"Oğlum Elvin çok kötü . Hemem gelmen gerek"
"Anne şimdi uçağa biniyorum en kısa sürede ordayim merak etme" dedi. Korkmuştu. Elvin e bir şey olsun istemiyordu. Uçağa bindi hemen . Nasıl gececekti bu süre bilmiyordu.
Zaman geçmek bilmiyordu. Yiğit meraktan ölecekti. Keşke gelmeseydim dedi kendi kendine . Ama gelmek zorundaydı bütün mal varlıklarıydı bu iş.
Havaalanına gelir gelmez hemen Baran'ı aramıştı. Hiç uyuyamamıştı yorgunluktan ölüyordu. Önce eve gitti hemen üzerini değişip elini yüzünü yıkayıp hemen hastaneye koşturdu . Evde kimse yoktu ne olmuştu. Haber de alamıyordu.
Hastanede annesini gözleri yaşlı görünce korktu. Yanında da doktor vardı koştu hemen.
"Anne bişey mi oldu"
"Oldu oğlum oldu"
"Anne ne oldu söylesene"
Zeynep hanım ağlamaktan konuşamıyordu. Yiğit doktora baktı .
"Sizinle dışarda konuşalım hemşire hanımda annenize sakinleştiri vursun"
Dışarı bahçeye çıktılar Yiğit delirmek üzereydi
"Doktor bey cevap verecek misiniz artık"
"Elvin hanım sabaha çıkmaz Yiğit bey durumu çok çok ağır . Bir ara sizi sordu isterseniz son kez gidin yanına gözlerini açmışken konuşun"
"Son kez ne doktor saçmalama yaşayacak Elvin anladın mı yaşayacak yaşatacaksın onu" deyip hızlıca hastaneye girdi.
Hemen hemşireyle konuşup üzerine gerekenleri giyip Elvin in yanına girdi . Ellerini tuttu baktı uzun uzun.
"Elvin im ben geldim bak aç gözlerini de konuşalım hadi. Yeniden o güzel gözlerini göreyim nolur. Bak ikinci kızımız da dünyaya geldi adını daha bulamadık hadi kalk yanlarına gidelim Dilan anne diye ağlıyormuş bak seni istiyor"
Elvin Yiğit in elini sıktı . Yavaşça araladı gözlerini . Yanağından yavaş yavaş yaşlar süzüldü . Konuşmaya bile hali yoktu. Baktı derin derin Yiğit e
"Yiğit . Geldin ... seni görmeden gitmek istemedim" Yavaş yavaş konuşuyordu . Sanki kelimeler boğazına takılıp kalıyordu.
"Bak ben gidiyorum artık . Kızlarıma iyi bak olur mu. Sana erkek evlat veremedim affet ne olur . Benim suçum değil biliyorsun ."
"Elvin böyle söyleme ne olur bunları evde konuşuruz olur mu."
"Yiğit lütfen dinle . Begüm iyi bakacak onlara biliyorum . Kızımın adını Alya koy olur mu. Hep içimde ukte kalmıştı . Begüm annelik yapsın ona da anne desinler ama beni unutturma olur mu mezarıma gelsinler beni ziyaret etsinler özlerim ben onları ... Son olarak...... sana ömrümün geri kalanı demiştim hatırlıyor musun . Benim ömrüm bu kadarmış . Kalanını başkasıyla mutlu yaşa ...."
"Elvinnn..."
Yiğit ağlıyordu . Yapacağı birşey yoktu .
"Seni seviyorum Yiğit " dedi Elvin son kez uzattı elini adamın yeni çıkmaya başlayan sakallarına kendine doğru çekti . Uzandı dudaklarına öpücük kondurdu. Daha bebeğinin kokusunu duymamıştı .
"Yiğit Dila ya Alya ya iyi bak kokularına hasret gidiyorum ikisinin de çok sev onları olur mu ihmal etme sakın. Mutlu gidiyorum Yiğit ağlama ne olur ağlama sevdiğim adam . Sen koskoca Yiğit Karahan sın"
Yiğit bişey söyleyemiyordu dili tutulmuştu Elvin i öptü bileklerini kokladı tek tek parmaklarına dokundu . Elini eline geçirdi
"Senin soyadınla gitmek isterdim ama olsun Yiğit seninim ya yeter demi Karahanlım benim Yiğit ağammm"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KUMA (BİTTİ, DÜZENLENİYOR)
Ficção AdolescenteÖncelikle umarım beğenilir. Kesinlikle hiçbir kitaptan çalıntı veya alıntı yoktur. Tamamen kendi fikrim ve düşüncem. Okuduğum kitaplardan farklı olsun istedim. inşallah güzel olur. Şimdi den teşekkür ederim. .. Begüm ve Elvin arasında kalmış bir ad...
