Just This Once [KYRU]

Chapter Six

#JTO6 Chapter 6

I woke up with a strong headache... Madilim na rin ng bumukas ang mga mata ko.

Nasaan ba ako?

The last thing I remembered ay umiiyak ako sa opisina. And then Rafael came and the next thing I knew everything went black.

Inikot ko ang tingin sa kwarto nang makapag-adjust ang mga mata ko pero dahil madilim na nga ay wala na akong masyadong makita pero nasisiguro kong wala na ako sa opisina. Hindi ko naman sigurado kung nasa unit ako ni Rafael.

Tatayo na dapat ako pero natigilan ako sa pagbukas ng pinto at ilaw ng kwarto dahilan para mapapikit ulit ako.

"How are you feeling?"

I froze.

I felt my whole body stiffen at the sound of his voice.

Pagtapos ng ginawa ko kaninang umaga ay hindi ko inaasahan na dito 'ko mapupunta. I mean hindi agad. Hindi ko tuloy alam kung didilat ba ako o magpapanggap na tulog. Hindi ko rin sigurado kung nananaginip ba ako o nasa realidad na.

Bago pa man ako makapili sa dalawa, naramdaman ko na ang paglubog ng kama sa tabi ko kasabay ng paghawak niya sa noo at leeg mo dahilan kaya napatingin na ako sakanya and he's staring at me intently.

"Anong nararamdaman mo?"

"My head is pounding but I'll be fine." sabi ko.

"It's useless if you'll throw up, especially you haven't eaten anything."

Napakunot yung noo ko.

"You have fever that's why you fainted. Sabi ni nanay Sol, hindi ka daw kumain mula noong dumating ka at kaninang pag-uwi mo naman hindi ka rin daw kumain. Tell me, kumain ka ba bago umalis dito?"

"H-Hindi na. I thought I'm going to be late," nauutal kong sagot.

"Still, you're late and you haven't eaten anything." Napalunok ako at napaiwas ng tingin.

Ramdam kong naiinis siya pero nagagawa niya pa ring kontrolin ang sarili. "May oras kang ipaghanda ako ng pagkain pero ang para sarili mo hindi mo magawa?" dagdag pa niya.

"Hindi naman. Hindi ko lang talaga napansin ang oras and besides hindi pa ako nakakaramdam ng gutom. Also, I had my coffee this morning."

Napailing siya. "Your mom's secretary told me that you drank a lot of coffee. Tapos you haven't eaten anything for 2 days. Ano nalang mangyayari sayo? Ali, you're losing too much weight."

"Y..You carried me?" gulat kong tanong.

"Yes and you really lose weight."

"I-I'm fine, Evo. And I ate not just too much." I murmured.

"You don't look fine to me. You fainted, Nathalie." He sighed. "You're going to be a doctor pero isa ka ring matigas ang ulo.

"What time is it?" I asked instead.

He sighed. "9:30. Dalawang araw ka na ring walang maayos na tulog kaya hindi ka na namin ginising."

I nod. "I have to go. Thanks for letting me stay, Evo."

Aakmang tatayo na ako pero pinigilan niya ako.

"Kasasabi ko lang na may sakit ka tapos aalis ka? No, Ali. You're staying."