Κεφάλαιο 5.

175 30 24
                                    

22 μέρες πριν την εξαφάνιση.

Ντέιβιντ

"Καλημέρα μικρέ!"

Να το πάλι το μικρέ πρωί πρωί.

"Μέρα" λέω αδιάφορα.

Πιάνω την καρέκλα και κάθομαι ενώ φέρνω το πιάτο μου μπροστά μου.

"Λοιπόν μικρέ; Πώς πέρασες με την Κάθριν;" λέει και τρώω σκάλωμα.

"Με ποια;" ρωτάω και αφήνει στο πιάτο μου τα αυγά και το μπέικον που μαγειρεύε πριν.

"Με την Κάθριν." λέει και με κοιτά ξαφνιασμένος. "Η κοπέλα που συνάντησες στη βιβλιοθήκη.." λέει με εναν τόνο σαν να θέλει να μου θυμίσει κάτι.

"Και συ που το ξέρεις ότι ήμουν στην βιβλιοθήκη;" Γέρο με παρακολουθείς. Έλα και σε συμπάθησα.

Γέλασε "Όχι μικρέ απλός σε άκουσα να το λες" λέει και κάθεται και εκείνος. "Λοιπόν; Θα μου πεις;" Ερε πείσμα.

"Δεν την λένε Κάθριν, γέρο" λέω και μπουκώθηκα με ψωμί.

"Περίεργο, νόμιζα πως την λένε Κάθριν." λέει αδιάφορα.

Λογικό, αφού σε έχει βαρεσει το Αλτσχάιμερ στο κεφάλι.

"Ρουθ την λένε" λέω με αδιαφορία και καταπίνω το μπέικον με το αυγό που είχα στο στόμα μου.

Τον ακούω να γελάει "Για το ίδιο άτομο μιλάμε." τον κοιτάω "Κάθριν- Ρουθ Σάνον την λένε και μένει απέναντι.." λέει και πετρωνω.

Τι είπε;

"Πολύ καλή κοπέλα. Με χαιρετά κάθε πρωί.. Σκέτη γλύκα αυτό το κορίτσι..." συνεχίζει.

Μένει απέναντι...;

Και γω που στην τύχη της την πήγα χτες;

Με κοροϊδεψε; "Ναι, ναι.. πολύ γλυκιά.." λέω και τον βλέπω θυμωμένος.

Μη παίζεις μαζί μου Ρουθ..

[...]

Εδώ εισαι πουλάκι μου..

"Πέρασα σήμερα από το σπίτι σου για να σου πω μια καλημέρα.." της λέω και κλείνει απότομα την πόρτα από το ντουλαπάκι της καθώς βάζει το χέρι της στην καρδιά της.

Μπα, τρομαξαμε;

Με κοιτά κάπως ξαφνιασμένη, και σηκώνει το φρύδι της.

"Και δεν σε βρήκα.." συνεχίσω με ύφος.

"Μ-μάλλον θα είχα φύγει.." λέει και περπατάει στο διάδρομο κατεβάζοντας το κεφάλι της.

Trapped Game: Αντέχεις; Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz