Στα Ίχνη του Δράκου: Το Ταξίδι [1 Βιβλίο]

• 26 •

~ Η Βόρεια Χρυσή Ακτή ~

Για δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα ήμασταν αιχμάλωτοι. Αυτός ο παράξενος τύπος με την πανοπλία μας οδήγησε σε ένα τείχος. Περπατούσαμε, μάλλον περπατούσα, για περίπου τρεις ώρες!
+Μα πόσο μακριά φύγανε από το βασίλειό τους?
Την Κριστάλια και την Μελίγια τις είχαν αφήσει να καβαλούν τα άλογά τους. Βέβαια ήταν δεμένα. Εγώ ήμουν λαχανιασμένος χάρης την φυγή του αλόγου μου.
+Μα τρεις ώρες μες το μεσημέρι!
Ευτυχώς κάποια στιγμή φτάσαμε. Τώρα θα μου πείτε που. Δεν έβλεπα τίποτα μόνο ένα μεγάλο τείχος μπροστά μου. Είχε φτιαχτεί από πέτρες αλλά δεν μπορώ να πω από πολύ έμπειρους τεχνικούς. Κάποια σημεία είχαν χαλάσει με το πέρασμα του χρόνου. Αυτός ο παράξενος τύπος είπε στον φρουρό πάνω από την πύλη:
-Ανοίξτε!
-Μάλιστα Άρχοντα μου!
+Αυτός είναι ο αρχηγός τους! Οχ μπλέξαμε...
Μπήκαμε μέσα. Πολύ φως ξεπροβάλλε και μας τύφλωσε για λίγα δευτερόλεπτα. Ο "αρχηγός" διέταξε να κλείσουν την πύλη όμως λίγα δευτερόλεπτα μετά αλλαξε την διαταγή:
-Σταματήστε!
-Ναι κύριε. Σαν κάτι αν είχε δει και πράγματι εφιάλτη για εμένα. Ο Έλαμάναμου είχε επιστρέψει!
-Μα πώς μας βρήκε αυτό το άλογο! Περπατήσαμε τρεις ώρες και δεν το είδαμε! Ο Έλαμάναμου τον πλησίασε από παραδόθηκε μόνος του.
+Ααα τέτοια σε έχω μάθει εγώ! Θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα οι δύο μας!
-Κύριε να το σκοτώσω είναι τυφλό!
Μόλις το άκουσα πήγα να λυποθυμίσω. "Ευτυχώς", ο τρόπος του λέγειν, ο τύπος του είπε:
-Πας καλά! Οι καλύτεροι ιχνηλάτες μου δεν κάνουν τόση καλή δουλειά. Βάλτω στην συλλογή μου.
-Σύγουρα δεν θέλετε αυτό το καθαρόαιμο? Κι έδειξε τον Άστερντ. Η Κριστάλια μόλις τον άκουσε τον φρουρό ,του φώναξε με όλη της την δύναμη:
-Έτσι κι κάνεις πως τον ακουμπάς δεν θα ξανάδεις το φως της ημέρας!
Ο φρουρός τρόμαξε με την έκφραση της Κριστάλια.
-Χοχο! Κοίτα εδώ γλώσσα. Νομίζω ότι την άκουσες Φίλτσ. Αυτό εδώ θα πάρω και πήγε να ακουμπήσει το Έλαμάναμου. Εγώ έκανα με όλη μου την δύναμη να τον βαρέσω αλλά ένας φρουρός μου έριξε μια γροθιά στο στομάχι.
-Αα δικό σου είμαι! Ποιός είσαι?
Αφού επενήλθε η αναπνοή μου είπα:
-Ο οικοδεσπότης πρώτα συστήνεται και μετά ο καλεσμένος.
-Ενιγματικός λοιπόν! Το δικό μου όνομα παντός είμαι ο Νιούτ και σε ένα λεπτό μπορώ να σε αφήσω καπούτ! Νομίζω να το έπιασες το νόημα.
-Βασιλιάς? Ρώτησε η Μελίγια που είχε μείνει αμίλητη τόση ώρα.
-Ναι και μου αρέσει πολύ. Γουαχαχα! Πλάκα έχει! Μου αρέσει! Αγαπητέ μου, ψυχρέ εκτελεστή συνόδεψε τον καλεσμένο μας για γλέντι!
+Τρελός είναι στα σύγουρα!
-Ναι κύριε. Μίλησε ο νεαρός που λίγο πριν έθαψε η Κριστάλια. Σε ποιό δωμάτιο θέλετε να τον βάλω:
* "Μιλάω και βουλώνω"?
* "Μπαίνεις και σε χαντακώνω"
ή μήπως στο :
* "Σε βάζω και σε κόβω"?
-Μπα βαρετά! Βαλ' τον στο " Γλώσσα ανοίγω ή αλλιώς για πάντα κόβω"...
+Τρελοί και δέσιμο μιλάμε!
-Και τις δεσποίνιδες?
-Στο παλάτι σε κάποιο δωμάτιο κλειδώστετες ,μην με λένε και τέρας!
-Όπως επιθυμείτε. Είπε ακόμη με έσπρωξε αυτός ο τύπος που τον λέγανε Φίλτσ. Φορούσε περικεφαλαία και δεν έβλεπα το πρόσωπό του. Παντός ο τρελάρας ήταν ένας ψηλός αδύνατος νεαρός με κάστανα μαλλιά και έντονα γαλαζοπράσινα μάτια, που ο Θεός να τον κάνει , στην ηλικία μου , με τόσο τρελός που ήταν! Ο φρουρός με οδήγησε προς παλάτι. Μέσα από το τείχος υπήρχαν παντού σπίτια. Μπήκαμε τελικά στο παλάτι. Ήταν μεγάλο σε μέγεθος λίγο πιο μικρό από το δικό μου. Είχε μυτερή σκέπη και τα τούβλα της ήταν βαμμένα στο γαλάζιο για να ταιριάζει μάλλον με την θάλασσα καθώς ήταν χτισμένο στην άκρη ενός ακροτηρίου. Λίγο που είδα το παλάτι μέσα ήταν γεμάτο από χρυσά αντικείμενα.
+Για αυτό χρυσή ακτή!
Ο τύπος ,που με συνόδευε ,με έσπρωξε προς τα μπουντρούμια που είχαν νικήσει στα σύγουρα στο διαγωνισμό βρώμας. Ούτε ο αχηρώνας στην πατρίδα μου δεν ήταν έτσι! Εγώ πάντα φρόντιζα να είναι όλοι οι χώροι καθαροί μαζί με τα μπουντρούμια. Κρατούμενοι μένανε εξάλλου όχι τέρατα! Παρόλο αυτά το κάθε κελί είχε από μια πρώταση χαραγμένη πάνω του. Διέκρινα το κελί "Μιλάω και βουλώνω". Τα άτομα μέσα σε αυτό ήταν στα μαύρα του χάλια με φοβερές ουλές και μελανιές. Λίγο παρακάτω ήταν και το δικό μου "Γλώσσα ανοίγω ή αλλιώς πάντα κλείνω". Υπήρχε και ένας άλλος κρατούμενος μέσα.
+Μα κάπου το ξέρω αυτόν...οχ! Είναι-είναι.... Άλιοθ! Τι κάνεις εσύ εδώ?

Το Βασίλειο: