Prologue.
When you have a good heart
You help too much.
You give too much.
You trust too much.
You Love too much.
Love is Sacrifice,painful and at the same time wonderful. It can teach you everything,how to be strong,excellent and brave.
Well, marami talaga tayong matutunan kapag nagmamahal. Andyang lalaban ka kahit alam mo sa sarili mong susuko ka na. Ginagawa mo to dahil alam yung taong dahilan ng nitong paglaban mo ay yung kasayahan mo. Andyan yung itatali mo ang mundo mo sa kanya, maiimagine mo na hanggang dulo kayo na talaga, na willing ka at magbigay ng maraming chance para lang sa kanya pero ang ironic dahil lahat yun itatapon lang taong inaakala mong makakasama mo hanggang sa dulo.
And it always seem that you
are the one who's still
hurt the MOST..
Pero anong mas pinaniniwalaan mo ? Destiny bang mangyare to ? O choice ng taong minahal mo ?
Chapter 1
Lex POV :
Ako si Lexy Pascual,16 years of age, laking Pilipinas 5'2" ang height, morena at hindi naman kagandahan pero may ilalaban naman. Maaga natutong magmahal , nakadama sakit, lumalaban sa problema at maagang namanhid. HAHA! OA ba ? pero totoo yan. Well sa ngayon andito ko sa school namen kasama yung taong tinuturing kong buhay ko. Si Miguel Madrid. Tunog mayaman ba ? HAHAHA! Di naman.
Si Miguel kilala rin bilang Migs.Kasama ko na yan 1st year palang ako. Oo 13 pa lang ako nagmahal na ko. Ang aga noh ? 4 years na kameng magkarelasyon pero hindi pa rin nagbabago yung pagmamahal ko sa kanya kahit lage kameng may pinagtatalunan. Kahit ilang beses na nyang nasaktan ang tulad ko...
Migs POV :
Ako si Miguel Madrid, 17 yrs old at naturingang heartrob ng classroom nmen. Masasabi kong may itsura ko. Naglalakad ako ngayon kasama yung girlfriend ko. Si Lexy. 4th yr na kame ngayon. Graduating na. Unti na lang success na ! Oo nga pala si Lex 1st yr palang gf ko na. Ang tibay namen noh ? Aminado ko , madaming beses ko na syang nasaktan. Pero wala lang yun. Madami na din syang ininda at marami na din akong napadanas sa kanya. Pero andyan pa rin sya. Kaya nga mahal na mahal ko sya e. Alam ko namang kaya nya kong pagtiisan.
"Kuya tara dun tayo sa canteen,Kaen tayo." - Lex
Tama kayo sa naririnig nyo. Kuya at Ate kasi ang tawagan namen. Actually BebeKo talaga. Pero para na kasi kaming magkapatid e. Kaya yan.
"Oo sige bebe. Hotdog at milo na lang bilhin naten."
"Okay, alam mo ba ya ? Ang dami naming ginagawa medyo busy after naten kumain tulungan mo ko gumawa ng journal ko ah? Wala ka namang ginagawa diba ? Ha? Ha? "
"Opo na po mahal ko :))" Sabay hawak sa kamay nya ng mahigpit.
"Salamat po Bebiyah. I love you :*"
"I love you too."
Kumakain kame. Tapos biglang dumating yung mga kaklase nya.
"Migs punta ka sa sunday ha ? Antayin ka namin." Sabe nung kaklase nya Kathleen ata yung pangalan.
"Sige." Sabay ngumiti lang sya.
Pagkatalikod nung mga kaklase nya tinanong ko sya ng pabulong mahina lang. Nagtaka kasi ko halos babae lahat yun
"Ya? San kayo pupunta sa Sunday?"
"Wala."
Maikli nyang sagot. Lalo tuloy akong nagtaka. Nakakapanibago. Di naman kasi sya ganun. Pero di na lang ako umimik. Patuloy pa rin sa pagkain. Walang nagsasalita hanggang matapos kame. Naglalakad kame sa hallway bigla syang nagsalita.
