Mijn Laatste Licht

Een flits

De tijd leek te vertragen terwijl de twee koplampen op me af kwamen. De regendruppels stonden al bijna stil, toen de eerste bliksemschicht het tafereel in een witte huls omringde.

Geschreeuw. Een zucht. Een harde tik, gevolgd door gehuil. Mijn gehuil. Plotseling sta ik niet langer in het midden van een straat, maar in een witte ziekenhuiskamer. De dokter houdt een klein wezentje vast en legt het in de armen van een jonge vrouw, die al even vertederd kijkt als de jonge man die naast haar staat. Mijn ouders beginnen te glimlachen en melden de dokter dat ik Eva heet.

De tweede bliksemschicht toont een jongentje dat mijn zandkasteel verplettert om me daarna mijn eerste kus te geven.
De gangen van de lokale middelbare school doemen op. Mijn beste vriend komt naar me toe om te vertellen dat hij al sinds die kus in de zandbak stapelverliefd op me is, net zoals ik op hem.

De volgende flitsen komen sneller op elkaar. Etentjes met familie, slaapfeestjes met vrienden ...

Ineens sta ik weer op de bijna verlaten straat. De lachende gezichten van iedereen spoken nog na in mijn gedachten als er een gigantische kracht zich in mijn linkerzij ramt.

***

Heeey! 

Na een lange tijd ben ik weer eens begonnen met schrijven. Ik heb met dit kortverhaal meegedaan aan een schrijfwedstrijd van Sweek ...
EN ik behoorde bij de finalisten :)

Dus nu heb ik beslist om dit kleine verhaaltje hier ook maar te plaatsen.

Hope you guys like it (Als iemand anders dan AnastasiaXIsabella dit gaat lezen xd)