Ben en çok o gözleri sevdim.O gözlerde kurdum hayallerimi.O gözleri ben çok sevdim. O gözer gözlerime değerse ancak değerdi çektiğim tüm acılara.Gözlerindi benim acım.Keşke acılarımla hiç kavuşmasaydım, tanımasaydım o derin kuytu karanlığı.Tutkuyla...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sessizliğin başımı ağrıttığı bir geceye daha kafa tutuyorum.Soğuğum.Canımın yanışı o kadar içimde ki bedenime bir nebze vurmamış. Gidişiyle yumrukladığım duvarlara yaslanıyorum . Bu soğuk kalbimi yavaşlatıcak biliyorum.İntikamın doğduğu gün doğmuşum.O yüzden siz mumları yakmaya devam edin . Benim yaşım pastadaki mumlar kadar değil. Yaktığım canlar kadar.
Sen bana kısaca Ateş de.
Demiş ya Sabahattin Ali ; ''Hayat ancak bir kere oynanan bir kumardır, ben onu kaybettim. ''
Nasıl kaybedildiği geçiştirilip duran bir hikaye böyle yerden yere vurur insanı işte. . İtiraf etmeliyim can acı'm.Seninle göz göze gelişimde kaybettiğimi anladım. Ben o masaya hayatımı koymuştum.Gelmişimi geçmişimi birde tutuşmuş geleceğimi.Kaybetmek umrumda değildi. tüm bedelleri göze almıştım.Bir kaç saniye, bir kaç saniye daha o gözlerine sığmak için. İçim içime sığmadı. Sen nasıl sığdırdın içimi üç beş saniyede . Sonra göz kapaklarını izledim. O gözlerini kapattığında göz kapakları zincir oldu kirpikleri parmaklık gözleri mahzenim. Aklım gitti başımdan. Kalbim hıp hızlı. Terliyorum. Hani o beden benimmiş gibi hissediyorum. Bana ait doğmuş, bana ait ölecek gibi. Ellerimdeki damarlar belirginleşti. Yavaşça alnımda da beliriyorlar.Dudaklarım ıslak.Arzuluyorum. Bu dünyada en az nefes almak kadar arzuluyorum onu. Dünyanın en güzel şeyi oturmuş karşıma ama hayatımı kaybediyorum. Dayanamamışım Uçurumdan atlamışım ama uçuyorum sanıyorum. Daha başka nasıl anlatılır ki bu his?
Ellerini tutmak istiyorum bir anda ama bir ağırlık hissediyorum.Elimde bir silah var.Ben o elleri tutamıcam diye üzülüyorum. O silahı kendi ellerimle kafama doğrultacağımı bilsemde ben hala o elleri düşünüyorum. Çocukken cenneti bembeyaz hayal ettiğim gibi bir ten.
O bembeyaz teniyle savaşıyorum bir müddet. Anladım.Ben bu masada karşımdakine hep yeniliyorum. Sonra tetiği yokluyorum. Ölümü hatırlatıyor bana . İlk defa birini haketmek istiyorum. Ölmekten korkmuyorum. Onun cennetine yolum hiç düşmeyecek ben bunu biliyorum. Silahı elimde tartıyorum. Bir mermi var. yine yalnızım diyorum içimden bir küfür daha savuruyorum. Mermi yaklaşık 3,71 gram. Onca yaşadığım ağır bir hayata 3 gramla veda edişime küfrediyorum. Sonra bi bakış. İçim titriyor ulan O'na . Nasıl bir arzudur ciğerlerime batan bir nefes beni hayatta tutuyor .
o dudakları benim için kıpırdadı gözlerim kamaştı kulaklarımda yankılandı sesi .Seni seviyorum dedi,seni seviyorum. Gözlerinden düşen yaşları izlerken bedenimin uyuştuğunu hissediyorum.Ben o gün Ecelimle tanışıyorum.
Ben en çok o gözleri sevdim.O gözlerde kurdum hayallerimi.O gözleri ben çok sevdim. O gözer gözlerime değerse ancak değerdi çektiğim tüm acılara.Gözlerindi benim acım.Keşke acılarımla hiç kavuşmasaydım, tanımasaydım o derin kuytu karanlığı.Tutkuyla,deli gibi sevmeseydim, kirpiklerini kıskanmasaydım mesela . Milyon şey var aklımda . Gitmeseydin dinlerdin. ''Beni düşün bir kez de '' diye başlamak isterdim.Elimdeki silahı ona veriyorum. ''Beni vur vur da , Beni vurup yerde bırakma'' . Ve ben o gözlerinden düşen yaşla bugün ''beni böyle bırakma'' diye haykırmak istedim.
