Annem beni terk etiğinde tam dokuz yaşındaydım hiç bir şeyin farkında değildim sesiz,çaresiz bakışlarla babama bakıyordum babam alkoliğin biriydi annem o yüzden giti gerçi kaçtı beni yanlız başıma bıraktı korkuyordum her gece babamdan dayak yerken annemin canının nekadar yandığını düşünüyordum fakat beni neden almadığı da aklımdan çıkmıyordu bir gece babam eve geldiğinde her zamanki gibi sarhoştu beni o gece kemerle dövdü bazen düşünüyorum bir baba çocuğuna nasıl kıyabilir benim babam kıyıyo artık ne anne nede baba diyesim var giyiycek kıyafetim,yiyecek yemeyim nede oturunca evim var babamın eziyetlerine dayanamadım ve evden kaçtım ama ben annem gibi arkamda kimseyi bırakmadım nereye gitiğimi bilmeden yürüyordum hava kararıyor ben ise gelen köpek seslerinden tir tir titriyordum ilerde bir park vardı çok üşümüştüm parkta bir bankının üzerinde uyuya kalmışım gelen çocuk seslerinden uyandğımda çok mutlu oldum çünkü ilk defa babamdan dayak yemeden uyanmıştım azda olsa bira korkularımı yemiştim çok acıkmıştım orda bir simitçi vardı ama param yoktu olsun dedim çokta aç değilimzaten kedimi annemin bana hep söylediği sözle avuttum kızım derdi elindekilere şükür et üstü başı yırtık bir çocuk geldi yanıma elinde bir parça simit vardı açmısın dedi utandım cevap veremedim ama o anladı aç olduğumu şimdinin ikiye bölüp parçasını bana verdi sen neden burdasın dedi evden kaçtığımı söyleyince bana garip garip baktı yüksek bir ses tonuyla sen şapşikmisin kızım dedi neden kaçtın sıcacık yuvandan neden kaçtığığımı neler yaşadığımı anlatınca oda hak verdi bana peki nerde kalıyorsun dedi bilmiyorum dedim kalıcak bir yerim yok benimle kalırmısın dedi ama annen oda annem yok dedi peki nerde kalıyorsun dedim yetim çocukların kaldığı biyer var orda dedi olur dedim oraya gitiğimde çok güzel diye bağırdım ama daha hiç bir şeyin farkında değildim
