Hafızami gözden tekrar gecirdigimde bazi olaylara rasliyorum;
Beni öğlen zorla uyutma calisirdı, yatagima gider sessiz sessiz hayallere dalardim çünkü yatilacak dendiğinde yatmamak mümkün değildi.
Öğlen saatlerinde uyunacakti kesinlikle.
Eğer uyumazsam döverdi, aslında uyumazdim, yatagin içinde kendi kendime konuşur, hayallere dalar giderdim... iki-üç saat boyunca yatagin içinde uyuyor numarası yapmak zordu elbet, buda benim görevim olmuştu artik.
Beni uyanik görürse döverdi, dövdüğünde ağladigim içinde döverdi, nedensizce güldügümde de döverdi, ne yapsam döverdi.
İki-üç saatin sonunda uyumuş gibi gözlerimi iyice ovuşturur, biraz kızartıktan sonra sessizce yataktan kalkar üvey annemin yanina salona geçerdim, bana asla koltukta oturma izni vermezdi.
Sobanin yanina, yere kivrilir otururdum.
Sobadan yüzüme gelen sicaktik beni hayaller sürüklerdi, sessiz denizlerin üzerinde bulatlarin olduğu hayallere...
