.
.
" เอคิ เอคิ ไม่!!!!!!!!! "
ท่ามกลางสายฝนที่กนะหน่ำลงมาราวกับรู้ว่ามีคนๆหนึ่งกำลังคั่งแค้นเหล่าสรรพสิ่งทั้งหลายที่เอาคนที่เขารักจากไป...
ร่างสูงกอดรัดกายของคนรักด้วยหยาดน้ำตา... ต่อให้สายน้ำจากฟ้าหยาดเทลงมา... แต่ความทรมานใจนี้หาได้ชะล้างมันออกไปได้...
ยิ่งหนาวเหน็บจนแทบขาดใจ...
" ทำใจซะเถอะ.... เพราะเขาเป็นกบฎยังไงซะเจ้าก็ต้องตัดเขาออกจากชีวิตให้ได้.. "
เสียงทุ้มทรงอำนาจเอ่ยขึ้นจากด้านหลัง..
คราฟกระชับอ้อมกอดแน่น... ริมฝีปากพรมจูมตามเปลือกตาและใบหน้าที่ซีดเซียว...
เลือดสีสดไหลรินตามรอยดาบที่ตัดผ่านช่องท้องน้อย.... แผลเหวอะหวะน่าหวาดกลัวนั่นถูกฝนละลายลิ่มเลือดให้เจือจางตามหัวใจดวงน้อยที่ค่อยๆแตกดับ...
เขาใช้เสื้อคลุมของตนห่อเอาไว้ก่อนจะช้อนอุ้มคนรักขึ้นมา... เดินออกไปจากที่ตรงนั้นโดยไม่หันกลับไปมองคนที่เอ่ยพูดกับเขาเลย...
" นายท่านครับ.. "
"ไม่ต้องหรอก.. ปล่อยเขาก่อน อีกไม่นานเขาจะกลับมาเป็นคนเดิม "
สายตาเฉี่ยวคมจ้องมองแผ่นหลังกว้างที่ค่อยๆลับตาไปเพราะหมอกฝนที่กระหน่ำเทลงมา...
เขาเงยหน้าขึ้นมองฟ้า ก่อนจะเหยียดยิ้มบาง...
'เหมือนท้องฟ้ากำลังร่ำไห้ไปกับเจ้านั่นเลยแฮะ '
.
.
.
2ปี สำหรับการฝึกหนักเพื่อเป็นองค์ครักษ์...
วันนั้นใกล้มาถึงอีกแล้ว...
วันที่เขาสูญเสียตัวตนมากที่สุด....
และเป็นวันเดียวกับวันคัดเลือกองค์ครักษ์อีกด้วย...
สวรรค์ช่างเล่นตลกอะไรอย่างนี้นะ... ?
" พักเถอะคราฟ เจ้าน่ะเก่งถึงขนาดนี้แล้วยังจะฝึกหนักอีก แบบนี้ไม่ต้องบอกก็รุ้ว่าใครที่จะได้รับเลือก "
YOU ARE READING
หัวใจองค์ครักษ์(y)จบ
Short Storyเมื่อหัวใจของเจ้ามีใครอยู่ก่อนแล้ว... ในเมื่อผู้นั้นหายไป...ใยข้าจะไม่อาจแทนที่ได้กันเล่า!
