From His Stalker Turns To His Girlfriend (editing)

Chapter 13: Basketball Date?

JANE's POV.

Natutulog ako ng biglang pumasok si Ate Leny. Si Ate leny ang katulong namin dahil nga palaging busy sila mama't papa kumuha sila ng katulong na maglilinis ng bahay.

" Jane! May bisita ka sa baba. " - Saad niya.

" Sino daw? " - bangag kung sabi.

" Si fran..frank..frankis..fancis..frang, Hayy! Ewan basta bumaba ka na lang! " - Ani niya.

" Baka Franco! " - Sabat ko ng makaalis na siya. T__T Bakit kaya andito yun? T.T

Bumangon na muna ako at naghilamos ng mukha bago bumama. Hindi na'ko nagbihis dahil naka-sando naman ako na puti at nakapang-jogging pants. T__T

" Hindi ka parin bihis!? " - Sigaw niya ng makababa na'ko sa hagdan.

" Ha? Bakit? Aalis ba'ko? " - Pilisopo kung sabi.

" Diba sabi ko sasamahan mo ko ngayon! " - Ani niya.

" Bakit ako pa? " - wala kung ganang sagot.

" Diba may deal tayo! Baka nakakalimutan mo! " - Ani niya na may paghawak pa sa bewang. T_T

" Okay, Fine! Ito na magbibihis na! " - Saad ko at tatalikod na sana para umakyat sa kwarto ko ng hawakan niya ang kamay ko.

" Wag ka na magbihis! Maganda ka naman kahit anung suotin mo! " - Saad niya. Waiiiit? Totoo ba yung narinig ko? Sh*t* =)

" Ayoko! Nakakahiya kaya tong suot ko. " - Sabat ko.

" Wag ka ng maarte! Halika na! " - Saad niya at hinila ako papuntang gate kung nasaan ang sasakyan niya.

" Tignan mo nga! Naka-Paa lang ako! " - Sigaw ko ng makapasok na kami ng sasakyan niya.

" Don't worry! May extra akung sapatos. " - Cool niyang sabi at pinaandar na ang kotse.

" San ba kasi tayo pupunta? " - Tanung ko.

" Basta! Manahimik ka na lang. " - Sabat niya. Paano ako mananahimik kung hindi ko alam kung saan kami pupunta! Mamaya dalhin ako nito sa.....Hmmmp! T___T

After 1234567890 years, nakapunta narin kami sa...?

" Basketball Court!!!? " - Nandududa kung tanung.

" Yup! " - Saad niya.

" Bakit dito? " - Tanung ko ngunit nakalabas na pala siya ng kotse, kasabay nun ay ang pagbukas niya ng pinto para makalabas ako.

" Ito na yung shoes mo! " - Ani niya at ibinigay saakin ang magkaibang kulay ng sapatos.

" Bakit magkaiba!? " - Tanung ko, tumingin lang siya sa baba at dun ko napansin na magkaiba rin ang kulay ng sapatos niya katulad ng kulay na ibinigay niya saakin.

" So anung trip mo? " - Tanung ko.

" Wala akung trip! Gusto ko lang na magkaparehas tayo ng sapatos, kahit na magkaiba. " Ani niya. Packshet* Ang Sweet talaga ng lalaking to. =)

" Jane, may gusto sana akung sabihin sayo. " - pagbasag niya ng katahimikan. Actually nakapasok na pala kami sa court.

" Ano? " - Tanung ko.

" Ah, kasi.. Simula 7 years old ka palang gusto na kita kaya inantay ko na maka-graduate ka ng elemantary kaso marami ang hindi sumang-ayon sa gusto ko. Kaya mas pinili ko na lang na lumayo sayo habang maaga pa, pero ikaw at ikaw parin ang naiisip ko simula ng pumunta ako ng states. Sinubukan kung humanap ng ibang babae pero ikaw parin talaga ang sinisigaw nito *sabay lagay ng kamay niya sa dibdib kung nasaan ang puso* Jane! Inantay ko ang 4 years, 4 years para maligawan kita! Sana naman pwede na? " - Saad niya. Hanggang ngayon hindi parin sumisink-in sa utak ko ang nangyayare, Totoo ba to?

" Hindi..Hindi ko ma-gets!? " - pranka kung pagkakasabi. Hinawakan niya ang braso ko at sinabing..

" Jane! Alam mo ba na, periodic exam ko nung graduation mo! Pero mas pinili ko paring puntahan ka, Pinili kung makita yung babaeng mahal ko na grumaduate kahit na hindi ako nakapag-exam!. Na kahit nasa ibang bansa ako pinapabantayan parin kita, Lahat ng natatanggap mong regalo saakin nagmumula. Yung gusto mong guitara, binili ko kahit na nakipagbaranggayan pa'ko sa kung sino man yung taong nagpa-reserve nun. At yung araw na dinala kita sa condo ko para ipagtapat sayo yung nararamdaman ko, nauwi sa wala! Jane mahal kita. Mahal na mahal kita! Hindi ko kaya na wala ka sa tabi ko, Hindi ko kayang may kasama kang ibang lalaki at Kung mawala ka! Mas pipiliin ko pang mamatay kesa hindi ka makita araw araw! Ganun kita kamahal Jane! " - Hindi ko maiwasan na hindi maiyak sa sinabi niya. Hindi ko inakala na yung taong mahal ko, mahal rin pala ako.

" Mahal rin kita.. " - Ani ko at kinagulat niya yun.

" Hoy! Sabi ko MAHAL RIN KITA! " - Sigaw ko at niyakap niya ako ng sobrang higpit. Kung sana panaginip lang lahat ng to' ayoko ng magising pa.

+++

JANE's POV.

" Kaya nga nagpaalam ako sa mama't papa mo na ligawan ka, kasi gusto ko na pag nagtapat na'ko sayo wala ka ng idadahilan pa. At gusto ko umo-o ka, kaagad pagtinanung kita. " - Saad niya. Ito talagang lalaking to' ang hilig hilig mangbitin. Actually, pumayag na sila mama na magpaligaw ako.

" Ano namang itatanung mo? " - Tanung ko. Sa totoo lang alam ko na kung anu mang itatanung niya dahil hindi ako slow para hindi maintindihan yun.

" Can you be my Girlfriend? " - Saad niya.

" Seryoso? " - Nandududa kung tanung. " Oo. " - Ani niya.

" Diba masyadong mabilis? " - Ani ko.

" Ikaw! Nasasayo naman yan eh, hindi naman kita pinipilit. Liligawan kita kahit kaylan. " - Hay naku! Mga line ng mga babaero, *chos* pero sigurado naman ako na seryoso si Franco saakin.

" So, halika na? " - tanung niya ng makatayo na siya.

" Saan? " - tanung ko rin.

" Edi dito. Kaya kita dinala dito para maglaro ng basketball. " - Saad niya.

" Eh, hindi ako marunong. " - Ani ko ng makatayo narin ako.

" Kaya nga kita tuturuan eh. " - Saad niya.

" Para saan naman? " - nangingiti kung tanung.

" Dahil gusto ko na maging magaling na basketball player ang soon to be girlfrien ko. " - Saad niya. Sus, ang korny^^

" Eh kaya nga eh. Para saan nga kung matuto ako? " - Ani ko.

" Gusto ko na ito yung first date natin kahit na hindi mo pa ko sinasagot. " - Saad niya.

" Hindi man'to yung kasing sweet ng mga nagdadate sa restaurant, Atleast! Unique. At varsity pa ng basketball ang magtuturo sayo! " - Ani niya.

" Sus, kayabangan mo! Haha. Baka alumni! " - Sabat ko.

" So, Ano? Game? " - Tanung ko.

" Game. " - Saad ko at drinible ang bola na hawak ko.

+++

A/N: Eh? Serreh po for slow update. Busy po kasi ako =))