Ara’s POV
Ay grabe.. di ko kinaya ang muntikan nang paglaglag sa akin ni Kim. D ko rin matingnan ng diretso Si Tita Baby. Alam ko na one wrong move eh tuluyan ng mawawala sa akin si Mika. Buti nalng eh hindi parin si Mika nakakahalata. Mabilis naman kasi sumalo ng bloopers ang LS. Kaya thankful ako sa kanila kasi alam na alam nila ang gagawin sa mga pagkakataong ganito. Ako na ang mgsshare ngaun. Lord bigyan mo po ako ng lakas ng loob na hindi umiyak at madulas sa kung ano ang sasabihin ko….
Abby: Oh.. it’s daughter’s turn. Baby halika ka na.
Mika: Bat kasi sa likod ka umupo Ara.. hahaha… cge na… I wanna hear what you're about to say.
Ang ganda talaga at napaka innocente ni Mika. It’s her innocence that caught my attention a long time ago. Hindi ko lubos maisip na andito na talaga siya in flesh .. sa harap ko.
Kim: Hoy! Hindi na ghost yang kaharap mo kaya pwede ka nang magsalita.
LS: Haaarrddd! Ahahahaha
“Ay sorry.. hahaha.. akala ko kasi nasa heaven na ako kasi kaharap ko na si Mika…”
Mika: )(*^)*$(&#$
LS: Yun oh! Hahahaha
“hahaha… Kidding. Hehehe.. anyway.. siguro ang bagay na makakapag paalala sa akin kay Mika eh.. Eto!!!” Sabay pakita ko sa kanila ng bola ng volleyball.
“Naalala niyo ba how our first encounter as a teammate was? Ahahaha…"
Abby: Nung na face slap mo siya ng bola! Ahahaha… “
Nagtawanan ang LS.
“Hahaha.. oo Miks. Sa dinami dami ng dumaan nung oras nay un, ikaw pa ang sumalo ng spike ko at sa taas mong yang mukha mo pa talaga napunta ang bola. HAhaha… At dahil doon, hindi naging maganda ang una nating pagkikita.”
Tinitingnan ko sila habang nagsasalita ako. Lahat parang naluluha.. si Mika lang ata nakangiti. Pilit kong pinipigilan na huwag maluha baka makahalata si Mika. Inhaallle…. Exhalleeee….
“Sabi nila, first impression lasts. Well I beg to disagree. We may have one of the worse first impression but that doesn’t necessarily mean it lasted. Kasi behind those hulk façade of yours nung na face slap kita lies a wonderful soul.. a wondrerful person. Naging mag roomates tayo Miks. Although during the first few weeks eh ang cold natin sa isa’t isa, given the situation of our first encounter, naging magaan namn ang nung tumagal na. Ikaw kasi yung tipong sweet, maalalahanin, at lingid sa kaalaman ng mga LS, kahit matakaw ka sa food you always see to eat na lahat kami eh nakakain at nagtatabi ka talaga sa mga hinid pa nakakain. Kahit ganyan ka ka incredible hulk, you see to it na wala kang naapakan oh nasasaktan na isa sa amin at kung meron you know how to lower your pride and compromise. “
Nakikita ko na lahat sila eh bunot ng bunot ng tissue. Si Mika naman eh nakatulala lang sa akin.
“Dahil din sa bola na ito nag simula ang isang magandang pagkakaibigan natin. We became best of friends. Hindi tayo mapaghiwalay noon. Minsan nga pareho pa tayo ng type of outfit. Naging pareho din tayong mahilig sa shoes, Vans to be exact. Nalala niyo ba guys nung nag mandatory short hair yung LS? Hahahaha… Iyak ng iyak ka nun Miks kasi never ka pa talaga ng pa short hair. Hindi ka maka get over sa announcement na kahit may class ako nung time nayon eh d ako pumasok para lng masabayan ka magpagupit. Kasi sabi mo daw….”
Cienne: At least hindi ako mag-iisa kung pangit at kakalabasan ng short hair kasi kasama naman kita. Kung mapaphiya ako, mapapahiya ka. Kung pangit ako.. mas pangit ka!
LS: Bully ye! Hahahaha
“Partners in crime tayo noon. Isama mo narin si Kim. Ze Wafakels pa tawag natin sa isa’t isa. Phone invaders, food invaders, bed invaders. Makulit tayo noon at ikaw Miks ang mastermind. Kaya tayo na boborjak ni Coach kasi ang gulong gulo natin tatlo pero you have this charm to turn the beast into a man kasi isang ngiti mo lang at lambing kay coach eh nakakalimutan na niya na kailangan natin mag jog ng 20 rounds kaya…”
Kim: Instead of 20 nagiging 12 rounds nalang! Ahahaha…
“Yep! Hahaha! Kaya confident kmi ni kim mag loko pag anjan ka kasi alam namin na hindi magiging mabigat punishment namin when you’re around. Hahahaha… “
Hindi ko alam bat tumutulo lang luha ko eh masayang alaala naman ang kinukwento ko. Kahit ang LS eh umiiyak habang tumawa parang mga timang nalang. Marami pa akong gustong sabihin kay Mika pero alam ko na hindi na maganda ang tingin sa akin ni tita. Tapusin ko na nga at maailis na ang tension dito.
“Ehem…. At dahil sa bolang ito na test ang katatagan ng relasyon natin. Nating LS. Dahil sa bolang ito nakilala ka bilang isang mahusay na atleta. Na behind those celebrity athlete’s life, hindi ka parin nag babago at ikaw parin ang Mika Reyes ko… I mean namin.”
Ooops … muntik na ako doon. Buti nalng d masyadong napansin ni Mika kasi iyak siya ng iyak.
“You showed how dominant you are in the court. You owned it. We owned it. Kaya nga tandem tayo eh. Gabay na gabay natin ang galaw ng isa’t isa. Hindi lng sa court pati narin sa buhay natin outside the court. Mahal na mahal ki…… ka namin Miks. At masayang masaya lang kami at andito ka ngayon sa harap namin. Gusto ko din mag sorry. Sa lahat lahat *Babe* (pabulong ko) Miks… Hindi mo man maaalala ang mga nangyaring tampuhan natin bilang magkaibigan pero ill take this opportunity nalang siguro para makahingi ng tawad. Sa mga oras na you felt alone and hurt. Gusto ko lang malaman mo na nung nawala ka, parte ng mundo ko.. I mean….”
Shit.. umayos ka Ara..
“I mean.. part ng mundo namin eh nawala din. I want you to know that never in a day that I never begged God to bring you back. Never in a day did I doubt His graciousness kasi alam ko at naniniwala ako ng magkikita at magkikita parin tayo. When everybody else thought that you’re gone, I was one of those who stood by the thought that you’re still alive and yes… here you are. Finally in flesh. Our Mika Reyes. “
Di ko na mapigilan ang luha ko at bigla nalang akong nalambot at parang may mabigat na dumagan sa puso ko. Hinug na pala ako ni Mika. Hindi ko alam If I need to respond to her hug gawa ng iniisip ko kung ano gagawin ni Tita baby after nito. Naramdaman ko ang pag hikbi ni Mika. Gustong gusto kong ipagsigawan na nagsisi ako sa lahat at mahal na mahal ko siya but I just can’t. Fate wont allow me to do so. Mika.. Ikaw parin. Ikaw parin dito sa puso ko.
Mika’s POV
Hindi ko alam kung ano ang nagtulak sa akin na lapitan si Ara at I hug. May kung anong energy kasi ang dumampi sa akin at bigla akong napatayo at lapitan siya. Damang dama ko si Ara. Ang bigat ng pakiramdam niya. Parang may pinipigilan. Parang may iniiwasan. Naka hug ako sa kanya at I have this strange feeling. Parang familiar sa akin ang hug na ito. Parang hug na nagpapa feel at ease. Hug na may assurance. Hug which made me feel that everything will be just fine. A hug which made me feel loved.
Ara: Im Sorry… Im Sorry…
Di ko alam bat humahagulgol sa iyak si Ara. Ano ba meron kami noon at ganito lang siya makaiyak ngayon. Ang higpit ng pagka hug niya sa akin at di ko rin alam bat ayaw ko din matapos ang moment na ito. Hindi ko alam bat ayaw tumigil ng luha ko. Ayaw ko din kumawala sa pag hug k okay Ara. Samu’t saring emosyon ang pumapasok sa dibdib ko. Hindi ko lang ma pinpoint which is which, Its just overwhelming. All I know is that I’ve missed this kind of hug.
“Daks…”
Ara: Ano sabi mo Miks?
AN::
>> Short update here guys.... At kahit ng kaka Miefer na... push parin ang KARA! :) more updates to come! :D
