[NUEST] Lovely Disaster

7. Friend

“Ako na dito.”

“Hindi… ako na nga dito.”

“Ako na kasi.”

Kanina pa pinapanuod ng apat sina JR at Shana na naghuhugas. Mag-iisang oras na pero di pa rin sila tapos. Pano naman kasi, nasobrahan sa pagbabati ayan tuloy bumabawi sa isa’t isa to the point na yung trabaho ng isa gagawin ng isa.

“Kanina pa yan ah.” Ren.

“Oo nga eh. Naririndi na ko sa kanilang dalawa.” Aron

“Ako na nga.”

“O EDI IKAW NA!! TSS.” Sabay dukdok ng plat okay Shana.

“ABA’T! BAT ANG SUNGIT MO?! GUSTO MO MAGHUGAS?! EDI SAYO NA OH!” bigay naman ni Shana ng plato kay JR.

“KANINA SABI MO IKAW NA TAPOS NGAYON IBIBIGAY MO SAKIN?!” JR.

“IKAW DIN NAMAN E! BAT KA BA SUMISIGAW?!!” Shana.

“E NANINIGAW KA E!!” JR.

“Uy tama na yan.” Pinipigilan na sila ni Baekho kaso…

“MANAHIMIK KA!!” sabay nilang bulyaw kay Baekho.

Napabuntong hininga naman ang apat. Ganyan kasi sila e. Sa una bati sila at masaya tapos konting kembot lang ayan—nagaaway na sila sa maliliit na bagay tapos bati ulit.

HAY! TINUTUBUAN AKO NG WHITE HAIR SA STRESS KO SA KANILA!!

Kumakain ngayon ang anim at gaya ng una kong UD hindi tahimik ang kain nila. RIOT!

PUTAHAMNIDA. ALAMNADIS.

Kasalukuyang nagrerelay ng patatas ang anim ng may isang alert tone silang narinig.

*tenenengneng tenenengneng tenenengnengneng* NOKIA TUNE PO YAN.

“Sht! Kaninong phone yan? BWAHAHAHAHAHA!!” ang lakas ng tawa ni Minhyun ng marinig ang makalumang ringtone ng Nokia phone.

Tumayo si Shana at pinanlisikan si Minhyun.

“Cellphone ko BAKIT?!” evil glare. >__>

“A—ah wala HEHE ang Kyot ng ring tone mo yun lang HEHE.” Kinakabahang sabi ni Mun. pano ba naman kasi ang sama ng titig ni Shana.

Lumapit siya sa may pridyider (lols) kung saan nakapatong ang phone niyang 3310.

May tumatawag.

Sinagot niya ito at lumayo ng konti sa hapagkainan.

“He—“ naputol ang sasabihin niya kaya agad niyang nilayo sa tenga ang phone.

“KYAAAAAAAAAAAHHH! OWMAYGUUUSH!!! EM SO LIKE MAHIHIMATAY NAAA—“ binaba agad ni Shana ang tawag.

Maya maya tumawag ulit ang caller kaya sinagot niya agad ito.

“BAKIIIT MO—“

“Isa pa at papatayin ko ‘to.” Banta niya.

“Hindi na pero KASI YUNG MGA KYAAAAAH!!” nag iirit nanaman ang nasa kabilang linya.

“ISA.” Warning tone ni Shana.

“Hehe ‘to naman di na ma-joke.”

“Bat ka tumawag? Nang iistorbo ka. Kumakain ako hoy. Siguraduhin mong importante yan.”

“Oo na. Ihh kasi naman wala akong mapagkwentuhan ng mga emotions ko. ANG MGA FEELS KOOO! HUHUHU! Alam mo ba—“

“Hindi ko alam.”