Yalnız Olmak Güzeldi.

Bölüm 6; 'Vırak'

Selam gençler! :D Öncelikle ilk defa bu kadar uzun bir bölüm yazdım. Kaç sayfa oldu bilmiyorum ama tamı tamına yazdığım bölüm 2116 kelimelikti. Bu benim için büyük bir şey. Tamam bu kurgumda 3 sayfalık bölümler var ama en fazla 1500 falan kelimelikti. Yani bu benim için büyük bir ilk! Nedense bubölüm hoşuma gitti. Merve olarak kendimide kattım. Evet, içinde benim fiziksel özellikleriden bahsediyor. Tabi bahsettiğim gibi öyle çok sarılar yok saçımda. :D Ama orasını karıştırmayın. :D

Bu arada bu hikayede 2014'deyiz ama mart ayındayız. Merak etmeyin. Bir kaç bölüm sonra asıl zamanımıza mayıs ayına gelicem. Ama daha bir 15. bölüme yakın gibi gelicem galiba. Kafanız karışmasın diye söylüyorum. Daha bu hikayede mart ayındayız işte.

 Bu arada bölüm Ferhan ablama ithaftır. :)  Şarkı; Umut Kaya - Canım Çok Yanıyor

Son olarak sonunda Ceydayı buldum galiba. Eğer başka hikayelerde kullanan var mı bilmiyorum. Özür dilerim ama kafamdaki karaktere tam olarak bu uyuyor. Yani benle paylaşın lütfen. Kaç kız değiştirdim...

İyi okumalar! :)

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Yine sıkıcı bir aile yemeği, sıkıcı bir perşembe, kötü hissettiren bir pişmanlık ve atar yapan bir Ceyda... Ama Busede benim canımı sıkmıştı. Belki öyle dalgasına takılmıştı ama karşılığını fazlasıyla ödemişti. Çok derin bir yerinden vurmuştum onu. Ama suç ondaydı. Adam gibi birini bulsaydı ya.

Aslında her şey Ali yüzünden. O adam olsaydı, Buse üzülmezdi. Bende bu kozu kullanmazdım. En fazla bağırır, çağırır, barışırdık belki de... Ya da suç tamamiyle bende. Suçu başkalarına atıyorum belki de kendime yediremediğimden. Saçma bir nedenden ve aptallığımdan dolayı arkadaşımı kaybediyorum, belki de kaybettim. Busede çok inatçı biri. Sanırsam uzun bir süre benim burnumu sürttürecek. İnadıma Eslemle bile takılır. Gerçi takılsa bile artık bu sorun olmaz. Sonuçta Eslem ilede iyi anlaşmaya başlamıştım.

Düşüncelerimden beni çıkartan bir ses duydum. "Ceyda yemeğini neden yemiyorsun?" dedi annem ciddi bir ses ile. 

"Hiç. Düşünüyordum öyle." dediğimde imalı imalı baktı Ceylan Hanım. Neredeyse bu hafta hiç konuşmadığım babam konuşmaya başladı.

"Şu iki gündür çok neşesizsin Ceyda. Bir şey mi oldu?" diye endişe ile bakarak sordu Davut Adal.

"Bir şey yok. Sadece şu okul bir an önce bitsin istiyorum. Yoruldum tatil istiyorum." dedim bıkmışçasına. İlk başta inanmamış gibi baksalar da ikna olmuşa benziyorlardı.

"Anlıyorum kızım. Birazcık daha sabret. Mart ayının son haftasındayız. Birinci yazılılarınız bitti zannediyorum. Nisan ayına bir girelim. Mayısı da tamamladık mı al sana tatil." dediğinde gülümsedi babam.

"İnşAllah canım ya." diye karşılık verdiğimde babamla anlamsızca kahkaha attık. Dengesizdim ben. Kötü hissediyorum ama gülebiliyorum. Ne beklersiniz 17 yaşındaki bir ergenden? Bekliyorsanız beklemeyin.

"Gülmenizi bölüyorum ama yarın teyzenlere gidiyoruz Ceyda. Davut sende geliyorsun." diye baskın tarafını gösterdi annem.

"O sevgili kardeşinin kocası varsa ben gelmiyorum." dedi babam isyankar ergenler gibi. Evet, babam ile eniştem anlaşamıyor. Hatta ve hatta kavgalılar. Maalesef klasik aile sorunlarımızda var. Bir bu eksikti ekşınlı hayatımızda. Ne ekşın ama. Her gün okula gidiyorum. Çok eğlenceli. Kıskanın.

"Çocukluk yapmada bir şeye de tamam de Davut!" dedi annem uyarıyla.

"Tamam, Ceylan. Tamam. Bir hafta sonum var onu da sinir olarak geçireyim. Bir gün o adam yüzünden sinir krizi geçirip öleceğim." dedi babamla sinirle anneme.