Hoofdstuk 32

131 5 3
                                    

Een week later

"Pieter? Gaat het?" Van Zijverden slaat zijn arm om zijn zoon heen en trekt hem naar zich toe. Pieter geeft geen antwoord. Hij snikt, en kruipt dicht tegen zijn vader aan. Het blijft even stil.

"Iemand als Jackie vind ik nooit meer, papa", begint Pieter uiteindelijk. Hij kijkt zijn vader met betraande ogen aan. "Het is niet eerlijk!" Van Zijverden knikt. Hij weet niets te zeggen. Het leven is oneerlijk.

Nadat Jackie de kogel voor Pieter heeft opgevangen, viel ze direct dood neer. De kogel doorboorde haar lever, waardoor ze niet meer te redden was. Op dat moment sprong er iets bij van Gaal. Hij kreeg eindelijk door wat hij had aangericht. Wat hij zijn dochter had aangericht. Huilend knielde hij bij haar neer en hij nam haar in zijn armen toen ze haar laatste adem uitblies. Het was te laat. Hij heeft nooit wat voor zijn dochter kunnen doen. Haar hele leven niet. Terwijl van Gaal huilend en biddend op de grond zat, met de bebloede Jackie in zijn armen, greep Pieter zijn kans. Hij pakt het wapen van van Gaal en hield de boel onder controle. Ondertussen maakt hij Evert en Fenna los. Er werd versterking gebeld en meerdere ambulances. Het was voorbij.

Vijf doden. Drie AT'ers, een handlanger en Jackie. Harm, de klootzak, is er met een wond vanaf gekomen. Hij bleek ook een handlanger van van Gaal te zijn.

"Komen Liselotte en Bram ook?" vraagt Pieter zijn vader. Van Zijverden haalt zijn schouders op. "Ik weet het niet jongen, Liselotte is nog erg zwak. Evert en Fenna komen sowieso." Pieter knikt. "En mama?" De chef trekt zijn zoon weer naar zich toe. Hij drukt een kus op zijn wang en fluistert: "Natuurlijk komt mama".

Pieter glimlacht treurig. Hij staat op, wandelt naar het altaar en slaat het programmaboekje open. "De muziek die we hebben uitgekozen is mooi", besluit hij uiteindelijk. "Jackie hield van dit nummer." Hij veegt met zijn duim een traan weg. De jonge man kan nog steeds niet geloven dat hij zijn eigen vriendin moet gaan begraven. Dat ze dood is. Dat ze niet meer terug komt. Nooit meer.

Drie uur later is het zover. De kerk stroomt vol mensen. Eerst Saskia, Pieters moeder, samen met zijn opa en oma. Vervolgens vriendinnen van Jackie en vrienden van Pieter. Ooms, tantes. Neefjes, nichtjes. Dan lopen Fenna en Evert naar binnen. Evert heeft zijn arm om Fenna heen geslagen. De vrouwelijke rechercheur ziet bleek. Ze knikt kort naar van Zijverden en neemt dan plaats op het houten bankje vooraan. Na een kwartier zit de hele kerk vol. Er worden extra stoelen bijgehaald, want er staat buiten nog altijd een rij. Nog meer vrienden, nog meer familie. Na een tijdje komt Robert, Pieters broer, ook binnen lopen. Hij loopt snikkend naar Pieter toe en slaat zijn armen om hem heen. "Ik vind het zo erg", begint hij. "Als ik die klootzak ooit zie..." Robert maakt heftige gebaren met zijn armen. Het is goed te zien dat hij echt meent wat hij zegt.

Vooraan in de kerk staat een laptop. Van Gaal ziet vanaf Skype de dienst van zijn dochter. Omdat hij nog steeds potentieel gevaarlijk is, mocht hij onder geen enkele voorwaarde naar de kerk toe.

Als de dienst begonnen is, begint Pieter met een verhaal over Jackie. Hij vertelt over hoe ze elkaar leerden kennen, en hoe lief ze wel niet was. Daarna wordt 'mag ik dan bij jou' van Claudia de Breij afgespeeld. Een koor zingt het nummer adembenemend mooi en niemand in de kerk houdt het droog.

Als het nummer is afgelopen, gaan de kerkdeuren open. Terwijl haar gezicht verkrampt van de pijn, loopt Liselotte zuchtend naar binnen. Bram loopt met Lova in zijn armen aan haar zij. "Sorry, dat we zo laat zijn", mompelt Liselotte. "Ik moest nog naar het ziekenhuis." Pieter glimlacht. De forensisch rechercheur heeft hem wel honderd keer bedankt. Als Pieter niet naar binnen was gegaan, had Liselotte het zeker niet gered. Ze is ook Jackie nog altijd heel erg dankbaar en wilde koste wat kost naar haar begrafenis toe. Fenna staat op, zodat Liselotte kan zitten. Dankbaar neemt de forensisch rechercheur plaats.

De dienst gaat verder. Er worden meer nummers gezongen, er wordt gehuild en af en toe wordt er zelfs gelachen. Na een uur neemt Pieter weer het woord.

"Dankjulliewel dat jullie vandaag aanwezig waren. Jackie vond en vindt dit vast fantastisch. We hebben allemaal een moeilijke tijd doorgemaakt. Een van de dappere vrouwen die ik, Liselotte, zegt altijd: 'je moet zingen in de regen', dan doen dingen minder pijn. Daarom stel ik voor dat we allemaal nog een keer gaan staan en Jackie nog een keer toe zingen. Voor haar, maar vooral voor ons. Omdat ik zo trots op ons ben, dat we het met z'n allen toch maar mooi redden. En op dat we haar nooit zullen vergeten, maar wel blijven dansen in de regen en blijven zingen in de regen. Op dat we van elkaar blijven houden."

Het blijft even stil. Het orkest zet na een minuut in en de hele kerk zingt uit volle borst mee:

"...Imagine all the people, living live in peace..."

-------------

Heel erg onaangekondigd, maar dit is het EINDE. Het verhaal is afgelopen helaas. Meer kon ik er niet van maken haha. Bedankt voor het lezen, jullie zijn geweldig <3 Gelukkig komt er op dit moment ook een hoofdstuk online van het nieuwste verhaal: 'Tijdelijk verdwenen'. Geen vervolg op dit verhaal, gewoon compleet nieuw! Veeeeel leesplezier.

Moordvrouw: Zingen In De RegenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu