Buhay Artista

Chapter 12

Complicated ang love life and ang life itself sa kanilang tatlo para sakin. Pati ako naguguluhan sa buhay nila. Haha.

Anyway, Good morning fellow Wattpadders and, kung meron man, sa silent readers. :)

<tagline>Give comments and suggestions, okay?</tagline> :D

-Mo

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Chapter 12

Charlotte's POV

Pumasok na ako pagka 12. Ayoko kasing may namimiss akong klase. Nagsmile lang ako sa lahat ng nadadaanan ko sa hallway. Kung makabulong naman ng "Nandyan na siya.", parang wala ako sa harapan nila eh. Bumulong pa.

Wala pala ngayon si Kev. May gagawin siyang music video eh. Typical bad boy song nanaman un for sure.

Buti nga kasi uneasy ako kapag nanjan siya. Lalo na nung Monday at kahapon. Parang wala naman sa kanya ung napag-usapan namin nung Saturday dinner. Pero sakin, big deal un. May isang bagay na nagiging dahilan ng pag-aaway ng dalawang importanteng lalaki sa buhay ko. Naman oh.

Ang ingay ingay sa room. Nagstop ako sa may door nang makita kong nagkakagulo silang lahat. Nagkakatuwaan. May nakasulat sa board na,

            Welcome back, Tyler!

Kung makawelcome back, kala mo naman nawala ng ilang buwan.

Nagstay lang ako sa labas ng room. Nakatingin sa kanila. Hanggang sa nakita ako ng iba naming classmates at hinatak ako papasok. Tinulak tulak ako papunta kay Ty. Ngayon nga pala talaga ang uwi niya. Di ko man lang nasundo sa airport.

May bitbit siyang teddy bear. Nauso ata teddy bear sa kanilang dalawa eh. Pero yellow to. Tama si Kev. Sunny ang susunod ko na bear.

Tapos isang lalagyan ng strawberries at chocolate.

Two of my favorites.

Nakatingin siya sakin habang nakasmile.

Thank God wala dito si Kev.

Lumapit ako sa kanya at kinuha ang bear. Ang cute. Mas cute pa kay Windy. Pero patas lang sila ni Rainy.

"Wow. Mas inuna pang yakapin ang teddy bear kesa sa nagbigay?" Nagtawanan ang lahat. Naka hang ang arms niya sa ere.

Pinasa ko kay Shane, na kasalukuyang namumula sa pagkakilig, ang bear at niyakap siya ng mahigpit.

"Sorry kung di kita nasundo sa airport. Sorry rin na hindi ko nasasagot mga tawag mo the past few days." Bulong ko. Lalayo na sana ako kaso nakayakap parin siya sakin.

"Ok lang. Naexplain naman ni megaphone na pagod ka na."

"Mas pagod ka sakin."

"Di na. Kayakap na kaya kita." Hinigpitan niya lalo ang pagkakayakap. "Ikaw kaya ang charger ko."

Buti nalang di niya nakikita mukha ko. Pulang-pula na ata eh. "If glares could kill, I'd be dead by now." Kumalas ako. Di na ako makahinga eh. Maghahyperventilate na ako.

"Ha?"

"Alam kong bestfriend lang ako sa mata nila pero babae parin sila. Nasa lahi ng mga selosa."

"Ses. We both know what we really are."

"And?" Lumakas ang kabog na dibdib ko.

"And..." Hinatak niya kami ni Shane palabas ng room. "Let's eat."