[Ate Denny, i really love your stories lalong lalo na yung mga tragedies. Hindi ko alam pero mas tumatatak kasi sa puso't isipan ko yung mga ganung genres eh. So I dedicated this one shot sayo kasi you are my inspiration pagdating sa mga tragic stories.]
NEW YORK, NEW YORK
September 11, 2001
8:42 a.m
Nakapag-sorry ka na ba sa mga taong nasaktan mo?
Ngumiti ka man lang ba dun sa stranger na araw araw mong nakakasabay sa pagsakay sa elevator?
Pinakinggan mo man lang ba ang mga sinasabi nung officemate mo nung time na brokenhearted sya?
Nag-thank you ka man lang ba sa papa mo para sa mga sacrifices niya?
At higit sa lahat, nakapag-"I Love You" ka man lang ba sa mahal mo? Bago....
*1hr earlier*
~Sorry -- Enemy~
"You're useless Penny, get out of my office...NOW!"
"B-but M-ma'am...it wasn't my fault."
"Just get out. Oh, and by the way....YOU'RE FIRED!"
~Just a smile -- Strangers~
Bawat araw parati ko syang nakakasabay sa elevator na to. Pero bakit ganun, hindi ko parin magawang makipag-usap sa kanya at makipagkilala? Nakakaasar naman na katorpehan to o!
Bawat araw parati kaming nagkakasabay ng elevator ride pag ganitong oras. Ngumingiti sya sakin. Ngumingiti din naman ako sa kanya. Gusto ko sana syang kausapin, mukha naman kasi syang mabait eh, kasu nahihiya naman ako.
~Listen -- Friend~
"He dumped me, Kelly!" and she started crying again. God, what am I suppose to tell her? Hindi ibig sabihin na namomroblema sya sa boyfriend nya ay mandadamay na sya? That would be mean.
~Thank You -- Family~
"Hey kiddo, aalis na ako okay? Wag ka ng magalit kay papa kung nalimutan ko bilhin yung damit na gusto mo."
Hindi ko sya inimikan hanggang sa umalis sya, nagtatampo ako kasi sabi nya bibilhin nya yun damit sa birthday ko (which happens to be yesterday) pero nilimutan naman nya. Tumayo ako at papunta na sana ng banyo ng mapatingin ako sa bedside table ko..."Go to the kitchen." So I went to the kitchen, surprised to see the dress I've been asking my father about. Guess he didn't forget after all.
~I Love You -- Lover~
When I woke up in my room, all I found is a note that says, "WENT TO WORK. Babe, alam ko hindi ka pa handa para sabihin sakin ang magic words, pero kahit ganun...nararamdaman ko naman na mahal mo ako eh. Action speaks louder than words at yun ang importante sakin ngayon. Darating din yung time na sasabihin mo sakin yun. I love you babe." I couldn't help but smile to myself, yeah...guess I have to tell her what I really feels about her.
*Present time*
Nakapag-sorry ka na ba sa mga taong nasaktan mo? Ngumiti ka man lang ba dun sa stranger na araw araw mong nakakasabay sa pagsakay sa elevator? Pinakinggan mo man lang ba ang mga sinasabi nung officemate mo nung time na brokenhearted sya? Nag-thank you ka man lang ba sa papa mo para sa mga sacrifices niya? At higit sa lahat, nakapag-"I Love You" ka man lang ba sa mahal mo? Bago.....
KUNIN NG TADHANA ANG ORAS NYO.
Today, September 11, 2001, 19 hijackers took control of four commercial airliners (two Boeing 757 and two Boeing 767) en route to San Francisco or Los Angeles after takeoffs from Boston, Massachusetts, Newark, New Jersey, and Washington, D.C. Wide–body planes with long flights were intentionally selected for hijacking because they would be heavily fueled.
At 8:46 a.m., five hijackers crashed American Airlines Flight 11 into the World Trade Center's North Tower (1 WTC), and at 9:03 a.m., another five hijackers crashed United Airlines Flight 175 into the South Tower (2 WTC). The attacks resulted in the death of 2,996 people, including the 19 hijackers and 2,977 victims.
The people died from the attack itself, some died from suffocation, and at least 200 people fell or jumped to their deaths from the burning towers.
A tragic event na nangyari nung September 11, 2001, maraming nasawi kasama na ang ating mga kapatid, nanay, tatay, asawa, at lahat lahat na. Hindi natin alam kung ano ang mangyayari sa bawat oras natin dito sa mundo. Pero ang tanong lang, "Handa ba tayo once na dumating yung oras natin? Nagawa na ba natin ang mga dapat nating gawin? Nasabi ba natin ang mga dapat nating sabihin?" bago mahuli ang lahat...hindi natin kontrolado ang mga magaganap pero SANA, sana pahalagahan natin ang mga taong mahahalaga sa atin, kahit na nakikilala lang natin sila sa mukha at higit sa lahat.....
"LIVE OUR LIVES TO THE FULLEST!"
"There are some kind of men who are so busy worrying about the next life, they've never learned to live in this one."
- "To Kill a Mockingbird"
[a/n: pansin nyo tagalog yung iba? hahaha, pasyensya na..di ko na trinanslate sa english baka magmukha pa kong trying hard. XD. Vote if you liked it! Comments?? Salamat po, pers taym ko mag-one shot, epic fail pa ata! Hehehe.]
BINABASA MO ANG
Time's up before you know it
Historical FictionOne-shot story na nangyari during the 9/11 attack. Fiction lang po ito. XD