İNANMALIYDIN

İNANÇ

Benim aklıma deli gibi bir fikir gelmişti. Zaten ben pek öyle şeylerden korkmazdım.Ve söylemeye karar verdim" Hey neden ruh çağırmıyoruz, bence güzel bir fikir." Açıkçası arkadaşlarım biraz ödlektir. "hadi ama korkak tavuklar hadi" Ayşe hemen atladı "Korkak mı?" evet bu kızdan cidden nefret ediyordum. "Madem korkmuyorsun hadi başlayalım" herkes bir anda sustu ve "klasik şekilde çağıralım dedim." Ortaya bir mum ve herkes elini masaya koyar ve o klişe lafı söyler "ey ruh" ve bir anda mum söndü herkes çok korkmuştu aslında ben bile biraz korkmuştum. Sonra derinden bir ürperti hissettim. Bir fısıltı geldi kapının ordan ve bende tüm cesaretimi toplayarak baktım ama kimse yoktu. Arkadaşlarım çok korkmuşa benziyorlardı. Bende "hey sen kimsen senden korkmuyorum dedim." Ve bir fısıltı daha "korkmuyormusun?" sesim biraz titresede "evet" demeyi başardım. Herkes bana hayretle bakıyordu.  

                                                                              ***

Herkes evlerine dağılınca teyzemlere gitmeye karar verdim ve anneme gideceğime dair mesaj attım.Teyzem çok tatlı bir kadındır ve komik bir insandır. Evine gittiğimde teyzem beni güler yüzle karşıladı ve içeri davet etti. Biraz sohbet ettikden sonra yemeğimizi yiyip tavla oynadık günüm çok güzel geçmişti.

Sabah eve gitmek için teyzem yolladığında elime bir not tutuşturdu ve "bunu evde okuyacağına söz ver" dedi ve göz kırptı bende herzamnki gibi o çılgın mesajlarından zannederek evde okuyacağıma "söz" verdim.

Eve gittiğimde annem aniden bana sarıldı ve babam kaşlarını çatarak "kızım sen nerdesin!?" dedi. Bir an affalıyarak "teyzemdeydim" dedim. Annem "teyzeni aradım ama burada olmadığını söyledi" dedi. O zaman dün konuştğum ve oyun oynadığım kişi kimdi? Hemen üst kattaki odama çıkıp kapıyı kilitledim ve teyzem sandığım şeyin verdiği nota baktım artık titriyordum.notta: "İNANMALIYDIN KÜÇÜK HANIM" ve gardrobumu gösteren bir ok işareti....