The Cold Princess

Chapter 1: Froztine

Chapter 1: Froztine

"Ma'am, Breakfast is served..." sabi ng nakatayong maid. Binigyan ko siya ng sign na umalis at saka siya lumabas ng kwarto ko. Inayaos ko muna na ang aking sarili at saka bumaba.

Habang pababa ako sa hagdanan narinig ko na naman akong mga pag-aaway ng mga magulang ko. Nasa hagdanan pa lang ako sila nasa dining room na pero rinig na rinig ko ang mga masasakit na salita na kanilang binabato sa isa't-isa. Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang aking sarili. Sanay na ako sa ganito.

A COMPLETELY BROKEN FAMILY.

They just keeping their relationship because my father is a politician and he always lied to people that he keeps family first, but the truth is that what's important to him is money and fame. And I guess that POLITICS.

"sabihin mo sa kanila hindi na ako kakain." Bilin ko kay Yaya Minda. Tumango lang siya saka ako lumabas ng bahay.

*

"Manong Edgar, ihinto mo diyan sa kanto." Sabi ko sa driver namin. Nang na hinto niya ito ay tumingin muna ako sa labas. Kaunti lang ang mga tao na dumadaan sa kalye na ito pero malapit ito sa school. Siguro dahil na rin sa mga klase ng pamumuhay ng mga estudyante dito ay hindi na nagagawang mag-lakad patungo sa eskwela. Silly. Iba pala ang school namin. Classy, sophisticated at rich students lang ang mga kakapasok sa school na ito. Pero ang totoo, mga spoiled brats, annoying jerks ang ilan sa kanila.

Pero iba ako sa kanila.

Wala akong paki-alam sa estado ng buhay ng isang tao. Pero sa panahong ito kailangan mong mag-ingat. Isa pa, kailangan kong maki-kompetensya sa kanila. I'm currently one of the top students of our school. The secret is not the beauty but perfection of everything.

Lumabas na ako sa sasakyan dala ang aking bagpack. "pwede ka ng umuna. May gagawin pa ako." Tugon ko sa driver.

"Ma'am Froztine, susunduin ko pa ba kayo?" tanong niya.

"wag na, may aayosin pa ako mamaya." Tanging sagot ko saka na siya umalis. Pumasok na rin ako sa isang convenience store sa kanto na ito. Kinuha ko na ang mga pagkain saka ko binayaran. Umupo ako sa malapit sa entrance. 30 minutes pa bago mag-start ang first period ko kaya pwede pa ako mag-breakfast sa mga pagkain na nabili ko.

"Late na naman yang delivery mo! Pano na lang kong tuluyang natunaw yang lahat ng ice cream? Mababayaran mo ba?! Ha!" pabulong na sigaw ng manager sa lalaking naka uniform ng school namin. Tiningnan ko siya ng maayos. Parang napansin ko na siya sa office paminsan-minsan. Pero now I know, scholar pala siya sa school namin. Not just scholar but he also works as delivery boy.

"hehe... sir naman, may nag-nagbangga-an kasi sa kabilang bayan kaya natagalan ako sa pag-deliver. Hehehe" pag-sisinungaling niya. Halata naman... wala namang banggaan na naganap.

Nag-face palm na lang ang manager. "sige... ilagay mo lahat yang mga ice cream na yan sa freezer. Oh ito bayad. Sa sunod na pumalpak ka pa talagang masisisanti na talaga kita."

Mukhang gutom na ang lalaki. I sighed heavily. I pushed back my foods. Hindi na ako gutom.

I called the guy's attention na abala sa pag-sta-stack ng mga frozen products sa freezer. Tumigil siya from what he was doing at Tumingin-tingin siya sa paligid niya hanggang sa nahanap niya ako. Nang natapos na siya ay lumapit siya sa akin.

"bakit po ma'am?" sabi niya sa akin habang inayos na ang kwelyo niya. i looked at his uniform. Familiar... wait, this guy is from our school? 

Aaminin ko may Looks siya na ma aakala mo na model siya. Kaya siguro hindi siya na hahalata kasi his not one of the boys who seeks attention. Looks can be deceiving...

" sayo na ito." Sabi ko sabay turo sa pagkain. Mag-sasalita pa sana siya ng tumayo ako. "Mas kailangan mo ito, don't worry. Nabayaran ko na yan.". Palabas na ako but not before he said Thank you.

Papasok na ako school gate ng napansin ko ang kalahati ng populasyon ng kababaehan ay nag-kumpulan sa school grounds. Ang mga lalaki naman ay parang wala lang sa kanila pero halata sa ibang lalaki ang iritasyon sa mga mukha nila.

Binawala ko na lang at Nag-lakad na lang ako papunta sa building ng unang klase namin. Kaunti lang ang nandito sa building. Mga Guro, ilang students at iba pang faculties dito. Strange. Usually at least 10 minutes earlier ay dapat nasa kani-kaniyang building na ang lahat. Ngayon lang ata to.

Papasok na ako sa elevator ng school building namin na may lalaking naka-hoodie at naka-tingin sa sahig ng elevator. Kaya hindi ko nakita ang mukha niya. Mukhang hindi siya dito nag-aaral kasi hindi siya naka-uniform.

"sino ka?"

Tumingin siya sa mga mata ko. Wait...

"Long time no see... Frozt."

______________________________

a/n:

hey readers! i hope you like the first chapter. Sorry kung short lang and also sorry if natagalan pero thank you kasi binasa niyo. Thank you ulit ^_^

-Jewelyn

©TheJewelOne