Taxi delen?

Dit is een van de twee verhalen die ik heb ingezonden voor een plaatselijke verhalenwedstrijd twee jaar geleden. Dit verhaal werd genomineerd, en ik ben er uiteindelijk tweede mee geworden.

Het verkeer in New York is geen pretje als je ergens laat voor bent. Dat wist Charlotte maar al te goed terwijl ze haastig haar spullen bij elkaar zocht, omdat het juist vandaag zo belangrijk was dat ze op tijd kwam. Haar eerste opdracht zonder begeleiding van haar supervisor. Maar dan moest ze er natuurlijk wel zijn.

Ze wurmde haar voeten in haar hakken terwijl ze én haar jas aantrok, én de deur probeerde dicht te doen. Eenmaal buiten stak ze een arm in de lucht om een taxi aan te houden terwijl ze op haar mobiel naar de tijd keek. Over drie minuten zouden ze beginnen. Dat redde ze niet meer.

Er stopte een taxi voor haar en ze stapte snel in. Maar nog voor ze de deur had dichtgeslagen stapte er iemand in vanaf de andere kant. '34th Street, alstublieft', zei hij terwijl hij de portier dichtklapte. Toen pas merkte hij Charlotte op. 'Ah... Sorry, maar ik was eerst.'

'Helemaal niet', protesteerde Charlotte, één been nog steeds buiten boord. 'Neem maar een volgende taxi.'

'Uhm... Nee. Maar je mag wel meerijden, als je wilt.'

Charlotte nam hem van top tot teen op. Hij droeg een kapotte broek, een shirt met korte mouwen, een paar afgetrapte schoenen en een ringetje in één oor. Ze schatte hem net iets ouder dan haarzelf. 'Goed dan.' Maar alleen omdat ik zo'n haast heb. Ze klapte haar portier dicht. '32th Street, alstublieft.'

'Zie je wel? We kunnen gewoon delen.' Hij stak een hand met een ring en een tatoeage op de onderarm uit. 'Mike.'

'Charlotte', zei ze terwijl ze kort zijn hand schudde. Ze haalde haar telefoon uit haar tas en begon de assistente van haar supervisor te bellen. 'Met mij. Ik kom iets later.'

Naast haar begon Mike berichtjes naar iemand te sturen. Het viel Charlotte op dat ze dezelfde mobiel hadden.

'Ze komen net aan,' klonk de stem van de assistente, 'dus je hebt nog even tijd.'

'Gelukkig. Ik kom zo snel mogelijk.'

Op dat moment remde de taxi plotseling en ze lieten allebei hun telefoon vallen. Snel raapten ze hen op. '32th Street', zei de taxichauffeur. Charlotte wilde betalen, maar Mike was haar voor. Toen hij het bedrag aan de taxichauffeur wilde geven pakte ze het snel van hem weg, gaf de helft aan hem terug en voegde er zelf weer geld bij. 'Bedankt dat ik mee mocht rijden', zei ze tegen Mike voordat ze snel de taxi uit klom.

Toen Charlotte het gebouw weer uitliep en haar mobiel tevoorschijn haalde kwam ze er al snel achter dat het haar mobiel helemaal niet was. Terwijl ze ernaar keek werd ze gebeld. 'Hallo?'

'Zo te zien hebben we onze mobieltjes in de taxi verwisseld. Wat zeg je ervan als we elkaar ontmoeten in de Starbucks om de hoek?'

Charlotte lachte in zichzelf. Dit was stom. Dit was vreemd. En om redenen die ze zelf niet begreep stemde ze ermee in. 'Wie er als eerste is.'

En wat begon met een gedeelde taxi werd een gedeelde vriendschap.