"Ayano-chan~!"
Çocukluk arkadaşım Taro'nun adımı seslenmesi üzerine arkamı dönüp, ona doğru gülümsüyorum.Ağzına aldığı tost ekmeği ve bana yetişmek adına var gücünü topladığı ayaklarını çırpması çok sevimli geliyor. Yanıma varır varmaz kahkaha atarak konuşuyorum:
"Okulun başlamasına daha vakit var.Neden bu kadar acele ettin ki, çok komiktin hem!"
Benim onunla alay ettiğimi farkettiğinde; tostundan büyük bir parçayı koparıp ağzına aldıktan sonra dudak büküp konuşmaya başlıyor:
"Sana yetişmek istemiştim."
'Peki peki' anlamında başımı salladıktan sonra istikametimi okula doğru çevirip yürümeye başlıyorum.Taro'da hala bitirememiş olduğu tostu ile peşimden yürüyor.Onunla çoğu vakit alay etmem sizi şaşırtmasın.Onu çok seviyorum.Hatta beni hayatımda tek mutlu edebilen tek insan olduğunu söyleyebilirim.
*
Okula varmamızın ardından salonda toplanıyoruz.Neden? Çünkü bugün oldukça klişe bir şekilde okulun ilk günü.Salondaki müdürün konuşmasından sonra sınıflara dağılıyoruz.Sınıfların hepsi birbirine benzediğinden, geçen seneki gibi oturuyoruz sıralara.Öğretmenler zilinin çalışından sonrada öğretmeni bekliyoruz.
Öğretmen turuncu saçlı bir kız ile giriyor sınıfa.Başta oldukça tatlı gözüken bu Osana adlı kız kendini tanıtırkenki kibirli bir insan olduğunu gösteren sözleri ile gözümde düşüyor.Tabii bu Taro için aynı şey değil.Çünkü benim canımdan çok sevdiğim insan, şuan o kıza yiyecekmiş gibi bakıyor.
İlk bölüm olduğu için kısa.Daha doğrusu karakalem yapmam gerektiği için kısa kestim:'
Umarım beğenirsiniz çünkü aklımda çok hoş bir kurgu var.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Öldür" •Ayando
Fanfiction"Belki birkaç gün sonra, bu yaptığım şey yüzünden çok büyük bir vicdan azabı çekecektim. Fakat yine de yaptım.Onu öldürdüm."
