Chapter 9
Faith's POV
"so! anong gagawin natin kay tina?" si carmel na nag tanong
"itutuloy ang planong pag papatalsik sakanya dito... baka mamaya rin yun"-ako
"Eh Pano to guys?"-si nyca naman at tinuro pa ang walang buhay na si Ella
"Isako na natin"-phane
"sayang! di ko manlang siya natikman bago siya mawala!"-neil na parang nadismaya pa
"saan natin ililibing to?"-tanong ni rod saakin
"Duhh! ililibing? Srsly.? di natin siya ililibing"-ako at sabay cross arms
"Eh ano pababayaan natin yan dito?"-domi
"Boba ka ba!? ... may naisip ako"
" eh ano? spill the bean"-nyca
"simple lang... di natin siya ililibing! itatapon lng naman natin siya!"-ako
"WHAT!" lahat sila jusme ang slow naman ng mga to
"saan?"si phane
"basta! dun tayo sa angat dam mamayang 9;30 natin itatapon ang bankay niya doon.."
"so? ano hahayaan muna natin siya dito?"-si carmel
hay nako mga shoonga talaga!!! bala na nga
*Class room*
"Guys.. may nkakaalam ba sainyo kung saan nakatira si ella.. ilang linggo na siyang di pumapasok ah!"si mam adviser
bat ba ang hilig nilang hanapain ang wla!... kaloka! >_>
"mam! si tina lang po ang nakakaalam nun eh"
"eh pano yan.. pinaexpell na siya!"
dapat lang yun saknya noh! masaydong makapal ang muka niyang pumasok dito smantalng scholar lng naman siya dito -.-
"kung sino man sainyo ang nakakaalam kung nasan siya nakatira.. pakiusap lng paki sabihan naman siya ok? mag eend na ang school year..."
yun lng ang sinabi ni mam at saka umalis na... nag tinginan lang kaming mag babarkada
*Fastforward*
"uy! nasan na kayo! nandito na kami sa kanto!"-ako ang tagal kasi nilang ilgay ang bangkay ng bruhang un eh...
"eh to na malapit na"-rod
"siguraduhin niong malinis ung kwartong un ah!"
*toot toot toot*
ang babagal nilang magsikilos >_< kairita
after 5 min. ay nakarating din sila sa kanto
agad namang akong sumakay sa front seat sa tabi ni rod
si domi ang may hawak ng bangkay ni ella sa trunk ng van
nagulat kami ng bumagasak ang katawan ni ella
mag s-spill kasi ung dugo!
"HOY!! ayusin mo nga yan!!"-AKO
"ehk-kasi"-domi
Agad kaming lumingon sa direksyon niya at nakita naming nasa sahig na ang bangkay
"huy! ano ganyan lng yan!"-Nyca
"Eh! kasi!! ung sako humihinga!!"-domi
"ha? are you nuts? crazy? imposible! patay na yan eh"-ako
"hay nako! gutom ka lang! .. rod! bilisan monga!"-Phane
"eto na! malapit na nga e!"-rod
mga 30 minutes din ay nakarating na kami
agad kaming pumasok saloob at iniwasan ang mga gwardyang nandito
nakarating kami sa parte ng dam na walang ilaw
"sige tapon niyo na yan!"
-utos ko sakanila nang maitapon na nila ang bangkay na si ella ay lumubog ito sa kailaliman ng tubig at siniguro naming walang kahit ano mang bakas ang matitira doon
agad kaming bumalik sa pinaroonan namin at masayang natulog
Goodbye Ella see you in hell xD
Ella's POV
"k-kasi humihinga ung sako"-domi
pagkasabi na pag kasabi ni domi nun, ay agad kong pinigil ang aking pag hinga
oo buhay ako! sinadya kong mag patay patayan para makatakas sakanila at makaganti na sa mga pinag gagawa nila sakin
naramdaman kong binuhat ako ni Rod
"sige itapon niyo na yan!" si faith na akala mo kung sino ung inuutusan niya
naramdaman ko nalang ang pag bagsak ko sa malamig na tubig..
agad akong humugut ng malalim na hininga para hindi ako malunod...
nang maramdaman ko ang paanan ng dam ay agad kong inilabas ang balisong saaking puwitan
ipinasok ko doon ang kutsilyo noong nakatulog ang tatlo at nakita ko ito,
maliit lamang ito.. kahit masakit ay tiniis ko para may panangga lang ako sa anumang gagawin nila
nang matas tas ko ang sako agad akong umahon.. sa pag ahon ko hingal na hingal ako
halos bumalik ang lakas ko ng magawa ko ang plano ko! kahit na pilay ang aking braso at putok ang aking ulo..
agad akong umahon sa tubig at dumiretso sa lumang bahay ng tita ko malapit dito
kung baga Cabin..
sapag pasok ko sa bahay ay agad kong tinahi ang aking brasong lumabas ang buto at gumawa ng artificial casting ... tinahi ko rin ang napunit kong anit dahil sa pag hampas ng baseball bat saakin
dumiretso din ako nang kusina at may nakita akong mga delata at agad na kumain kahit na wala akong kanin dahil 30 days akong walang kain at tanging inom lang ang nagagawa kong kainin
pag tapos ay dumiretso ako sa loob ng kwarto ng aking pinsan
ginalaw ko ang computer at binuksan ito
hinanap ko ang Barkada Groufie namin kung saan masaya pa at walang problema
"tsk" agad akong tumayo
kinuha ko ang aklat pang ritwal ng tita ko
isa kasing mangkukulam ang aking tiyahin kaya dito siya nakatira sa gitna ng gubat
hinanap ko ang pahina kung saan ko matatagpuan ang ritwal
"page.666: MAKE YOUR CHOICE: Run as fast as you can, but you will not Escape the castigation of the person that has a Rage of you ,tell the truth immidiately before it's too late...so you good to LIVE but it's Better for you to DIE."
yan ang title ng ritwal at nakasaad sa ritwal,
kung saan sa litrato o mga gamit na ibinigay sayo ang maaari mong gamitin at Pipiliin mo kung sino ang gusto mong unahin
ang naisip kong gawin sa make your choice na ritwal ay ang Groufie photo namin duon ko pipiliin kung sino ang aking uunahin... naisip ko rin ang laro naming truth or dare ayon sa pag kakasunod sunod nila sa nabunot na mga numero nila...
Humanda kayo sa Pag babalik ko..
[A/N: kung di po nainitindihan ang Castigation at rage (Kung lang naman,pero pag naintindihan.. next chapter nalang ^^v)
ang castigation ay to criticize (someone) harshly o mga taong kinagagalitan o gusto mong gawan ng masama, ang iba pang term ay
:parusa,pag paparusa,kastigo,mura at pag mumura...
ang Rage naman ay
:a strong feeling of anger that is dificult to control
o ang galit na hindi mo makontrol na ikagagawa mo nang masama sa kapwa mo
other term ay
Galit, pAgkapoot
yun lang... hehe sana naintindihan niyo na ^^]

YOU ARE READING
TRUTH OR DARE:MAKE YOUR CHOICE
Randomang storyang to ang susukat sainyong pag kakaibigan! mga masasayang alala at pag kakatiwalaan nyo sa isat isa.. pero masaya nga ba? o isang trahedya ang tatapos sa pag kakaibigan niyo! ano kayang mangyayari sa buhay ng mga taong minsan mong pinag...