Και κάπως έτσι η ζωή μπορεί να αλλάξει.
Έγραψα την τελευταία πρόταση στο τετράδιο της έκθεσης μου και το τοποθέτησα ξανά στην τσάντα μου. Το θέμα της έκθεσης μας ήταν "Ποιοί παράγοντες μπορούν να αλλάξουν την ζωή μας" πιστεύω ότι ήμουν ο τέλειος ανθρωπος για να μιλήσει πάνω σε αυτό το θέμα. Πήρα μια βαθιά ανάσα σηκώθηκα απο το γραφείο μου και κατευθύνθηκα προς το παράθυρο. Κοίταξα τον καθαρό ουρανό και τα φύλλα που χόρευαν χαλαρά με τον ρυθμο του δροσερου αερα.Ολα έξω φαντάζαν τοσο ηρεμα και ασφαλή, που τίποτα δεν σε προκατεβαλε τι μπορεί να κρύβεται κατω απο ολη αυτή την ψευδαίσθηση?
-Αναστασία, θα αργήσεις στο ραντεβού με την Ελένη,άκουσα την φωνή του πατέρα μου από κάτω.
-Ήρθα, είπα χαμογελαστή στον μπαμπά μου.
Ενα χαμόγελο ψεύτικο, φορεμένο στα χείλη μου.Ενα χαμόγελο που ήθελα να γινει μια κραυγή,ένα ουρλιαχτό,που θα εκτονώνε,οσα εκρυβα και με ετρωγαν μεσα μου, για όλα αυτά που έγιναν,αλλά και για όλα αυτά,που ευτυχώς δεν πρόλαβαν να γίνουν στο υπόγειο.Παρόλα αυτά, λατρεύω τον πατέρα μου και δεν θέλω να τον στενοχωρώ.Επομενως, το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να χαμογελάω. Μπήκα μέσα στο αμάξι και έβαλα τα ακουστικά στα αυτιά μου, ίσως λίγο κλασική μουσική να με έκανε να χαλαρώσω και να ξεχαστώ.
+
-Έλα κορίτσι μου, ήρθε η ώρα, θα είσαι καλά? Ο πατέρας μου ακουγόταν ταραγμένος όσο και αν ήθελε να το κρύψει πίσω απο το σοβαρό του ύφος.
-Θα είμαι καλά μπαμπά μου, είπα και περίμεναμε πίσω από την εξώπορτα.
Τι σπίτι της ήταν τεράστιο, τα πάντα ήταν άσπρα! Ο τοίχος, τα έπιπλα, τα φώτα,όλα ηταν λευκά ,το μόνο που έκανε την διαφορά ήταν κάτι πολυχρωμοι πίνακες που στόλιζαν όλο το σπίτι,ίσως έτσι να είναι και ο παράδεισος.
-Είναι πανέμορφο, ανακοίνωσα.
-Σε ευχαριστώ πολύ Αναστασία μου, τι λες? Πάμε στο γραφείο μου ? Ρώτησε με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα κόκκινα της χείλη.
-Ναι, απαντησα μονολεκτικά. Ο πατέρας μου είπε κάτι με την Ελένη και μετά πήγαμε στο γραφείο της.
-Λοιπόν, τι θες να συζητήσουμε? Ρώτησε αφού κάθησε στην καρέκλα της.
-Βασικά, γιατί αποφασίσατε όλο το σπίτι να είναι άσπρο? Ρώτησα απο περίεργα,αλλα πιο πολύ θέλοντας να καθυστερήσω,την στιγμή που θα συζητούσαμε όλα οσα συνέβησαν.
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Let's Play My Game
Подростковая литература-Εγώ μικρή μου δεν ερωτεύομαι, μόνο με ερωτεύονται.Kαι ξερω, οτι εισαι ερωτευμενη μαζι μου, είπε και ήρθε υπερβολικά κοντά μου, σε απόσταση αναπνοής. -Ξέρεις, ότι μπορώ να σε κάνω να με ερωτευτείς, απάντησα κοιτάζοντας τα γαλάζια μάτια του , χωρίς...
