CONJUNCTIE

Hoofdstuk 3

Davey stond als gewoonlijk om 5 uur smorgens op. Na een heerlijke douche merkte hij dat Cynthia naar hem stond te loeren terwijl hij poedel naakt voor de spiegel zichzelf van zijn stoppelbaard ontdeed. " Kom je een beetje op tijd naar huis vanavond schat?", zei ze met een blik in haar ogen die weinig tot gissen over liet.
"Lieverd, het liefst bleef ik de hele dag lekker bij m'n meisjes thuis, maar er moet toch brood op de plank komen", zei Davey op een plagende toon. Cynthia wist donders goed dat haar uitdagende blik meer dan genoeg was geweest om er voor te zorgen dat hij op tijd weer thuis was. Nadat hij plaats voor haar had gemaakt in de badkamer vertrok hij naar de keuken om het ontbijt te verzorgen. Verse eitjes uit eigen kippen ren, jus d'orange geperst uit de sinaasappels van de markt waar Luka zo dol op was, en verse melk van de buurman die 10 minuten verder op een kleinschalig vee hoeve runde. De broodbak machine had met zijn handige timer zijn werk al gedaan. De geur die het verspreide had de kleine Luka al uit haar bed gelokt.
Samen genoten ze van het heerlijke ontbijt. " Als alles mee zit kan ik Luka wel van school halen mop, vandaag kan ik eindelijk beginnen met de graafwerkzaamheden bij de brug. Zodra Frans weet hoe diep hij graven moet kan ik me op andere dingen concentreren en is het geen probleem om Luka van school te halen" Cynthia glimlachte tevreden. "Ik laat nog wel weten hoe of wat , tot vanmiddag!"
Davey pakte zijn lunchbox in en trok in de garage zijn werkklof aan. Fluitend reed hij naar de werklocatie met de radio aan. Frans had zijn rupskraan al behendig van de dieplader gereden en zo gepositioneerd dat hij de gehele bouwkuip kon ontgraven en de zandauto's die de grond afvoerden kon vullen, zonder dat hij ervoor hoefde te verrijden. Nu zat hij in de keet en schonk koffie in . Davey parkeerde zijn auto net naast de keet. In de verte kon hij de eerste zandvrachtwagen al horen. " Mogguh Frans, alles kits makker?" Al snel liep alles volgens plan en nadat ze samen een bakkie koffie hadden genuttigd. In het begin had Davey nog weinig te doen maar vlak na de eerste schaft werd hij naar buiten geroepen door Frans . " Geen idee wat het allemaal is, maar er zit van alles in de grond hier", zei Frans. Ik wist het dacht Davey en staarde naar de houtresten die tussen het zand zaten in de brede bak van de enorme graafmachine van Frans. Hij baalde als een stekker en haal de een schep uit zijn auto. " Vlak de boel eerst maar af Frans, dan schrapen we laagje voor laagje af om te zien of het om veel voorwerpen gaat"  Als het weinig is, verwittig ik de stads archeologische dienst niet eens in, dacht Davey.Behendig sprong hij in de bouwkuip met zijn schep om te zien wat de situatie beneden was . In een oogopslag zag Davey al dat de hoop op een klein beetje snel vervlogen was. "Frans!", riep Davey omhoog . "Stuur de zand auto maar weg, dit wordt een latertje". Mopperend belde Davey John op om te vertellen wat er loos was. Ook kon John zijn zandautos die nog zouden komen die dag wel cancellen.
Vervolgens belde Davey met tegenzin het gemeente huis om zijn archeologische vondst te melden zoals dat hoort. Hij wist al dat hij te maken zou krijgen met die vreselijke kwal van een Leersma. Jan Leersma was de stads archeoloog en was niet bepaald meegaand wat de belangen van aannemers betreft. Alles moest in een zwart-wit visie volgens de regeltjes geschieden. Davey was veel meer een man van schipperen en doen wat voor alle partijen het beste leek te zijn. Vandaar dat als de twee met elkaar te maken kregen het dikwijls botste. Helemaal de laatste keer. Jan Leersma had zijn autootje op een plek gezet waarvoor een parkeerverbod gold vanwege de werkzaamheden die Davey aldaar verrichte. Davey had samen met Frans rond om Jan zijn auto alle grond afgegraven tot wel 3 meter diep. Toen Jan klaar was met zijn veld werkzaamheden zag hij pas wat er gebeurd was. Het was een lullig gezicht geweest om zijn autootje op een zandkolom te zien die op instorten stond. Tierend had hij over de bouwplaats gelopen, bellend met de wethouder. Frans en Davey kon je achter in de keel kijken terwijl ze bulderend de arme archeoloog uit stonden te lachen. Maar nu kon Davey niet om Jan heen en vroeg aan de receptioniste van het gemeentehuis om doorverbonden te worden met de archeologische dienst. " Leersma, stadsarcheologische dienst, met wie heb ik het genoegen?", klonk het aan de andere kant van de lijn. "Harry's kroketten bar, met Willem ", grapte Davey . "Uw bestelling is klaar en kan worden opgehaald". Na een korte stilte klonk een diepe zucht. "Dit kan ook maar 1 persoon zijn ben ik bang voor, mijnheer Davey van Amstel, zeg het eens". Davey legde het voorval van die middag uit en ze spraken de volgende dag af om de boel te schouwen.