Moonlight🌙

Κεφάλαιο 8

Στην πόρτα στεκόταν μια νεαρή λυκάνθρωπος, περίπου στην ηλικία μου, η οποία γρύλιζε απειλητικά.
"Ποια είσαι;" έκανε ο Ρέιγκαν μπαίνοντας προστατευτικά μπροστά μου.
Το κορίτσι χαμογέλασε αποκαλύπτοντας τα κοφτερά του δόντια.
"Με λένε Νεφέλη" η φωνή της ήταν βαθιά και απόκοσμη "και οσμίστικα κρέας βρικόλακα. Ήρθα λοιπόν να τραφώ" συνέχισε, πλησιάζοντας απειλητικά τον Ρέιγκαν.
Ήταν ψηλή, όχι παρά πολύ όμως και γεροδεμένη. Είχε κοντά ξανθά μαλλιά και έντονα ζυγωματικά. Το χρώμα των ματιών της ήταν ίδιο και απαράλλαχτο με αυτό όλων των λυκανθρώπων.
Αλύχτισα δυνατά και της όρμησα. Εκείνη αιφνιδιάστηκε και έπεσε κάτω. Ούρλιαξα και της δάγκωσα δυνατά τον καρπό. Άφησε ένα άγριο αλύχτισμα και με γρατσούνισε με μίσος στο πρόσωπο.
"Γιατί προστατεύεις τον βρικόλακα; Τι είδους υπνωτισμό σου έχει κάνει;"
Με πέταξε με αηδία από πάνω της και σηκώθηκε κλωτσώντας με στα πλευρά. Κλαψούρισα αδύναμα και κοίταξα τον Ρέιγκαν παρακλητικά.
"Δεν την έχω υπνωτίσει. Δεν έχω τέτοια ικανότητα. Είναι η Επίλεκτη! Μπορεί να αποκτήσει δύο μορφές."
Η Νεφέλη ταράχτηκε και με κοιταξε.
"Μα πώς; Η Ερμιόνη είναι πίσω στο κάστρο."
Στο άκουσμα του ονόματος της αδερφής μου ούρλιαξα με όση δύναμη μου απέμενε.
"Είναι ζωντανή. Και ειναι η αδερφη της Ερμιόνης. Αυτή που ο βασιλιάς σας είχε πετάξει στο πηγάδι όταν γεννήθηκε. Τη λένε Θάλεια. Οι θεοί την έσωσαν. Μπορεί να πάρει και τις δύο μορφές όμως δεν έχει μάθει να τις χειρίζεται ακόμα. Πριν λίγο μεταμορφώθηκε πρώτη φορά σε βρικόλακα."
Η Νεφέλη γονάτισε κοντά μου και με χάιδεψε.
"Συγχώρεσε με, δεν το ήξερα" έπειτα στράφηκε στο Ρέιγκαν "και 'συ ποιος είσαι;"
Το άγγιγμα της με χαλάρωσε και την κοίταξα αδύναμα.
"Είμαι ο Ρέιγκαν και την προστατεύω."
"Δεν έχει μάθει να μιλάει ακόμα ε; Δεν πειράζει κι εγώ όταν πρωτομεταμορφώθηκα μου πήρε καιρό. Ίσως...ίσως ενώσει τα δύο έθνη. Ίσως βοηθήσει να κάνουμε ειρήνη και να πολεμήσουμε τους λασπάνθρωπους."
Ξάφνου, ένιωσα την φωνή να επιστρέφει και πάλι στα λαρύγγι μου.
"Τι είναι οι λασπάνθρωποι;" ρώτησα.
Ο Ρέιγκαν γούρλωσε τα μάτια.
"Μιλάς" ψιθύρισε έκθαμβος.
Η Νεφέλη έπαιξε νευριασμένα με τις κόρες των ματιών της και τον κοίταξε αυστηρά.
"Μα καλά, προστάτης της και να μην της έχεις μάθει τίποτα;" τον επέπληξε.
"Δεν πρόλαβα" δικαιολογήθηκε εκείνος αθώα.
"Οι λασπάνθρωποι είναι οι κοινοί εχθροί βρικολάκων και λυκανθρώπων" απάντησε η Νεφέλη.
"Και τότε γιατί δεν ενώνονται τα δύο βασίλεια για να τους νικήσουν;" ρώτησα εγώ.
Εκείνη αναστέναξε θλιμμένα.
"Δεν ξέρω. Είναι μια έχθρα που κρατάει αιώνες. Οι βασιλιάδες των δύο χωρών δεν θέλουν να κάνουν ειρήνη, δεν θέλουν να μονιάσουν. Εγώ πιστεύω ότι μόνο έτσι θα νικήσουμε τους λασπάνθρωπους που είναι πιο δυνατοί από εμάς."
"Τι είναι όμως οι λασπάνθρωποι; Εννοώ, τι πλάσματα;"
Η Νεφέλη με βοήθησε να σηκωθώ και να κάτσω στο κρεβάτι. Ο Ρέιγκαν κράτησε απόσταση.
"Νηστική θα μείνω και σήμερα" μουρμούρισε και με κοίταξε "δεν θα σου επιτέθω. Όχι όσο η Επίλεκτη σε προστατεύει" έκανε αγριοκοιτάζοντας τον Ρέιγκαν. Εκείνος την αγνόησε.
"Οι λασπάνθρωποι μοιάζουν πολύ με τους ανθρώπους, εξού και το όνομά τους. Τους μοιάζουν όμως μονάχα στο σουλούπι. Εκείνοι είναι καλυμμένοι με λάσπη και όση και να πέσει από πάνω τους δεν τελειώνει ποτέ. Τα μάτια τους είναι μονάχα δυο μαύρες άδειες κόγχες και απορώ πώς μπορούν και βλέπουν. Γεννιούνται μέσα από τη Γη και επιτίθενται σε μαγικά πλάσματα. Όταν τους επιτεθούν τα καλύπτουν με λάσπη μεταμορφώνοντας τα κι αυτά σε λασπάνθρωπους."
"Και πώς τα νικάς αυτά τα πλάσματα;"
"Α, μα είναι πολύ εύκολο να πεθάνουν. Απλά τους επιτίθεσαι και τα σκοτώνεις. Το θέμα όμως είναι ότι είναι εκατομμύρια. Αναγεννιούνται συνέχεια μέσα από τη Γη. Δεν τελειώνουν ποτέ."
"Μα δεν υπάρχει τρόπος να πεθάνουν όλα μαζί μια και καλή;" αναρωτήθηκα.
"Ο θρύλος λέει ότι υπάρχει μια καρδιά, στα βάθη της Γης που χτυπάει μέσα σε ένα σπήλαιο. Λέγεται ότι από εκεί γεννιούνται οι λασπάνθρωποι. Η καρδιά όμως φρουρείται από χιλιάδες από δαύτους και κανείς δεν ξέρει πώς να πάει εκεί ή πώς να  την καταστρέψει. Έχουν γίνει πολλές απόπειρες για οργανωμένες αποστολές εκεί κάτω αλλά κανείς ποτέ δεν επέστρεψε παρά μονάχα ένα-δυο άτομα, μισοπεθαμένα και αποτρελαμένα."
Ανασηκώθηκα.
"Πρέπει να προσπαθήσω να πείσω τους βασιλιάδες να συνάψουν ειρήνη. Πρέπει να βρω την μικρή και να πάω στην Ερμιόνη. Θέλω να ταξιδέψω στην χώρα σου Νεφέλη."
Εκείνη πάγωσε.
"Μα αυτό είναι καθαρή αυτοκτονία" διαμαρτυρήθηκε.
"Είναι όμως η μόνη λύση" παρενέβη ο Ρέιγκαν "Θάλεια νομίζω ότι πρέπει να πας."

----------------------------------------------------------
Άλλαξα εξώφυλλο:)
Το συγκεκριμένο το έφτιαξα μόνη μου και ελπίζω να σας αρέσει.
Το προηγούμενο το αφαίρεσα, κυρίως γιατί είχε πάνω το παλιό username μου (για όποιον το θυμάται😏) και γιατί ήθελα μια πιο dark εικόνα για το βιβλίο μου.
Anyway, ελπίζω να σας αρέσει😌