Ben Böyleyim!¡ #YGKasım2017

Ben Böyleyim!¡

" O yaşlarda -yani senin şu an ki yaşında- nasıl olduğumu hatırlıyorum. Ama bu hep böyle devam etmeyecek. Büyüyeceksin ve büyüdükçe yeni şeyler öğrenip, yeni hatalar yapacaksın. Daha çok kırılacak, daha çok ağlayacaksın. Ancak asla ama asla akıllanmayacaksın. Hep, deli dolu, ne olursa olsun gülen, aşırı saçmalayan saçma, aptal küçük bir kız olarak kalacaksın.  Ancak ve lakin şöyle bir durum da var; hassas olduğundan çabuk inciniyorsun, değer verdiğin insanları aşırı seviyorsun, onların seni hiç bırakmayacağını düşünüyorsun. Öyle değil işte. Sen aksine inanmak istesende hiç öyle olmadı, olmayacak.  Seni hiçkimse umursamıyorken, onlara bu kadar önem vermemelisin. Gelecekte dikkatli ol. Biraz akıllan. ( Bu ne kadar imkansız olsa da.)

Gelecekte yine aynısın biliyor musun?  Herkesi, her şeyi düşünüyorsun, sevdiklerin incinmesin diye elinden geleni yapıyorsun.  Her şeye rağmen hayat dolu ve gülüyorsun ancak sessizce yorganın altında yine yine ağlayan sen oluyorsun. Neden mi? Çünkü üzüldüğünde içine atıyor ve gülümsüyorsun. Geceleri ise dayanamıyor ağlıyor ve uyuya kalıyorsun. Tekrar sabah olduğunda ise hiçbirşey olmamış gibi, iyiymişsin gibi devam ediyorsun herşeye. Aslında bu biraz sıkıcı. Zamanla bu duruma o kadar alışıyorsun ki başka bir ruh haline giremiyorsun, girdiğinde ise tuhaf hissediyorsun.

Demem o ki kimsenin seni - yani bizi - üzmesine izin verme.  İnan bana hiç değişmeyeceksin. Normal insanlar yaş aldıkça akıllanır, birşeylerden ders alır ama sende o yok. Şu yaşımda bile saçma sapan espiriler yapıyor, küçük çocuk gibi elimde pamuk şekerle çarşıda geziyor, koltuktan kafamı sarkıtıyorum. Yani o yaşımdan bu yaşıma pek değişen birşey yok ama ben yine de söyleyeyim.
Şimdi iyi dinle genç ben;  saçmalıklarını biraz azaltıp olgun yönünü ortaya çıkar, çünkü bu yaşımda bile beni ciddiye alan bir Allah'ın kulu yok. Daha fazla hissizleş. (Tabii ki şaka, saçmalayıp sakın öyle birşey yapmaya kalkma. Seni aman kendimi tanıyorsam yapmaya kalkacağından eminim. Sakın ha, aklından bile geçirme.)  Tuhaf olmaya devam et ve hep gülümse. Dünyaya inat, insanlara inat mutlu ol. En önemlisi ise, hata yapmaktan korkma, içinden ne geliyorsa yap. Hata olduğunu bilsende, üzüleceğini bilsende sadece yap ve anın tadını çıkar. Biliyorsun bu hayat fazla sıkıcı. Ben ise onu renklendirmeliyim. Herşeye rağmen. Benden bu kadar, adam ol. Unutma dediklerimi.

                                        Küçük aptal kız,
          seni - yani kendimi - seviyorum.
            Gelecekte görüşmek üzere..."

Eğer gelecekteki kendimden bir mektup alsaydım kesinlikle bunlar yazardı. Merhaba bile demeden konuya dalardım herhalde.  Çünkü bu benim. Benden öyle müthiş şeyler beklenmez. Asla çok iyi de olmam bir şeyler de. Asla akıllanmayan, beyninin %99'u asla olmayacak hayallerle dolu aptal kızdan ne beklenebilir ki. Hiçbirşey.
   Böyle bir mektup gelmiş olsaydı, bu mektuma rağmen ne kendimde ne de hayatımda değişiklik yapacağımı sanmıyorum.
Belki kusursuz değilim ama kendim gibiyim. Olduğum gibi. Her yaşımda yeni bir hata yapacağım. Hatta bir değil binlerce... Bıkmadan, usanmadan aynı hatayı tekrar tekrar da yapabilirim. Umrumda değil. Çünkü bu benim. Kusurlarımla, aptallıklarımla ya da saçmalıklarımla.

Mesela, renkli gözlerim yok, kolayca  şekil alan saçlarım yok, mükemmel bir fiziğim yok, dahi de değilim, olgun davranmaktansa saçma davranmayı tercih ediyorum. Ya da hayatım, o da kusursuz değil, hiç olmadı da. Benim her şeyimde küçük veyahut büyük kusurlarım var ve ben onlarla mutluyum. Çünkü onlar benim, onların olmasını ben sağladım. Hayatımı, yaşadıklarımı, yaşayacaklarımı ben şekillendiriyorum. Sonuçları ne olursa olsun, hatalar yapıyorum ve bunların oluşmasındaki kararı yine ben veriyorum.  Ve hep böyle olacak, ister üzülüp her gece ağlayayım ister pişman olayım. Fark etmez.

Hayatımdaki kusurlar bana farklı bakış açısı sağlıyor, vücudumdaki kusurlar bana hiç kimsenin mükemmel olmadığını, olamayacağını gösteriyor, zihnimdeki kusurlar bana farklı olmayı öğretiyor.
Ben herşeyimle kusurluyum ve bunu değiştirmek istemiyorum.
Her zaman, her yaşımda, nerede olursam olayım kendim gibiyim, bu hiç değişmeyecek. Beni seven kendim olduğum için sevmeli, kusurlarımla, saçmalıklarımla, tuhaflıklarımla...
Sözün kısası şu ben hayatımdaki ve kendimdeki hiçbir şeyi değiştirmek istemezdim. Çünkü onların oluş sebebi ben, benim oluş sebebim onlar.
Ve bence her insan yüksek sesle şunu söyleyebilmeli:
Ben böyleyim, her şeyimle...