Διαφορετικές Ζωές

κεφάλαιο 1

Afrodith's pov.

"Αρηη ξυπνά μωρο μου,θα χάσουμε την πτήση για Αθήνα."

"Οχουυυ ρε μαμαα 5 λεπτα ακομα σε παρακαλωω"

"Θα έρθουμε ξανά τα χριστούγεννα στο Παρίσι πάμε τώρα ψυχή μου"

"Μαμα εκείνος ο κύριος στο παρκο ποιος ηταν;"

"Ένας παλιός φιλος..."

"Ααααα καλά"

Το ταξίδι ηταν σχετικα ηρεμο,όμως η επόμενη μέρα ηταν πολύ δυσκολη. Είχα συνάντηση με τους εκπροσώπους του νεο διοικητικού συμβουλίου του πατερα μου.

Την επόμενη μέρα σηκώθηκαν για το συμβούλιο αρκετά πιο νωρίς. Πρωτα απο όλα όμως έπρεπε να περάσω λίγο χρονο με τον γιο μου. Καθίσαμε,φαγαμε και μετα πήγαμε μαζί στο σχολείο. Γύρισα αρων αρων σπίτι έβαλα ενα απο τα κοστούμια μου και πήγα στην δουλεια. Αργησα πεντε λεπτα και ήξερα τι συνέπειες είχε αυτό όμως η οικογένεια είναι πιο σημαντικη. Κατευθηνθηκα στο γραφείο μου όμως εκεί ηταν ο πατέρας μου με τον νεο διευθυντή.

"Αφροδίτη....άργησες...παλι..." είπε  ο πατέρας μου μες την ειρωνία.

"Έχω και μια οικογένεια να φροντισω και να ειμαι εκεί όπως αρμόζει σε κάθε γονιο" του απαντησα στον ιδιο τόνο.

"Ναι δεν λέω κύρια Παπαστεργιου αλλά μπορεί να το κανει ο άνδρας σας αυτό και εσείς να μην αργειτε"είπε ο διευθυντής και νευριασα απο το άκουσμα των λογων του.

"Θα σας παρακαλούσα την οποία υποδειξη να την κάνετε μπροστά μου και όχι πίσω μου κύριε διευθυντα. Και όσον αφορα τον τροπο με τον οποίο μεγαλωνω το παιδι μου θα τον κρίνω μονο εγώ και δεν δέχομαι να με κρίνουν για την οικογενειακη μου κατασταση χωρίς να ξέρουν ποια είναι αυτή."Είπα θυμωμένα

Γύρισε το βλέμμα του και τοτε είδα ποιος ηταν...δεν μπορεί να είναι αυτός; γιατί έρχεται παλι; γιατί;

"Έχετε δίκιο σε αυτό. Ηταν λάθος εκ μέρους μου. Να σας συστηθω.. Είμαι ο Αρης Μακρής. Ο νέος διευθυντής."

"Αφροδίτη Παπαστεργιου, δικηγόρος της εταιρίας."

"Χαρηκα για την γνωριμια κύρια παπαστεργιου." είπε κοιτώντας με στα μάτια.

Δώσαμε τα χέρια και ενα κύμα ηλεκτρισμού πέρασε απο το σωμα μου. Για τα τυπικά και για τον πατερα μου...σήμερα γνωριστηκαμε. Δεν πρέπει κανεις να μαθει το παρελθον μας και ιδίως ο πατέρας μου.

"Σας αφήνω να γνωριστητε και να ενημερωθειτε κύριε Μακρη με την Αφροδίτη."

Μόλις έφυγε ο πατέρας μου μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε λιγο. είχε εξάλλου πολλά να πουμε.

"Εεεεμμμμ Αφροδίτη συγνώμη...δεν.."

"Αρη μην απολογησε...ηταν ο πατέρας μου μπροστά λογικό είναι να είσαι αυστηρός..."

"ναι...αληθεια να σε ρωτησω κάτι;"

"Ναι οτι θες..."

"Ο Άρης δεν έχει πατερα;"

"Πατερα έχει...αυτός δεν το ξέρει...κ ουτε ο πατέρας...χάρη στον πατερα μου"

"αααα εντάξει...πάντως η τώρα και καλά γνωριμια μας μου θύμισε τα παλιά.."

"Και εμένα.."

Flashback
20 χρόνια πριν.
Μια ακομα άθλια μέρα στο σχολειο...και μετα προπόνηση. Το μονο καλό είναι οτι μετα στην προπόνηση θα ερθει νεο παιδι. Οι ώρες πέρασαν και η προπόνηση άρχισε.. Το νεο το παιδι ηταν πολύ απόμακρο εξω απο τα νερά του. Και η αληθεια είναι οτι τα υπολοιπα πλουσιοπαιδα τον σνομπαρουν. Οποτε θα πάω να τον γνωρίσω...

"Γειαααα είμαι η Αφροδίτη...εσύ είσαι ο;"

"Εμμμ γεια είμαι ο Άρης ...Άρης Μακρής χαρηκα..."

Του εδωσα το χερι μου και δειλά δειλά μου ανταπέδωσε την χειραψία...και ενιωσα πρωτη φορά σαν να με χτυπάει ρεύμα...ενα άγγιγμα αξέχαστο..

End of flashback.

Συζητησαμε και σε λίγη ωρα πήγαμε στην αίθουσα συνεδριάσεων για το meeting.