KAMP

Giriş

(Yazarın anlatımıyla)                              Hande, Zeynep, Emre ve Burak çocukluk arkadaşları... 

Birbirlerini herşeyen korurlar, herkesten kıskanırlar, birbirlerine kıyamazlardı. Zeynep şaka yapmaya bayılan biriydi. Çoğu zaman aklı şaka fikirleriyle doluydu. En iyi arkadaşlarının kızmıycağını bildiği için aklına gelen her türlü şakayı yapardı. Hande, Emre ve Burak ta hiç bir zaman kızmazdı Zeynep'e.
'Deli kız' derlerdi şakalandıklarında, gülüp geçerlerdi.

Zeynep bir şaka daha için plan yapıyordu. 1 Nisan için güzel bir şaka bulmalıydı. O gün okuldan biraz uzak olan bir ormanda kamp yapıcaklarını biliyordu. Onlar için en korkutucu şaka Zeynep'in kaybolması olacaktı. Zeynep te bu şakayı yapmaya karar verdi.

 1 Nisan 2015(lise ikidelerken)

  Hep birlikte kamp alanına gelmişlerdi. Zeynep ve Hande bir çadırda, Burak ve Emre de bir çadırda kalacaktı.

'Ben küçükken çok kampa geldim oğlum hemen hallederiz' dedi Emre. 'O zaman ben seni izliyim sen yap' dedi Burak gülerek. Emre Burak'a ölümcül bakışlar atarak 'Burak hocalar var küfür etmek istemiyorum gel şuraya' dedi. 'Tamam ya' dedi Burak. O sırada kızlar Emre ve Burak'ın çadırını kurmasını bekliyorlardı. Kendi çadırlarını da onlara kurduracaklardı. Emre kaşlarını çatarak 'Siz neden oturuyorsunuz?' diye sordu. Hande sevimli bakışlarla 'Siz yardım edersiniz diye bekledik' dedi. Burak 'Yaa bak sen' dedi. Hande ve Zeynep kıkırdaşırken Emre 'Beceremez bunlar gel hadi şunu da kuralım iki dakikada' dedi. Burak kızlara kötü bakmaya çalışıyordu ama çok komik görünüyordu. Kızlar küçük çaplı bir kahkaha attıktan sonra Burak ve Emre çadırı kurmaya başlamıştı.             Herkes çadırlarını kurmuştu. Hava biraz karardığında büyük ateşin etrafında toplandılar. Okuldan çok az kişi vardı en fazla 50 kişilerdi. Çocuğunun ailesi izin vermediği için gelememişti. Hande'ler şanslıydı. Evden hepsi birbirlerine emanet şekilde gelmişlerdi. Aileleri birbirlerini tanıdığı için hemen izin vermişlerdi.

'Kamp alanından çok uzaklaşmak yok. Birazdan yemek yenicek. Yemekten sonra yarım saat oyalanabilirsiniz. Sonra uyuyacaksınız' dedi başlarındaki öğretmen. Öğrenciler başlarıyla onayladılar.

Yemekler yendikten sonra Zeynep, Hande, Burak ve Emre çadırlarının yanlarına gittiler. Çadırları zaten yan yanaydı. Konuşmaya başladılar.               'Hadi birbirimizden sakdıklarımızı şimdi anlatalım' dedi Burak gülerek. Emre kaşlarını çattı ve 'Bişey mi saklıyordun Burak?' dedi. Hande 'Sanki sen hiç saklamadın' dedi. Emre 'Ben saklamadım ama sizi bilemiycem' dedi gülerek. Zeynep 'Ben bile sakladım sen saklamadım mı?' dedi. Emre şaşırdı hepsi bişey saklamıştı. Burak 'Saklamak derken daha önce söylemediğimiz anılar falan anlamında be kardeşim' dedi. Emre'nin jeton o an düştü. 'Hee, tamam. Ama yine de yok' dedi gülerek. 'Hadi anlatın bakalım neler saklamışsınız' dedi Emre gülerek. Kızlar 'Burak başlasın' dedi.                      Burak 'Size daha önce hiç söylemedim ama küçükken camdan aşağı işedim' dedi. Emre ve kızlar bunu beklemiyordu kahkaha atmaya başladılar. Burak ta güldü. Zeynep 'Size her an şaka yapabilirim' dedi gülerek. Burak 'Herzamanki halin ne var ki bunda' dedi. Hande 'Ama ilk kez şaka yapmadan önce haber verdi' dedi. Burak 'Aaa harbiden lan. Kendinizi hazırlayın gençler 'dedi gülerek. Hepsi güldü.

(Yarım saat sonra)

'Hadi çocuklar herkes çadırlarına!' diye bağırdı öğretmen. Herkes kalkıp çadırlarına yöneldi. Zeynep tam bu sırada 'Benim tuvaletim geldi birazdan gelirim sen çadıra gir' dedi Hande'ye. Hande başıyla onaylandıktan sonra Zeynep ormanın derinliklerine doğru ilerledi bir süre orda bekleyip geri dönecekti.

Aradan beş dakika geçti. Hande edişenlenmeye başladı ama aklına bugün Zeynep'in söylediği söz geldi 'Size her an şaka yapabilirim ' Sonra biraz daha beklemeye başladı Hande. Ardından on dakika daha geçti. Hande gerçekten edişelendi ve erkeklerin çadırına gitti Burak ve Emre'yi uyandırdı. 'Zeynep ortalarda yok tuvalete gidiyorum dedi hâlâ gelmedi' dedi telaşla. Emre ve Burak kalktı. Ormanın içine çok girmeden etrafa baktılar. Zeynep gerçekten yoktu. Hemen öğretmenin çadırına gittiler. Öğretmene haber verdiler. Öğretmenler bütün öğrencilerle birlikte Zeynep'i aramaya başladı. Bulamıyorlardı. En sonunda bir çığlık duyuldu. Herkes o yöne doğru koştu. Zeynep yerde kanlar içindeydi. Hande, Emre, ağlamaktan harap oldu. Zeynep'in şakaları buraya kadardı. Artık Emre'ye, Hande'ye, Burak'a şaka yapıcak biri olmayacaktı hayatlarında....