Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 75

Met een zwaar gevoel in mijn buik stapte ik ons huis binnen. Ik wist dat Nicole er niks vanaf zou weten, dat kon namelijk niet. Maar toch voelde ik me dat kleine betrapte jongetje dat ik was als mijn moeder ontdekt had dat ik stiekem een koekje uit de kast had gepakt zonder het te vragen. Ik durfde mijn moeder dan niet onder ogen te komen omdat ik wist dat ik iets fout had gedaan, en datzelfde voelde ik nu ook. Ik had zoiets fout gedaan. Ik had me laten verleiden door een andere vrouw dan mijn eigen vrouw. Dat was vele malen erger dan dat koekje dat ik stiekem had gepakt.
'Nic' keek ik verbaasd de woonkamer rond toen ik mijn vriendin nergens zag. Ook in de keuken was geen spoor van haar te zien. Alleen een glas op het aanrecht dat aangaf dat ze hier wel was geweest.
'Nic' liep ik terug de gang in. Haar jas hing aan de kapstok, haar schoenen stonden in het rek. Ze hoorde hier gewoon te zijn.
'Nic' klopte ik op de deur van het toilet die niet op slot zat. Bij geen reactie opende ik toch de deur. Misschien haalde ze een grap met me uit en zou ze me laten schrikken zodra ik de deur opende. Leeg. Alleen een doosje in de wasbak trok mijn aandacht. Er lag daar immers nooit iets en vanmorgen had het er ook nog niet geleden.
Zwangerschapstest las ik wat erop stond, en het doosje was leeg.
'Nic' stormde ik nu de trap op. Ze had de test al zonder mij gedaan. Was ze nu een verrassing aan het voorbereiden voor me? Gaf ze daarom geen antwoord.
'Nic mag ik binnenkomen' klopte ik op de deur van onze slaapkamer. Ik wilde haar verrassing ook niet meteen verpesten door zo binnen te komen vallen.
'Nic' klopte ik nogmaals op de deur toen er geen reactie kwam. Als ze dan toch niet reageerde dan mocht ik binnenkomen was ik van mening en enthousiast opende ik dan ook de deur.
'Nic' bleef ik verrast in de deuropening staan toen ik haar daar zag. Ze lag in de deken gewikkeld in bed, er stak nog net een pluk haar boven de deken uit waardoor je kon zien dat ze erin lag. 'Liefje' bekroop een akelig gevoel me terwijl ik dichterbij haar kwam. 'Lief' stak ik mijn hand naar haar uit, om door haar haren te friemelen zoals ik zo vaak deed als ze bij me lag. Dat vind ze altijd zo fijn.
'Liefje' ging ik op de rand van het bed naast haar zitten. 'Ik heb het doosje gevonden beneden, kun je iets zeggen' spoorde ik haar aan, terwijl ik het antwoord nu zelf ook wel raden kon.
'Het antwoord ligt op het nachtkastje' kwam er uit de rol dekens vandaan zonder dat ze zich verder verroerde. En ondanks dat ik het eigenlijk al wist, viste ik de test toch van nachtkastje vandaan. Tegen beter weten in, misschien haalde ze toch een grap met me uit en kwam ze zo meteen uit de deken gesprongen van enthousiasme , draaide ik het in mijn hand om.
Negatief.