10 olmuş nihayet biri yokluğumu farketti LUDMİLA

-Efendim Ludmila

-Gece eve gelmedin mi?

-geldim

-Nerdesin?

-Odamdayım görmüyor musun?

-Dalga geçme Lodos!

-İstediğin oluyor, gidiyorum daha doğrusu istediğiniz...

-Kim? Ne? Şimdi mi? Yunanistana mı?

-Malezya'ya

-Lodos ya kenan ile bi konuşsaydık ya belki sinirle söyledi tek başına Yunanistanda ne yapacaksın?

-Ya zaten beni istemiyorsunuz ki kimse istemiyor geleli çok uzun bir süre de olmadı yokluğumu kimse hissetmez kaldı ki ben orada daha iyi olacağım

-Lodos kardeşimsin seni tanırım orada hergün içecek, okulu asıcak, gece 2 den önce eve girmeyecek ve hergün başka bir kızla yatacaksın bu iyi olmak değil

-Uçak kalkıyor kapatıyorum öptüm baaay

Yüzüne kapar kapamaz ilk kelimem siktir! diğerleri de aferim beni iyi tanımışsın👍🏻

Veda yok sarılma hayır kimse umrumda değil ama ipek için ölüyorum aslında belki de doğrudur gidince gerçekten iyi olurum Ludmilanın dedikleri olur ve hatta buraya dönmek bile istemem sonuçta ben hep böyleydim ?
Bir sürü düşünce ve sinirle indim yunanistana

Eski eve gittim uyumam gerekiyor

~ İPEK ~

Saat 10 olmuştu ben daha kendime yeni geliyordum daha beni bekleyen türlü türlü fırça ve hatta ceza kapıda bekliyordu sanırım heves de benim hakkımda çok olumlu fikirlere sahip değildi ne bir arkadaşım vardı konuşacak ne de kendime olan saygım resmen rezil oldum herkese artık insanlar beni deli doluda olsa beni seven iyi kalpli birini aldatmış küçük bir sürtük gibi görüyorlar geceyi hatırladıkça midem kalkıyor aslında bununla kendi başıma uğraşmak daha bile zor belki de cesaret edip aşağı inmeliyim

Aşağı indiğimde annemin ayakta halam ve babamında koltulta oturduğunu görüyorum ortam gerçekten çok gergin ve hiç bulaşmak istemeyeceğim bir ortam olsa da gitmek zorundayım her ne olursa olsun daha fazla kaçamam bu azar geç bile kaldı

-Otur ipek!

Annem böyle biri değildir babam da öyle ama bugün 16 yılın içinde adeta bir istisna gibiydi sanki onları bugün tanıyor gibiydim babam devam etti

-Akşam duyduklarımız doğru mu?

-Doğru

-Kızım bunu nasıl yaparsın biz aksellerin ailesiyle yüz yüze bakıyoruz baban onlarla iş yapıyor sen bunu hiç mi düşünmedin (sinirden ağlamaya başlamıştı) herkese rezil olduk