sophie was in een boek aan het lezen. na een tijdje was ze de tijd vergeten en keek ze op uit haar boek.....maar waar was ze? ze keek om haar heen en zag een waterval.....een hele mooie treurwilg waar ze tegenaan zat geknielt......een kudde paarden. maar waar ging het water van de waterval heen. sopie stond op en liep naar het water het stroomde nog een keer naar beneden. maar nu naar een soort park. sophie wou gaan kijken en vragen waar ze was maar ze wist niet hoe ze naar beneden zou moeten .het leek erop dat er geen andere uitweg was dus ze moest langs de waterval. maar hoe? dat was de vraag. ze ging kijken voor een holle dode boom waar ze een boot van kon maken, net als in de films. maar natuurlijk dit is"real life" dacht ze. op het zelfde moment bedacht ze dat ze nog een telefoon had die het mischien deed. ze voelde in haar broekzak maar hij was weg! nu raakte ze echt in paniek. ze ging kijken bij de boom of ze hem mischien verloren was.....maar nee. ze storte neer en begon te huilen........
na tien minuten huilen voelde ze iets raars op haar schouder. het was zacht hard en stomp er zaten twee gaten in. ze durfde niet te kijken. het bewoog! sophie schrok zich dood. ze besloot om langzaam haar hoofd om te draaien..... en wat zag ze ...... een paard. alweer schrok ze en het paard keek haar bang aan. ze begon te lachen. maar hoe kwam die lieve schat aan deze kant en waarom. sophie stond op en begon het paard te strelen. het paard hinnikte naar de rest van de paarden aan de overkant van de rivier. de rest begon ook te lopen. het paard dat naast sophie stond knielde, het leek erop dat het paard wou dat ze op hem ging zitten. ophie twijfelde...... toen hoorde ze een stem in haar hoofd die zei je kan gaan zitten het is veilig. het edele dier bracht haar naar de overkant van het water via een tussenwggetje achter de waterval.
