Maskeli Kızlar

{Bölüm 7}

Aslında böyle durumlarda çıldırırım ama sakin kalmaya çalıştım. Hızlıca tüm odaların camlarını balkonu varsa kapılarını kitlendim sadece salonun ki kalmıştı alt kattaydı tam kitlerken birisinin hızlıca kaçtığını gördüm kalbim artık yerinden fırlayacaktı sanki sonra ustkattan tıkırtılar geldi ben bir çığlığı bastım anlatamam...
Hemen telefonuma sarıldım sonra geri bıraktım neden bilmiyorum. Sonra elektirikler kesildi "ah şimdi tam oldu tam korku filmi"dedim. Evin icinde koştur maya başladım şartellerin yerini bulmak için sonunda buldum ve açtım şartel atmış. Ama hala icimde kuşku vardı o kimdi ve neden benimle uğraşıyordu???

<<<<>>>>

Sabah okula gitmiştim derslerde hala o kişiyi düşünüyordum gökhan bu bu durumumu fark etmiş ve elimi tutarak "iyi misin "dedi. Kafa salladım "Ama pek öyle durmuyosun sen sen beni düşünüyosun biliyorum... Eğer gökhan'a bir şey olsaydı ben ne yapardım diye ama merak etme bugün seni çok güzel bir yere götürücem"dedi. "Sacmalama hem sen daha yeni yeni toparlanıyorsun olmaz"dedim. Ordan hoca bağırdı ders edebiyattı Mrs. Titiz "Evladım ne öyle fısır fısır hele bir diginde bizde bilelim" Savaş hemen ordan "Hocam aşıkların aralarına girmeyelim isterseniz"dedi sırıtarak. O an çok utandım anlatamam... Bu gizli kişi yine bana mesaj attı.
-Selam güzelim dersler nasıl umarım edebiyatın iyidir.
Ben etrafıma baktım sınıfta kimsenin elinde telefon yoktu yani bunu sınıftan birisi yapmıyordu ama kimdi...
Bu durumdan kimseye bahsetmedim okul bitti beni eve gokhan bıraktı akşam 6 gibi beni alıcaktı artık nereye gideceksek...

<<<<>>>>

Beni aldı bir parkın önünde durduk ama baya büyük bir parktı benim elimden tuttu kaldırdı yol boyunca yürüdük hatta koşu yarışı bile yaptık ben kazandım...
Sonra kendimizi çimenliklere attık öylece yıldızları iztedik gökhan "istersen başını koluma koyabilirsin"dedi. Gülümseyip başımı koluna koydum orada uyuya kalmışım. Gokhanda beni seyretmiş uyurken sonra uyandım yürüdük yine mesaj geldi. O kişi dendi.
-Daha iyi günlerin sev eğlen Coş sonunda benim olacaksın...

Yazıyordu iyice korkmaya başlamıştım ve bunu gökhan'a nasıl anlatacağım hakkında hiç bir fikrim yoktu. Birden telefonumu elimden çekti "Ama böyle olmaz bugün bizim günümüz"dedi telefonu cebime soktu. Benim içim hiç rahat değildi ya mutluluğumuz bozulursa ya biri elimizdeki bu büyük aşkı çalarsa ya gökhan'a yada bana birşey yaparlarsa artık dayanamadım ve anlattım.Gökhan'ın kolundan tuttum durdurdum "sana anlatmam gereken bişey var "dedim.O da"anlat sevgilim"dedi. "Gökhan dün hani ben sizdeydim eve geldim sonra birisi bana mesaj attı ve hala atıyor"dedim. "Kim ne mesajı atıyor" dedi koşarcasına. "Bilmiyorum bide beni yani bizi takip ediyor yada çok yakından tanıyor "dedim. "Göstersene sen şunu bana"dedi. Telefonumu açtım gösterdim. Kaşlarını çattı "kim bu ya Densiz "dedi. Tam o anda yine bir mesaj geldi.
-Sevgiline söyle boşuna aramayın beni cok yakınınızdayım ama beni bulamazsınız...
Yazıyordu gökhan bana ben ona baktım sonra elimden tuttu kaldırdı "sana gidiyoruz"dedi. Arabayla bana geçtik sonra tam evin kapısını açıcakken hızlıca birisi ilk birisi yaklaştı galiba tek olmadığımı gorunce kaçtı gökhanda peşinden gitti o an ölebilirdim sanarım...
Sokak sokak koşturduk ama bulamadık eve geçtik yolda gökhan "korkma her zaman yanında ben varım"dedi. Bende "biliyorum"dedim. Sarıldım. Eve girdik. Artık pek korkmuyordum çünkü yanımda sevdiğim insan vardı nasıl korkabilirdim...