Minahal kita sa paraang alam ko. Nagtiis ako kahit hindi dapat. Ninais ko nang buong tapat na suklian ang aking pag-ibig. Ngunit wala paring nangyari sa kabila ng aking mga ginawa. Hindi naging sapat upang magbigkis ang ating mga puso.
Inisip kong bumitaw na lang sa pagmamahal na bunga ay lumbay. Ninais kong sabihin mong ako talaga ang mahal mo.Ginusto kong mahalin mo, yun nga lang ayaw mo. Ang hirap kapag nasasabi mo pang masaya ka para sa kanya kahit ang totoo gusto mong sumigaw na lang ,magwala at sabihing "anong gagawin ko".
Malungkot kapag wala ka. Pero hindi ko sukat akalna mas malungkot pala kapag nakikita ka, kapag napapatingin ako sa iyong kamay, kamay na hawak ang kaniyang kamay. Sa tuwing nakikita ko kayong magkahawak, hinihiling ko na lang sa hangin na ang kamay ko ang hawak mo, yun nga lang malabong mangyari. Mahal kita ngunit hindi mo ako mahal. Mahal kita ngunit hindi kita pagmamay-ari. Mahal kita hanggang dun lang.

BINABASA MO ANG
Spoken Word Poetry
PoetryLove heals, love hurts. Masakit ngunit hinahanap-hanap. Ang tanong, Until when? Hanggang kailan maninindigan sa ngalan ng pag-ibig o hanggang kailan masasabing tama na?