The 43th Hunger Games (ned)

Hoofdstuk 10

Ik wist niet wat ik moest zeggen. ‘Maar jij dan?’ ‘Niks ik. Jij verdient het.’ ‘Maar,’ hij kuste me om me stil te krijgen. Maar hij mocht zichzelf echt niet opofferen voor mij. Deze keer trok ik me terug. Ik ging recht zitten. ‘Je moet dit niet doen. Jij hebt ook een familie.’ ‘Mijn moeder zou me eigenhandig vermoorden als ik dit nu niet zou doen.’ Ik wist niet of hij een grapje maakte maar ik besloot me er bij neer te leggen. We zien wel hoe het loopt als het er op aan komt. We hebben niet meer geslapen maar de hele avond naast elkaar gezeten. De beste avond van mijn leven.

Tegen de ochtend besloten we om weer verder te gaan. Op zoek naar wat eten. We waren uitgehongerd. Beste tributen.’ Klonk het opeens. Het was de spel maker. ‘gefeliciteerd met het behalen van de top 5. En als cadeautje hebben we iets voor jullie klaar gelegd bij de hoorn.’ Zijn stem verdween weer en het werd stil. Ik keek naar Paco. ‘We moeten er naar toe.’ Zei hij ‘Nee.’ ‘Maar daar is waarschijnlijk eten.’ ‘Ja vast wel maar iedereen gaat daarna toe.’ ‘Nou en.’ ‘Niks nou en.’ Zei ik ‘Dat word onze dood.’ ‘Ja daarvoor zijn we hier toch.’ Zei hij bot. ‘Ik weet niet wat jij doet maar ik ga.’ Ik wilde er niet naar toe maar wilde hem ook niet alleen laten. ‘Wacht ik heb een plan.’ ‘Als we de hoorn al kunnen vinden moeten we ons verstoppen en wachten tot de rest er is. Laat hun maar vechten en wij gaan er vandoor met het eten.’ ‘Doen we.’ Zei hij en gaf me een kus. Ik werd helemaal warm van binnen. Ik liep weer voorop met de verrekijker en tegen het einde van de middag zag ik in de verte de hoorn. Dat had ik niet verwacht en ik vroeg me af of het wel toeval was. ‘We moeten een schuilplaats hebben.’ Zei Paco. Ik keek rond en zag op ongeveer 30 meter van de hoorn een grote rots. ‘We kunnen daar achter gaan zitten.’ Paco vond het prima. Met iedereen een mes in de hand liepen we heel voorzicht verder. Nu meer om ons heen kijkend of we andere tributen zagen. We kwamen aan bij de rost. We konden er net niet achter staan. Ik keek over de rand van de rost en zag een prachtig gedekte tafel staan met het lekkerste eten. Ik zag een gebakken aardappel, gebakken biefstuk, kannen vol met sap, je kon het zo gek niet opnoemen of het lag er. Er verscheen iemand aan het einde van de tafel. Het was het meisje uit 5. Ze zag er moe uit en was mager. Heel mager. Ze begon zich vol te proppen met eten. Niet nadenkend over het gevaar dat er misschien op de loer lag. Achter haar verscheen nog iemand. Maar ze was te druk bezig met eten om het op te merken. Het was het meisjes uit 11. Ze stond nu achter het meisjes uit 5, die nog steeds niks door had. Ik wilde naar haar roepen maar dat zou ik ons verraden. 11 had een mes in haar hand en sneed met een ruk haar keel door. Nog voor ze de grond raakte ging het kanon af. 11 deed zich nu te goed aan ons feestmaal. Ik kreeg honger van het zien van al dat eten maar ik moest wachten. Ik hoorden geluiden uit de hoorn komen. 11 hoorden het ook maar voor ze kon reageren raakte een mes haar in haar borst. Ze viel over 5 heen en nog een kanon ging af. Ik keek Paco aan en hij wist hetzelfde als ik. Minou zat in de hoorn.