🔥❌Playing with Fire❌🔥

🔥Κεφάλαιο 72°🔥

-"Όπως έχασες και την Χριστίνα; Ή μήπως σε έχασε εκείνη;"τον ρωτάω και παγώνει.
Για απαντά μου τώρα Στέφανε.
-"Λοιπόν;"ξαναρωτάω περιμένοντας να απαντήσει.

-"Ποια Χριστίνα;"με ρωτάει ανηξερος.
-"Α δεν ξέρεις;"του δίνω ακόμα μια τελευταία ευκαιρία.
Κουνάει το κεφάλι του.
-"Μάλιστα."Λέω και πάω να σηκωθώ.
-"Ει,εί. Που πας;"με ρωτάει.
-"Έξω. Εφόσον δεν έχεις κάτι να μου πεις. Φεύγω."Απαντάω.
-"Περίμενε! Που πας τώρα; Αφήνεις έναν άρρωστο άνθρωπο; Εξαιτίας σου;"με ρωταει τονίζοντας το 'εξαιτίας σου;'
Δηλαδή πόσο θα μου το χτυπάει;
-"Καταρχάς δεν είσαι άρρωστος,πυροβολημενος είσαι. Δεύτερον μόνο σου είπες πως δεν φταίω εγώ οπότε arrivederci."Του λέω.
-"Φαιη σε παρακαλώ! "Μου ζητάει.
《Απλά αστον για μερικές ημέρες μέχρι να γίνει καλά. Μετά ρώτα αυτό που θες.》
Ναι έχεις δίκιο. Αλλά έχω νεύρα εδώ πέρα! Θέλω να πάρω καθαρό αέρα.
-"Καλά θα κάτσω. Αλλά επειδή θέλω! Πάντως θέλω να μου πεις πια είναι η Χριστίνα όταν αναρρώσεις."
-"Ποια Χριστίνα ρε Φαιη. Αφού δεν ξέρω καμιά."Επιμένει.
Θα τον σκοτώσω! Μα το θεό.
-"Στέφανε...Σταμάτα πια..Απλά πες μου και μην μου λες ψέματα. Και καλύτερα να μου πεις και άλλα πολλά. Πιστεύω πως μου κρύβεις πράγματα. Άμα είναι έτσι συγγνώμη αλλα δεν μπορούμε να συνεχίσουμε."λέω σοβαρή.
-"Δηλαδή εσύ Φαιη δεν έχεις τίποτα κρυφό από μένα; Θεωρείς πως είσαι ανοιχτό βιβλίο;"με ρωτάει.
-"Δεν είπα αυτό. Απλά.."λέω σαν βρεγμένη γάτα.
-"Απλά τι ρε Φαιη; Έτσι όπως μου κρατάς εσύ μυστικά, έτσι κρατάω και γω. Δεν περιμένω να μου τα πεις. Μπορεί να μην θες,μπορείς όμως να σου πάρουν χρόνο να μου τα πεις. Δεν είμαστε πολύ καιρό μαζί και σε καταλαβαίνω."μου λέει ήρεμος
Έχει σκεφτεί να γίνει ποτέ φιλόλογος; Θα χαιρόμουν να επέστρεφα πάλι στα θρανία με καθηγητή τον Στέφανο.
《Η καλύτερα τον κ. Θεοδοσίου. Κγχμ,κγχμ. Γκρρ...🐈🐱》
Τι λες ρε Κατίνα; δεν το πήγαινα προς το σεξουαλικο. Έλεος πια! Και Συγγνώμη η γάτα που κολλάει;
Απλά έχει ωραίο λόγο. Το έχω παρατηρήσει και άλλες φορές αυτό.
《Μμμ ναι...😋😌》
Οο Κατίνα σταματά.
-"Καλά Συγγνώμη. Μπορείς να μην μου πεις άμα δεν θέλεις."Του λέω με το κεφάλι κοιτάζοντας προς τα κάτω.
Είχα άδικο...
《Αυτή τη φορά!》
Ναι Κατίνα αυτή την φορά.
-"Μα δεν σου τα είπα αυτά για να στεναχωρηθείς ρε Φαιη."μου λέει και ανοίγει τα χέρι του για αγκαλιά.
-"Στέφανε θα ακουστεί κάπως...Αλλά τι θα έλεγες να σταματήσουμε αυτό που έχουμε;"τον ρωτάω εφόσον δεν μπορώ την ανηλικρινεια και τα ψέματα.
-"Τι λες ρε Φαιη; πας καλα;"με ρωταει ξαφνιασμενος.
-"Ρέ Στέφανε δεν μπορώ έτσι. Να μαθαίνω πράγματα που σε άλλες περιπτώσεις θα είχα γίνει θηρίο και θα είχα κάνει ότι περνούσε από το χέρι μου να σε απομακρύνω από δίπλα. Αλλά όχι... Το ότι παίρνεις ναρκωτικά το αποδέχτηκα, το ότι ένας ήλιθιος σε πυροβολήσε για τα ναρκωτικά το αποδ..βασικά μισό-μισό. Άντε να ξεπεράσω και πια είναι η Χριστίνα - που αποκλείεται - αλλά λέμε τώρα μπορεί να την ξεχάσουμε. Μετά; Μετά θα έρθουν στην φόρα και άλλα,και άλλα πολλά και θα χωρίσουμε τσακωμενοι. Εγώ δεν θέλω όμως να ήμαστε τσακωμενοι. Να έχουμε φιλικές σχέσεις." Του λέω.
《Είσαι ηλίθια παιδάκι μου ; Τι του λες του ανθρώπου;》
-"Τα εννοείς αυτά Φαιη;"με ρωτάει χαλαρός.
Πίστευα πως θα γινόταν έξαλλος αλλά όχι. Κάθεται και με κοιτάει.
Αν και θέλω να του πω όχι νευω το κεφάλι μου θετικά.
-"Ωραία λοιπόν μπορείς να φεύγεις."μου λέει και σηκώνω απότομα το κεφάλι μου κοιτάζοντας τον ξαφνιασμένη.
-"Στέφανε εσύ είσαι έτσι;"τον ρωτάω για να βεβαιωθώ.
-"Ναι. Δεν σε καταλαβαίνω. Γιατί να μην είμαι εγώ; Συγγνώμη περίμενες να θυμωσω; Δεν βλέπω τον λόγο."μου λέει και γελάει ειρωνικά.
-"Εντάξει λοιπόν... Να φεύγω. Καλή ανάρρωση."Του λέω με ψεύτικο χαμόγελο.
《Ε είσαι τούβλο βρε αγάπη μου. Τι πας και τους λες του ανθρώπου πως θες να χωρίσετε; Επειδή σου κράτησε ένα μυστικό; Εσύ δηλαδή δεν έχεις μυστικά εε; Να ανοίξω το στοματάκι μου να γίνει ο χαμός εδώ μέσα! Τούβλο, Ε τούβλο》
Κατίνα μην το κάνεις χειρότερο. Ξέρεις ότι δεν τα μπορώ όλα αυτά!
《Ε άμα αγάπη μου εάν εσύ δεν θες δυσκολίες σε μια σχέση, δεν λέγεται σχέ...》
Οο Κατίνα σταματά επιτέλους!
Οι δυσκολίες ξέρεις ξεπερνιουντα!
《Ναι με την πάροδο του χρόνου.》
Ε ναι... Νομίζω έχει περάσει αρκετός καιρός.
《 Όχι; Ούτε καν.》
Εντάξει δεν με ενδιαφέρει. Καλύτερα έτσι.
Εξάλλου δεν θυμωσε, άρα το ήθελε και αυτός.
-"Τα λέμε " μου λέει χαμηλόφωνα.
Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω.
Παίρνω μια ανάσα και προχωράω προς τα παιδιά.
-"Μπορείτε να πάτε. Σας περιμένει εξάλλου."λέω όταν πλησιάζω την μητέρα του.
-"Α Εντάξει κορίτσι μου."λέει και φεύγει.
Κάθομαι κάτω και κουνάω το πόδι μου νευρικά.
-"Τι έπαθε καλέ αυτή;"ακούω την Άννα να ψιθυρίζει, αλλά είπαμε είμαι τόσο τυχερή που κατάφερα να ακούσω.
-"Φαιη;Χελοου...καλέ.."Με κουνάει η Αθηνά.
Ο Κώστας και η Αθανασία παρακολουθουν.
-"Ναι Συγγνώμη...Πες μου.."λέω μετά.
-"Δεν φαίνεσαι καλά. Είσαι;" με ρωταει ανήσυχη.
Σηκώνομαι πάνω και φτιάχνω το παντελόνι μου.
-"Ναι είμαι μια χαρά. Όμως πρέπει να πηγαίνω."λέω και πάω να φύγω.
-"Φαιη έγινε κάτι;" ρωτάει η Αθηνά.
-"Όχι απλά θέλω να πάω σπίτι μου."λέω καπως απότομα.
-"Καλά εντάξει."Απαντάει.
-"Συγγνώμη δεν ήθελ..Αθήνα χωρίσαμε."λέω τελικά.
-"Τι?"Ακούγεται σε όλο το νοσοκομείο και η Άννα γυρίζει προς τα εμάς.
-"Στέφανε!!! Επιτέλους την άφησες!"Φωνάζει η Άννα και τρέχει προς το δωμάτιο του. Τοσο δυνατά μιλάω;

By kleiw🌙

*Πείτε μου βιβλία Να διαβάσω! Έχω διαβάσει περίπου όλα αυτά που μου αρέσουν, αλλά θέλω άλλες και άλλες. 💕❤💜 *