Alt Komşum || Min Yoongi

"Aradığınız numara kullanılmamaktadır."

Duyduğum sesle, çaresizce yere çöktüm. Bir hıçkırık kaçmıştı ağzımdan. Şimdi ne yapacaktım? Hiçbir fikrim yoktu. Hayatımda hiç bu kadar çaresiz kalmamıştım.

4 aylık bebeğimle tek başıma kalmıştım! O masum şeyin hiçbir suçu yoktu ki... Böyle bir babayı hak etmiyordu o!

Ablamın ölümünden sonra çok dağılmıştım. Her gece kafa dağıtmak için bara gidiyordum ve bir gün olan oldu! Tanımadığım bir adamla ilişkiye girdim ve beni bebeğimle tek başıma bırakıp gitti.

Jisoo'nun ağlamasıyla koşarak yanına gittim. Kucağıma alıp pışpışlamaya başladım.

"Hadi sus artık bebeğim."

Susmayınca bende ağlamaya başladım. Kapı çalmıştı. Kapıyı açtım. Mina gelmişti, elinde poşetlerle.

"Bak mama aldım!"

Tek destekçimdi o benim.

"Ağlıyor musun sen?"

Göz yaşlarımı saklamaya çalıştım.

"H-hayır."

"Ağlıyorsun besbelli!"

"Çok çaresizim Mina."

Mina elimden bebeği aldı ve oturma odasına götürdü. Sırtını sıvazlamaya başladı. Bir kaç dakika sonra susmuştu. Beşiğine yatırdı ve yanıma geldi.

"Bak bakiyim bana."

Diyip göz yaşlarımı sildi. Gözlerimi ona çevirdim.

"Sana bir koca bulacağız!"

"N-ne?"

"Duymadın mı? Koca bulcaz işte. Hem seni hem bebeğini kabul edebilecek bir koca."

"İstemiyorum."

"Kendine ve bebeğine bakmayı nasıl düşünüyorsun? Hem bu bebekle çalışamazsın! Aç aç kalırsınız."

"Haklısın..."

Demekten başka hiçbir çarem yoktu...

🍼Selam!

🍼 Nabersiniz?

🍼 Bölüm nasıldı?

🍼 Şimdiden söyleyeyim hikâye kısa olacak.

🍼 Byee!