PROLOGUE

14 2 0
                                    

Nag hihintay ako dito sa may garden ng school. Hinihintay ko sya. Ang lalaking mahal ko. Na sinaktan, ginamit lang ako noon. Pero ang galing ko umacting. Kasi hanggang ngayon, hindi nya alam na mahal ko sya. Wala syang ka alam alam. Nakakainis nga  eh.

Napaka MANHID NYA

Napaka MAKASARILI NYA
















PERO HINDI KO SYA MASISISI KASI HINDI NYA ALAM ANG NARARAMDAMAN KO.

"huy! Kanina ka pa?" Dahil sa lalim ng iniisip ko hindi ko naramdaman na nandito na sya."hindi naman. Kanikanina lang." Pag sisinungaling ko. ISANG ORAS NA KAYA AKO. "Ahhmm, sorry ha biglaan kitang tinawagan kagabi. May favor sana ako sayo eh." Nahihiya nyang  sabi. Nagkamot pa ng ulo. Ano ba to? May kuto ba sya?

Parang pamilyar na saakin yan linya nyang yan. Dyaan sa linyang yan nag uumpisa lahat ng pag sasakripisyo ko, at dyaan din nag uumpisa lagi ang sakit na nadarama ko

"Ano nanamang favor yan?!Mag papatulong ka nanaman saakin na mapalapit sa babaeng gusto o mahal mo?! MARTIN!!!! BESTFRIEND MO AKO!! HINDI AKO TULAY! ILANG BESES NA BA KITANG TINULUNGAN?! ILANG BESES MO NA BA AKO NAKALIMUTAN PAG NAGING KAYO NA?! NAGIGING MASAYA KA?! EH PANO NAMAN AKO?!" Sigaw ko sa kanya.

Hindi ko na mapigilan ang mapa luha dahil sa sama ng loob. Nakayuko lang ako habang sinasabi yun sa kanya. "Nagpapatulong lang ako sayo na hanapin ang babae para saakin. Hindi ko alam ganan pala ang nagiging pakiramdam mo. Dapat simula palang sinabi mo na para naman aware ako. Oo bestfriend kita. Alam na alam ko yun. Kaya nga ako sayo nag papatulong diba? Pero kung ganan ang nararamdaman mo. Sorry.. naging insensitive ako sa feelings mo. Sorry kasi sayo ako nag papatulong. Sorry kung hindi ako naging aware. Sorry sa lahat. Pero tandaan mo HINDI KITA KINAKALIMUTAN.

Im His LIVING bridgeWhere stories live. Discover now