Hatırlıyorm bir sonbahar, günüydü, 14 yaşların da vardım artık. O sıralar da mahalleden yetişkin insanlar bahçe işine gidiyorlardı aralarında tek çocuk bendim bende gidiyordum Onlarla .Arabayla gidiyorduk sabah giderdik akşam eve dünerdik . hergün okulun önünden geçerdik her geçişte bir hüzün basıyor du beni hasretle bakardım sevdiğim arkadaslarım orda. Benim, burda işim ne derdim. Koçaman kadınların arasında..... Pazartesi sabahı okula giden bir kiz arabamıza bindi. Ona baktım tertemiz giyinmiş saçlarını güzel bağlamiş ters ters bana bakıyordu sanki kıskandıracak bir şekilde.
Belki de ben öyle anliyordum. Ona baktım sonra kendime baktm.. Kocaman kadınlar gibi giyinmiş eski bir yazma takmiş bir yetişkin gibi ayakkabılar yırtık hüzünlenmemek elde değildi sonra camdan öyle baktım kendimi tutamadım ağlamaklı oldum. Kimse fark etmesin diye camdan bakmak zorunda kaldım hayat şartları beni daha da ezdiriyordu sanki.. Yanlızlığın tam içindeydim ablam o sırada fark etti beni anliyordu beni usulca elimden tutmuştu yanlız olmadığımı anladım..
İçimden istediğin kadar üzerime gel hayat... Ama sen değil bir gün ben kazanacam demiştim) güçlü olmayı seviyordum tek hedef büyümekti artık...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇOCUK KALBİ
Fiksi RemajaOkumak için zorluklarla karşı karşiya gelen ve herşeye rağmen vazgeçmeyen bir kız ... Not.Ey"Dünya bana fazla yuvarlak olmaya başladın....GERÇEK BİR HİKAYE
