I Knew It Was You [ JaLec FanFic | Completed ]♥

Chapter 18

JAI'S POV:

Kahit halos wala na 'kong tulog eh pinilit ko paring bumangon bandang alas-sais ng umaga.

Isa-isa kong nilabas sa closet ang mga damit na isusuot ni Alec.

Nang maayos ko ito sa ibabaw ng kama eh agad akong pumunta ng banyo para maligo.

At eto, di ko na naman mapigilang umiyak.

Paglabas ko ng banyo eh tulog parin si Alec.

Maingat akong lumabas para iprepare ang breakfast nya.

Naabutan ko sa kitchen si Aling Naty.

"Good morning po", bati ko ,

pilit kong pinasigla ang boses ko para wala syang mahalata.

"Good morning , hija.

Maaga ka yatang nagising",  nakangiting tugon nito.

Haysss. sa totoo nga lang wala pa kong tulog eh! :"()

Buti pa sya. Wala masyadong  problema sa Earth.

Author pwede sya nalang ang bida please? hehe :D

"Gusto ko po kasi tumulong sa inyo sa paghahanda ng breakfast."

para kahit papano mawala yung nafefeel kong sakit! T_T

"Salamat naman, pero hija, di na kelangan.

Nandito naman ako.

Sinuswelduhan ako nila para ipagluto kayo."

Napangiti ako.

"Di po kasi ako sanay na iasa sa iba ang mga bagay na pwede ko naman gawin", giit ko.

holo! palag pa.. hehe bitter lang noh! :"()

"Alam mo bang ang swerte ni Sir Alec sayo.",

nakangiting sagot nito.

"Oh sya, bahala ka na ngang tumulong saken."

====================

Buti nalang sinuot parin ni Alec yung pinili kong damit para sa kanya.

Nagkasalubong ang mga titig namin.

Lumapit sya at nagtaka ako nang ikiss pa nya ako nang mabilis sa labi.

"Papasok na ako", paalam nito.

"Ipaghahain na kita", agad kong sagot.

"Wag na.May meeting ako ng 7:00.

Sa office na ako magbebreakfast",

sagot nito na ang mga mata eh di inaalis saken.

"Alec, can we talk for a while?"

"May dapat pa ba tayong pag-usapan?", sarcastic nitong sabi.

"At pa'no ko nakakasigurong totoo ang mga sasabihin mo?"

Napayuko nalang ako.

Namalayan ko nalang ang pagtulo ng mga luha ko.

"Shit!", galit nitong sabi.

"Don't you dare cry in front of me!

Do mababago ng mga luha mo ang nararamdaman ko."

"Alec! please.

Patawarin mo ako."

Di ito umimik, hinawakan nya ako sa braso at

pakaladkad na hinila pabalik sa room namin.

"A--Anong gagawin mo?", takot kong tanong nang nasa loob na kami ng kwarto.

"I just want to ask something.

What's the real reason why you let yourself marry me, Jai?"

Natigilan ako sa sinabi nya.

Should I tell him the truth that I do love him that's why I married him?

"Ba't ka pumayag, Jai!

Give me a good reason !", mataas na ang boses na sabi nito.

"Kelangan pa bang itanong yan, Alec?

Manhid ka ba o sadyang tanga ka lang?", sagot ko sa gumagaralgal na boses.

"I love You", pag-amin ko.

"kahit alam kong si Joj ang mahal mo eh pinilit ko parin ang sarili ko sayo.

Mahal kita at----"

Hindi ko na natuloy ang iba ko pang sasabihin

kasi hinalikan nya ako, pero andun yung

marahas nyang pagpaparusa.

Pero nang naglaon eh naramdaman ko 'yung pagmamahal sa halik nya.

O ilusyon ko lang yun?

Di ko inaasahan na mangyayari ulit samen yung 

*shoot- beep toot toot censor*d * thing nayun,

{A/N: hanep sa term ah ! hehe.. }

lalo pa ngayong alam na niyang ako si Jai at hindi si Joj.

Matapos iyon eh napatitig ako sa kanya.

May hinihintay akong sabihin nya, pero nabigo ako.

Hindi ko narinig sa kanya yung salitang

"I LOVE YOU"

tulad ng dati.

Tumalikod lang sya.

Napaiyak ako.

I'ts all my fault.

I deserve this kind!

Pero sana lang, matutunan din nya akong mahalin..

Sana 0(╥﹏╥)o

======================

oh kaloka nosebleed ako sa sobrang drama ng chappie na ito!

haha..

anong masasabi nyo sa prev. chapter and this chapter!?

feel free to share your thoughts and opinions guys!

Vote and Comment!

keep reading this fanfic..

malapit na ang finish line ! hehe

next time nalang ulit ang update!

salamuch :3

☼EYZIE☼