*tap.tap.tap*
Umaga, gabi, wala na akong ibang ginawa kundi kausapin ang cellphone ko. Para bang hindi nagsasawa sa mga paulit-ulit na nangyayari sa aking buhay.
Mas sumasaya sa sariling mundong ginawa sa social media kaysa harapin ang realidad na kahit mahirap at least totoo at hindi sa imahinasyon lang ibinabase ang lahat.
Ano nga bang magagawa nila? Dito ako masaya eh. Dito ko nailalabas yung gusto kong mangyari, dito ko nagagawang ilahad lahat ng aking nasa isip. Naisasagawa ko dito ang mga imposibleng mangyari sa realidad. Ginawa ko ang mundong 'to para makalimutan ang hirap at pait na dulot ng realidad.
*clangk*
Pagtunog ng aking selpon kasabay ng oag vibrate hudyat na may natanggap nanaman akong notipikasyon...
Araw-araw na lang na ganito...
May pag-asa pa bang mapunta sa realidad ang mundong inaasam ko na tanging sa imahinasyon ko lang nagagawa?
---
"Ang sakit pala..."
--
"Wala na tayo sa mundong yun, nasa realidad na tayo!"
--
"Gusto kong bumalik sa kaugaliang kinagisnan ko... 'yung di ako masasaktan ng ganito."
--
Mngr_Jai:
Yooooooow! Hope you all like this, i know it's lame hihi. Labyuuu!
BINABASA MO ANG
EVOLRPYM (ON-GOING)
Teen FictionLearn to appreciate new things, love with all your heart 'cuz you can not picture out what will happen in the future.