Vraagtekens (flikken maastricht)

Hoofdstuk 84

Ondanks dat het niet mijn voorkeur had, had de pizza me toch goed gesmaakt. Ik had zo waar gekregen waar Nicole om gevraagd had. Het kom dus wel degelijk wel. Hierdoor was het iets minder erg om die rotzooi te eten.
'Ik ben vanmiddag naar de huisarts gegaan' begon Nicole ineens toen we onderuit gezakt op de bank hingen terwijl de televisie aan stond.
'Oh' had ze wel meteen mijn aandacht. Er was toch niks aan de hand met haar? Had ik iets over het hoofd gezien? Er spookte meteen van alles door mijn hoofd heen.
'Ik heb hem verteld hoe lang we het al proberen en dat het gewoon niet lukt. Dat ik elke keer denk dat het wel zo is, maar dat het dan toch weer niet zo is. En dat ik het nu echt zeker wist omdat ik me zo anders voelde' praatte ze al verder zonder dat ik ernaar hoefde te vragen.
'En toen' was ik wel benieuwd of ze nu wel had gekregen wat ze wilde. Ze was immers al eens eerder geweest en toen was ze weggestuurd met de boodschap dat we nog maar wat langer moesten oefenen. Dat het niet vanzelf sprekend was dat het zo snel raak zou zijn.
'Ik heb een verwijzing gehad' was de opluchting op haar gezicht duidelijk te zien.
'Oh dat is mooi' knikte ik verbaasd om het feit dat ze nu wel had gekregen wat ze wilde.
'Ja dus nu kunnen we een afspraak maken en dan gaan ze vertellen hoe het werkt met die onderzoeken en zo en hopelijk kunnen ze ons dan helpen' had ze zich er helemaal aan vast geklampt.
'Dus moet je even kijken wanneer je kan zodat ik een afspraak kan maken' drong ze erop aan.
'Ja zal ik doen' beloofde ik haar. Moest ik nu niet gewoon eerlijk tegen haar zijn? Moest ik naar zo'n dokter om me te laten onderzoeken terwijl ik wist, dat het probleem niet bij mij zou liggen?
'Zal je bij me weggaan als ik geen kinderen zou kunnen krijgen of zo' leek ze van mijn tweestrijd niks op te merken.
'Nee natuurlijk niet liefje' stelde ik haar meteen gerust. 'Ik hou van jou om wie je bent, niet omdat je wel of geen kinderen kunt krijgen. Ik ben zo ook gelukkig met jou' wilde ik dat ze dat absoluut geloofde. 'Ik zou nooit iemand aan de kant zetten om die reden, echt niet' overtuigde ik haar ervan dat ik haar daarom nooit zou verlaten. Ze leek tevreden te zijn met dit antwoord want ze kroop weer dicht tegen me aan. Alsof ze gerustgesteld was door mijn woorden.