My famous Marauders story

✖1✖

Olivia's pov

'Olivia schiet op de trein vertrekt zo!' Roept mijn moeder boos. Ik zucht, zo is ze al sinds ik van Beauxbatons af ben gestuurd. 'Ja mam!' Roep ik terug terwijl ik achter haar aan ren. 'Schreeuw niet zo!' Roept ze weer terug. Ik rol met mijn ogen en een jongen naast me schiet in de lach. Vragend kijk ik hem aan. 'Ik ken het gevoel!' Zegt hij. 'Sirius Black' Zegt hij er achter aan. 'Olivia Red' Zeg ik nu ook.

Ik kijk even naar de jongen. Hij heeft bijna zwarte haren en hele grijze ogen.

'Olivia!' Roept mijn moeder weer. Ik glimlach nog een keer naar Sirius en dan ren ik verder. Als ik bij mijn moeder aan kom val ik uit. 'Mam, wat is jou probleem?' 'Mijn probleem?! Jij bent degene die zich al 4 jaar als een slet gedraagd! Wie wordt er nou van Beauxbatons gestuurd?! Ik schaam me kapot voor jou!' Schreeuwt ze over het station. Iedereen kijkt om, ook de familie van de jongen. Tranen vormen zich in mijn ogen. En in mijn haar verschijnen blauwe plukken.

Ja ik ben een Metamorphmagus, maar meestal hou ik dat onder controle.

'Nou dat is duidelijk!' Zeg ik zachtjes. Mijn moeders blik verzacht. 'Nee, Liv ik bedoel-' 'het is Olivia voor jou, mama. Liv is alleen voor vrienden en daarbij heb je je punt gemaakt! Ik ga!' Ik zwaai mijn haar naar achteren en pak mijn hutkoffer, vervolgens loop ik met opgeheven hoofd de trein in.

Al gauw vindt ik een lege coupé. Ik ga zitten en laat mijn tranen lopen. Een lekker begin van het jaar dit. Na een tijdje hoor ik stemmen. 'Sirius alles zit vol!' Roept een jongens stem. Wacht eens even. Sirius? Zo heette de jongen op het perron.

Ik veeg mijn tranen af en sta op. Dan open ik de deur. 'Sirius, jullie mogen wel hierbij zitten hoor!' Zeg ik als ik hem zie. 'Olivia! Dankje!' Zegt hij met een grijns. 'Jongens kom maar ik heb een plekje!' Roept hij naar de jongens die nog steeds allerlei deuren open trekken. De jongens komen dichter bij en lopen naar binnen.

Ook ik ga weer zitten. 'Olivia, heb je gehuild?' Vraagt Sirius als hij me aankijkt. Ik schrik op, 'wat? Nee hoor!' Lieg ik. 'Ik hoorde wat er gebeurde op het perron, gaat het?' Vraagt hij door. 'Sirius, niet nu!' Zeg ik weer.

'Oké!' Zegt de jongen met de bril naast Sirius. 'Ik ben James Potter en de jongen naast je is Remus Lupin en dat-' hij wijst op de jongen in de hoek. '-is Peter Pettigrew' 'hey, ik ben Olivia Red! Ik kom dit jaar op Zweinstein en ben van Beauxbatons gestuurd.' Met open mond kijken de jongens me aan. 'Hoe kan je nou van Beauxbatons gestuurd worden?' 

'Nou... grappig verhaal..' Zeg ik terwijl ik grijnzend naar mijn handen kijk.

'We wachten!' Zegt James. 'Nou ik heb een soort van de school in de fik gestoken met een eigen spreuk en de docenten konden het niet doven!' Met open mond kijken de jongens me aan. 'Je hebt de school in de fik gestoken?' Zegt Remus ongelovig. ' inderdaad ik vind het ook overdreven, maar het schoolhoofd zei: dat dit incident de 'emmer' deed overlopen.' Zeg ik citeer ik Madame Mallemour senior.

'Je hebt de school in de fik gestoken?!' Herhaalt Sirius. 'Jaha, blijf bij de les!' Zeg ik geïrriteerd. Ik wil verder praten, maar Remus onderbreekt me. 'Oké stop maar we snappen het.' 'Maar-' 'Gelukkig zijn James en Sirius de grootste grappenmakers van de school, dus kan jij daar bij.' Gaat hij verder.

'Yeeh fantastisch!' Zeg ik blij. Eindelijk heb ik vrienden. Ja, eindelijk.

Op Beauxbatons wilde niemand mijn vriendin of vriend zijn, oké er was er een, maar daar praat ik liever niet over. Ze vonden me asociaal ofzo. Vanwege de grappen. Wat een onzin hè?!

Dan gaat de coupé deur open. 'Potter, wat heb je gedaan met Severus' gewaden!' Zegt een stem die ik uit duizende herken. 'Lily?!' Zeg ik tegen het roodharige meisje voor me. 'Olivia! Het is zo lang geleden! Maar wat doe je hier?' 'Ik ga hier naar school! Wat doe jij- wacht je bent een heks?!' Roep ik uit. 'Ja, jij ook?' Zegt ze verward. 'Lils ik kom uit een tovenaarsfamilie. Ik mocht het je niet zeggen!' 'Ik mocht het jou ook niet zeggen.' 'Tovenaarsfamilie?' Vragend kijk ik haar aan. 'Nee dreuzels' Zegt ze alsof het vanzelfsprekend is.

'Hoe kennen jullie elkaar?' Vraagt James geïnteresseerd. 'We zijn jarenlang buurmeisjes geweest!' Zeggen  we in koor en direct daarna schieten we in de lach.

'Maar Olivia vindt mij wel aardig, Lilyflower!' Oeh dat was een domme zet James. Grijnzend kijk ik naar het tafereel, wetend hoe Lily gaat reageren.

'Noem me niet zo, Potter!' Sist ze boos. Ze wil zich omdraaien, maar bedenkt zich. 'Ik zie je zo hopelijk aan de tafel van Gryffindor, Liv!' Dan draait se zich wel om en loopt de coupé uit.

'Dus kan je een goed woordje voor me doen bij Evans?' Vraagt James terwijl hij naar me toe buigt. 'James! Personal space!' Roep ik terwijl ik achteruit schiet. Hierdoor beland ik op Sirius' schoot. 'Hey schoonheid,' Zegt hij zwoel. 'Tot ziens klootzak!' Zeg ik, ik mijn beurt zwoel tegen hem, voordat ik opsta en naast James ga zitten.

Sirius' gezicht is onbetaalbaar en de rest schiet ook in de lach. 

De rest van de reis is het gezellig en praat ik nog een hoop.

Op een bepaalt moment gaat de trein langzamer. 'Yeeh we zijn er!' Zeg ik en ik sta op. De jongens lachen om me en staan ook op.

Als we op het perron sta loop ik met de stroom mee. Uiteindelijk zie ik allemaal koetsen, ze worden getrokken door Testralisen. Gauw loop ik naar een van de Testralis toe en aai hem over zijn hoofd. Naast de grote Testralis staat een kleintje. 'Ahh schattig!' Kir ik terwijl ik over zijn hoofd ga.

'Gaat het wel goed met haar?' Vraagt Peter aan Sirius. 'Oh! Jullie zien ze niet?!' Vragend kijk ik de jongens aan. 'Ik zie ze!' Zegt Remus zachtjes terwijl hij zijn hand op steekt.  'Ahh gecondoleerd!' Zeg ik terwijl ik naar hem toe loopt. Ik zie dat de tranen hoog staan, dus ik geef hem een knuffel.

' Oke wat is er aan de hand?' Vraagt James terwijl hij verward van Remus naar de koets kijkt. Vragend kijk ik Remus aan. 'Niet vertelt' mime ik. Hij knikt. Dan richt ik me tot James. 'Dat is een latere zorg. Nu moeten we op Hogwarts raken!' Snel stappen we in, en na een paar seconden begint de koets te rijden.