My famous Marauders story

✖4✖

Remus pov
Een gil galmt door de ziekenzaal. Arme Olivia, ze zetten nu haar botten goed.

Ik kijk naar Sirius en zie de pijn in zijn ogen als er nog een gil door de zaal galmt.

'Stop, alstublieft! STOP!' bij haar laatste woord schiet haar stem over.

'James, ik geloof dat Olivia gisteravond iets heeft uitgespookt dat niet mag, hoe kan ze anders van de trap zijn gevallen?' Zegt Sirius met een ijskoude blik. Ik weet dat hij zijn emoties afsluit, zodat het hem geen pijn doet dat Olivia zo veel pijn heeft.

Weer schiet een ijzingwekkende gil door de zaal. Het gordijn dat om mijn bed staat gaat even open en een moment later staat Lily voor onze neus. 'Wat is er aan de hand?' Fluistert ze. Sirius mimet: 'Olivia' en direct gaat ze naar de andere kant.

'Lily,' horen we zachtjes en daarna: 'sst het komt goed!' Even is het stil, dan komt er nog een pijn kreetje en vervolgens hoor ik hoe Madame Pompfrey een spreuk uitspreekt.

We horen voetstappen en vervolgens komt Madame Pompfrey hier naar binnen. 'Sorry voor het ongemak. Olivia Red had een schouder die voor de helft verbrijzeld was. We moesten een stuk bot dat was weggeschoten op zijn plaats duwen.' 'Arme Olivia' Zegt James. Sirius blijft stil en loopt weg.

Wat is er met hem aan de hand?

Olivia pov
Ik hijg nog een beetje na.

Om mijn arm zit een mitella, en alles komt goed. Als ik Madame Pompfrey moet geloven. De tranen stromen wel nog steeds over mijn wangen, ik hoop dat ik doe pijn nooit meer hoef mee te maken.

Lily is al een tijdje weg, als ik voorzichtig opsta uit mijn bed. Ik heb een pyjama aan. Je ziet de wond bijna niet, alleen de uiteinde van de krab.

Ik loop richting het andere gordijn. Daar ligt Remus. Ik weet niet wat er met hem aan de hand is, dus ik ga het even vragen.

Voorzichtig open ik het gordijn en loop naar "binnen". Sirius, James en Remus kijken me even verbaasd aan. Dan wordt ik omhelst door Sirius.

Een warm gevoel trekt door mijn buik. Wat was dat?

Je vindt hém leuk!

Ach hou je kop. Ik moet mijn best doen om mijn haar niet roze te laten worden.

'Olivia..- hoe kom je aan die krab?' Fluistert Sirius in mijn oor. 'Ik weet het niet!' Fluister ik terug. Dan laat Sirius me los en kijk ik de rest aan. 'Waarom ben jij hier, Remus?' Meelevend kijk ik hem aan. 'Ik ben gestruikeld en lande op een giftige bloem.' Even kijk ik hem schattend aan, dan schiet ik in de lach. 'Hahaha Remus! Ik had je bijna geloofd. Nu de echte rede graag.' Ik sla mijn armen over elkaar en kijk hem afwachtend aan. 'Gaat iemand het me nog vertellen?' 'We kunnen net zo goed vragen waarom jij niet de waarheid vertelt over hoe jij die wond heb opgelopen!' Zegt James terwijl hij naar mijn schouder kijkt. 'Als ik het zeg, zeg jij het dan ook?' Vragend kijk ik ze aan. Sirius' hoofd en ook die van James draaien zich direct naar Remus. Ze hebben een half gesprek. Dan knikt Sirius.

'Alleen als jij ook de waarheid spreekt!' Ik twijfel even, maar besluit het toch te vertellen. 'Nou kijk, ik werd gisteravond wakker van gejank. Ik wist zeker dat het een weerwolf was, want ja, ik heb er genoeg over gelezen. Maar goed ik wilde het zeker weten, dus ik ging naar buiten. En toen- toen zag ik drie dieren. Een weerwolf een hond en een woestijnvosje. De weerwolf sloeg de woestijnvos tegen de boom. Ik vond het nog al agressief, dus ik besloot te gaan rennen. Ik rende het verboden bos in en een moment later liep ik tegen de achterkant van een centaur aan. Kijk ik kan jullie 1 ding vertellen centauren houden er niet van als er iemand opeens tegen zijn of haar kont oploopt. Dus die centaur duwde zijn benen naar achteren en ik werd achteruit geblazen tegen een boom. Na 10 minuten kon ik pas overeind komen. Toen ben ik terug gegaan naar het kasteel.' Ik zie dat de jongens een tintje bleker zijn geworden. Sirius schud haast onmerkbaar zijn hoofd, hij heeft de aarzeling gehoord. Shit. Dan zegt Remus: 'ik had buikpijn!'

Nu schud ik ook mijn hoofd. 'Je liegt!' 'Ja en jij óók!' Zegt Sirius fel. 'Jullie vertrouwen me niet?!' 'En jij ons niet!' Kaatst Sirius terug. Ik laat een soort pufje ontsnappen van verontwaardiging en dan draai ik me om en loop weg. Madame Pompfrey schreeuwt me nog na: 'Je kan niet weg! Je bent nog te zwak!' Aan het einde van de zaal draai ik me met een ruk om. 'I don't fucking care! Ciao!'

Met opgeheven hoofd loop ik de ziekenzaal uit. Als ik de hoek om ben bots ik tegen Bellatrix aan. 'Kijk uit waar je loopt, Bloedverrader!' Zegt ze boos. 'Ik dacht dat we daar al voorbij waren, Bella!' Sis ik kwaad terug.

'Oh Nee, is er iemand boos?' Vraagt ze schijnheilig. Dan valt haar blik op mijn schouder. 'Heb jij iets gedaan dat niet mocht?' Vraagt ze liefjes. Ik knik, 'Ja, ik probeerde op jou te lijken! En laat me er nu door!' Zeg ik terwijl ik mijn stem verhef. Ik beuk haar aan de kant en loop door.

Ik heb afleiding nodig, de eerst volgende oudere jaars die ik zie trek ik naar me toe.

Oh ja, over sletten gesproken. Misschien was ik op Beauxbatons niet alleen de badgirl, maar ook wel een klein beetje een slet. Hihi, oeps...

'Je kent de regels. Dit is eenmalig, verwacht er niet meer en niet minder van.' Hij knikt met een grijns en drukt zijn lippen op die van mij. 'Oh en pas op voor mijn schouder.' Zeg ik terwijl ik me even los trek. Hij knikt en dan duwt hij me tegen de muur. Een klein gilletje verlaat mijn mond, hierdoor begint hij meer te grijnzen. Dan drukt hij zijn lippen opnieuw tegen de mijne. Dit keer ga ik erin mee en zoen hem 2 keer zo hard terug.