ვიმ დიანას ხელი გამოქაჩა და კედელთან მიმალა.
დიანა:რაიყო ვი?
ვი:დირექტორია და ფორმა არ მაცვია.
ჯინ:ბავშვებო აქ რას აკეთებთ? ვი ფორმა სახლში დაგრჩა?
ვი:მას........
დიანა:მას მე მაპატიეთ სპორტი გვქონდა და მე ვთხოვე სპორტის ფორმა ჩაეცვა და ვეღარ გამოიცვალა.
ჯინ:ეხლა გპატიობთ.
დიანა,ვი:მადლობა მას
ვი:მადლობა.
დიანა:არაფერს. ეს რა არის, ჩემს სკოლაში უარესი დირექტორი მყავდა.
ვი:მართლა.
დიანა:ისე ვერ ვხვდები რა საჭიროა სკოლის ფორმა?
ვი:რავიცი მე!
ვი და დიანა კლასში შევიდნენ ზარი უკვე დარეკილი იყო.
მასწავლებელი:ბავშვებო სად ხართ ამდენ ხანს ?
დიანა:მას, ბოდიშით.
მასწავლებელი:ოხ ახალი მოსწავლე გყვავს?
ვი:მას დიახ.
მასწავლებელი:რა გქვია?
დიანა:დიანა მას
მასწავლებელი:ძალიან კარგი.დაბძანდით თქვენს ადგილას ორივენი.რომელი სკოლიდან გადმოხვედი?
დიანა: მას ბრიტანულიდან.
მასწავლებელი: ძალიან კარგი.
ვი:მე რატომ არ მითხარი? (ჩერჩულით თქვა ვიმ)
მასწავლებელი:ვი რაიყო რამდენს ტლიკინებ?
ვი:ბოდიშით მას.
მასწავლებელი:გადი გარეთ!!!!!
ვი:მას ბოდიშით
მასწავლებელი:არანაირი ბოდიში. გარეთ.
ვი:ბოდიშით მას.
დიანა:მას ჩემი ბრალია მე ვკითხე რაღაცა.
მასწავლებელიი:ორივე გარეთ.
ვიც და დიანაც გარეთ გავიდნენ. დასვენებაზე ორივენი დირექტორთან უნდა ჩასულიყვნენ.
დაირეკა ზარი.
და ორივენი დირექტორთან უნდა ჩასულიყვნენ.
ჯინ:რაიყოთ ბავშვებო რატომ გააბრაზეთ მასწავლებელი?
დიანა:მას ბოდიშით.
ჯინ:არანაირი ბოდიში.
ჯინი დიდი ხანი უყვიროდა ვის და დიანას ვერ აჩერებდნენ ხელებს ხელები ერთმანეთზე ჰქონდათ გადაჯვარედინებული და ფიქრბდნენ როგორ დაეცვათ ერთმანეთი გასაჭირის დროს. ვის უცნაური გრძნობა დაეუფლა მიხვდა რომ არ იყო საქმე ისე როგორც მას ეგონა. როგორც კი შეხედა დიანას მწვანე მოელვარე და აცრემლიანებულ თვალებს მიხვდა რომ მას რაღაც საშინელი სენი დაემართა რომელსაც ადამიანები სიყვარულს ვუწოდებთ.ვის თან უხაროდა და თან ხვდებიდა რომ ეს აღარ განიკურნებოდა.ვის არცერთი დირექტორის სიტყვა არ ესმოდა მხოლოდ უყურებდა და ხვდებოდა რომ რაღაცას ამბობდა იმიტომ რომ პირს სწრაფად და უაზროთ აცმაცურებდა. ვი გამოფხიზლდი ვი . ( თავის თავს ეუბნებოდა ვი გაუთავებლად )უნდა ვუთხრა ესე არ შეიძლება უნდა ვუთხრა თან ახლავე . არა ვი ( ისევ გააგრძელა თავუს თავთან საუბარი ვიმ ) არადა როგორ მრცხვენია არა ჯერ ქუქის უნდა ვუთხრა. არა ჩამიშვებს. ისე არამგონია მეთითონ ვეტყვი . არა არა ქუქი ჩემი ბავშვობის მეგობარია ამას არ გააკეთებს. არ ვიცი. კარგი ვი დაწყნარდი სახლში რომ მივალ შხაკპს მივიღებ დავწყნარდები და მერე ვიფიქრებ ამ ყველაფერზე .
ვის არასოდეს ჰქონია ასეთი შეგრძნება და არც შეყვარებული ჰყოლია.
დიანა გაბრუნდა და ვიც ამით მიხვდა რომ უნდა გასულიყო.
დიანა:ვი ეხლა რა გვაქვს?
ვი:როგორ ვუთხრა?
დიანა:რაა?
ვი:არაფერი ჩავფიქრდი რამე მითხარი?
დიანა:ეხლა რა გვაქვს მეთქი.
ვი:ააა,ეხლა სახლში მივდივართ 6 გაკვეთილი გვიცდება და.....
დიანა:ოქეი მაშინ კარგათ.
დიანამ ვის თვალებში შეხედა და მასში რაღაც გაურკვეველი ქაოსი დაინახა. თუმცა ვერ მიხვდა რა იყო ეს მასაც რაღაც გაურკვეველი გრძნობა დაეუფლა ვერ ხვდებოდა ეს რა იყო გადაწყვიტა ვის ჩახუტებოდა ვის მოეხვია და ის რაღაცნაირი გრძნობა გაძლიერდა მოუნდა ვის კოცნა უეცრათ აკოცა. დიანა დერეფანს გაუყვა და წავიდა აფორიაქდა ვერ მიხვდა რა იყო ეს ამ საქციელის მიზეზსაც ვერ ხვდებოდა. ბოლოს მიხვდა რომ ეს სიყვარული იყო და მანაც გადაწყვიტა სახლში წყნარად ეფიქრა ამაზე და ცოტა დაწყნარებულიყო. დიანას კოცნის შემდეგ ვი ცუდათ იყო დაბურძგლა ის მომენტი უტრიალებდა თავში და მისი მზერა ვი დირექტორის ხმამ გამოაფხიზლა.
ჯინ:ვი რას იღიმიხარ სულელივით?წადი სახლში ჩქარა.
ბოდიშით დაგვიანებისთვის სკოლის გამო ვერ მოვიცალე ჻)
