Daha küçükken annemle babam kavga ediyorlardı .Ozamankarda hiçbirşeyi bilmiyordum annemle babam ayrılınca sanki kalbim artik kan pompalamiyordu .Artik büyüdüğüme inanıyorum ve annemle babam ayrılınca İstanbul tasindik.Herseyimi kaybetmiş gibiydim sanki .Okulumu, arkadaşlarımı kısacası herkesi .Yeni okuluna başlamıştım .Her kez sanki beni oldurecekmis gibiydiler. Artik bu durumda uzulmek istemiyordum .Ders başlayınca kendimi tanıtınca herkes bana ezik muamelesi yaptı. Teneffüs zili calincada bazıları :
Seninle ugrasacagima gider köpekle ugrasairim deyip gittiler.Ama bir kız sınıfta kalıp ustume gelmeye başladı. Benden korkacaksin dedi.Bende:
Neden korkacam ki dedim. Boylke deyince elini sırama vurup nasıl korkmuyirsun sen benden deyip beni dövdü .Ben ağlamaya başlayınca iyice üstüme gürledi .Eğer seni döndüğümü kimseye soylemiyeceksin dedi.Eğer soylerasen sen biliursin dediler adini sormaya kalktim iyiuce bağırmaya başladı. Bende sormadim eve gidince de annem:
Kızım okul nasıl gitti deyince kendimi tutamayıp ağladım annemde ne oldu dedi.Ben odama çıktım aglamaya devem ettim ve adaya annem girdi. Ne oldu kızım dedi bende bise olmadı anne babamı hayirladim demek zorunda kaldım.
